Vluchtelinge Iryna leert nieuwe waarheid op Terschelling. ‘Alles wat eenvoudig is, is belangrijk’

Ze wordt even boos, niet voor het eerst tijdens het gesprek, als ze vertelt over afgelopen winter. Iryna en haar familie waren in september teruggekeerd naar haar man en andere familie in Kiev. “We zijn al ruim twintig jaar samen en nog geen dag uit elkaar geweest. We hadden elkaar al bijna een half jaar niet gezien en wilden heel graag naar huis.”

Ze bleven de hele herfst en winter in de Oekraïense hoofdstad. Thuis in Kiev, waar ze samen met haar man Ruslan (52) een huis, een datsja (een landhuis) en een kleine auto-onderdelenwinkel heeft. “We dachten dat alles goed zou komen. Maar in mei begonnen nieuwe beschietingen. We werden gedwongen terug te keren naar het eiland.”

Kom tot rust

Deze keer moesten ze ook haar zoon Dmytry achterlaten. Hij was inmiddels achttien jaar oud en mocht als volwassene de grens niet meer over. ,,Helaas. Hij studeert nu online aan een universiteit.” Haar schoonzoon zit sinds het uitbreken van de oorlog aan het front. Daar maken ze zich zorgen over, maar ze hebben rust gevonden op Terschelling, zegt Iryna.

“De natuur is heel mooi. We wandelen vaak in het bos en gaan naar het strand. Het leven is hier eenvoudig”, zegt ze met behulp van een vertaalapp. Ze spreekt redelijk Engels en gaat één keer per week naar Nederlandse les, maar voor iemand uit het Slavische taalgebied blijft het lastig. “We zijn momenteel vaak op zoek naar eetbare paddenstoelen, daar ben ik heel goed in. Dat heb ik geleerd van mijn man en zijn vader, die hun hele leven al paddenstoelen plukken.”

Werken in een strandpaviljoen

Ze woont met een ander Oekraïens gezin (een grootmoeder, moeder en dochter) in een vrijstaand huis naast de commandantswoning aan de Dellewal, met uitzicht op de Waddenzee. Net als haar dochter verdient ze de kost bij strandpaviljoen West aan Zee. Ze doet ook schoonmaakwerkzaamheden.

Dankzij een klasgenoot kwam ze eind maart 2022 op Terschelling terecht. Haar vriendin werd door Douwe Wiegman, manager van strandpaviljoen West aan Zee, en Martin Boekelo naar het eiland gebracht en nodigde haar uit om ook te komen. De twee Terschellinger ondernemers hebben zich vrijwel direct na de Russische inval in Oekraïne hard ingezet voor de komst van vluchtelingen.

Harde geluiden

Terschelling is “een prachtig eiland”, zegt Iryna. Maar zodra het veilig is, wil ze terug naar Oekraïne. “Ik hou heel veel van mijn land, ik wil naar huis, het belangrijkste is mijn familie, daar ligt mijn hart”, zegt ze. Maar ze weet niet zeker wanneer dat zal zijn. “Op dit moment zijn we erg in de war, we weten niet waar we aan toe zijn. De belangrijkste reden dat we hier zijn, is dat de kinderen hier veilig zijn. Vooral ons kleinkind. Hij is bang voor harde geluiden en krimpt ineen bij explosies.”

Dat zien de docenten op zijn school in Hoorn ook. Dat haar kleinzoon schichtig reageert op harde geluiden. “Maar hij houdt van school en is heel gelukkig”, zegt Iryna, die naar eigen zeggen “erg dankbaar” is voor de manier waarop zij en haar familie op Terschelling zijn ontvangen.

‘Vriendelijkheid van de mensen’

“Wij voelden ons hier meteen goed. Ik zal me altijd de vriendelijkheid van deze mensen herinneren.” Dan vertelt ze over de Terschellingers, maar ook specifiek over Wiegman en Boekelo. “Dankzij deze mannen konden we hier tot rust komen. De oorlog is ons overkomen, alleen maar in vrede kunnen leven is belangrijk voor ons. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar één waarheid in mijn leven geleerd: alles wat eenvoudig is, is belangrijk.”