[ad_1]
De koraalduivel verovert in rap tempo de Middellandse Zee en koloniseert nu ook de koudere delen ervan. Tot voor kort dachten deskundigen dat de van oorsprong Aziatische vis niet zou kunnen overleven in het noorden en noordwesten van de Middellandse Zee, maar dat blijkt het geval te zijn.
De Wageningse gedragsecoloog Davide Bottacini en collega’s hebben alle individuele waarnemingen van duikers op een rij gezet en gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift. NeoBiota.
De koraalduivel is een roofvis die bijna alles eet wat in zijn bek komt. Vissen die niet gewend zijn aan deze exotische soort zijn ook niet gewend om ervoor te vluchten. Oorspronkelijk kwam de soort vooral voor in de Indische en Stille Oceaan, maar eind jaren tachtig verplaatste de soort zich ook naar het Caribisch gebied, deels via ballastwater. De vis wordt nu op verschillende plekken bevochten door speervissers. Er worden zelfs wedstrijden georganiseerd: ‘Wie vangt de meeste koraalduivels?’.
Veel vissen in de Middellandse Zee leven alleen daar
Veel inheemse soorten in het Caribisch gebied zijn na de komst van de koraalduivel al sterk achteruitgegaan. Ongeveer tien jaar geleden werd de eerste koraalduivel ook gezien in het oostelijke Middellandse Zeegebied. Genetisch onderzoek heeft uitgewezen dat het vissen waren die uit de Rode Zee kwamen, waarschijnlijk via het Suezkanaal. Sinds dat kanaal meerdere malen is verbreed, is het voor vissen uit de Stille en Indische Oceaan vrij eenvoudig geworden om door de Rode Zee naar de Middellandse Zee te zwemmen.
Aanvankelijk bleef de verspreiding van de prachtige maar schadelijke invasieve exoten beperkt tot de zuidelijke wateren rond Griekenland. Tegenwoordig wordt hij ook vaak gezien langs de Franse en Spaanse kust en het noorden van de Egeïsche Zee. Aanvankelijk hoopte men dat het water daar te koud zou zijn voor de tropische vissen.
De Middellandse Zee is de grootste geheel door land omgeven zee ter wereld. Van de naar schatting 11.000 diersoorten die er leven, is een groot deel ‘endemisch’, wat betekent dat ze alleen daar voorkomen. Van de 540 vissoorten in de Middellandse Zee zijn er bijvoorbeeld bijna vijftig endemisch.
Bottacini is somber over de effecten van de koraalduivel op de biodiversiteit. “Aanvankelijk is het vrij gemakkelijk om op koraalduivels te jagen”, legt hij uit. “Een duiker met een speer kan de vis vrij gemakkelijk vangen. Ze zijn ook erg lekker, zolang je de giftige stekels maar verwijdert. Maar in gebieden waar wordt gejaagd, zien we dat de vissen zich vrij snel verplaatsen naar diepten waar duikers niet kunnen komen. Totale uitroeiing is onmogelijk.”
De koraalduivels zijn hier om te blijven
Bottacini denkt daarom dat de koraalduivels hier zullen blijven. “Je kunt alleen maar hopen dat er een specifieke ziekteverwekker of natuurlijke vijand opduikt die de soort onder controle houdt. Intussen kunnen we niets anders doen dan de verspreiding in de gaten houden.”
In zijn wetenschappelijk artikel herinnert Bottacini ook aan de geschiedenis van het Victoriameer, op de grens van Kenia, Oeganda en Tanzania. Nadat daar in de jaren zestig exotische Nijlbaars werd vrijgelaten om te vissen, stierven meer dan honderd endemische soorten cichliden voorgoed uit. “Door de mens veroorzaakte invasies van exotische soorten behoren daarom tot de grootste bedreigingen voor de biodiversiteit”, zegt Bottacini.
Lees ook:
De koraalduivel is een prachtige exoot, maar ook meedogenloos en giftig
Naast klimaatverandering, overbevolking en vernietiging van habitats vormt ook het fenomeen van invasieve exoten een bedreiging voor de mondiale biodiversiteit. Er is geen land (en zee) ter wereld dat niet geplaagd wordt door soorten die daar, al dan niet opzettelijk, terecht zijn gekomen.
[ad_2]
