[ad_1]
Klap klap – midden in ‘You Belong With Me’ klapt bijna de hele Johan Cruijff Arena ineens twee keer in de handen.’Ik ben degene die je laat lachen als je weet dat je gaat huilenTaylor Swift zong, en blijkbaar weet iedereen dat dit het exacte moment is waarop je in je handen moet klappen, en niet nog een keer op dezelfde beat een maat later. Alleen die ene keer.
Het zijn bijzondere rituelen. Klein en onschuldig, maar met precisie uitgevoerd, donderdagavond in de Arena in Amsterdam, tijdens de eerste van drie shows van Taylor Swift aldaar.
Swifties en Swift vormen een symbiotische relatie. Dat wisten we, maar in Nederland kon je dat nooit van dichtbij meemaken. Ze stond in 2011 als piepjonge countryzangeres in Ahoy en in 2015 in de Ziggo Dome, toen haar beeldveranderende album 1989 net uitkwam. In de jaren die volgden, groeide ze uit tot een megaster die zowel online als live alle records verbrak. En met haar Eras Tour, een greatest hits-show op het hoogtepunt van haar carrière, kan ze haar hegemonie onderstrepen en haar status als grootste popster van het moment verankeren. Soms voelt dat een beetje als de EO Youth Day live, maar dan eentje waar het lijdende object echt komt. De blinde toewijding, de emoties, de onzekerheid, de spanning, de rituelen (het uitwisselen van vriendschapsarmbandjes verdient diepgaand antropologisch onderzoek).
Lees ook
Taylor Swift: De grootste popster op aarde wil kwetsbaar blijven
/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2023/12/28131211/data109413215-58d25f.jpg)
Militaire precisie
“Dat weten we van TikTok,” legt een vijftienjarige fan haar encyclopedische kennis van Swift-gebruiken uit. Tijdens ‘Fearless’ steekt ze nonchalant haar handen in de vorm van een hart omhoog, en iedereen met haar. Ergens tijdens ‘Delicate’ roepen ze allemaal ineens “Eén, twee, drie, laten we gaan, bitch!”, schreeuwen ze op ‘Don’t Blame Me’ “Neem ons mee naar de kerk!”, en in ‘I Can Do it With a Broken Heart’ steken ze hun arm met led-licht met militaire precisie hoog in de lucht. De op afstand bedienbare lampjes, uitgedeeld bij de ingang, knipperen perfect op tijd mee. “Kijk, nu gaat ze haar hoed op iemand zetten,” zegt de fan nog voordat Swift ’22’ heeft ingezet, waarop ze inderdaad haar hoed op een jong meisje zet.
Ze had een heel groot scherm en een oversized catwalk met meer mogelijkheden dan een Zwitsers zakmes
Taylor Swift zelf nam het op als een grote zus die blij is om te zien dat iedereen de geheime handdruk kent. Koel en ontspannen wikkelde ze de Arena met ongelooflijk gemak om haar vingertje, glimlachend en zwaaiend terwijl ze nummers van al haar albums (‘eras’) speelde. Met uitstekende stem, zonder een druppel zweet of zichtbare vermoeidheid. Gelukkig moest ze een keer haar neus snuiten – tenslotte zijn we maar mensen.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/07/05122648/data118078879-4e2ae4.jpg)
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/07/05122645/data118076317-8ce313.jpg)
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/07/05122647/data118078864-0be484.jpg)
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/07/05122646/data118078861-ccda07.jpg)
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/07/05122645/data118076323-66e274.jpg)
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/07/05122736/web-0607ZATnws_TaylorRECENSIE1.jpg)
Geen acrobatische trucs
Ze richt zich vooral op het uitvergroten van het subtiele, zonder acrobatische trucs of groot vuurwerk. De liedjes bleven centraal staan. Ze had wel een heel groot scherm, en een oversized catwalk met meer mogelijkheden dan een Zwitsers zakmes, waar soms luiken opengingen waar Swift in verdween of tevoorschijn kwam, of die in afzonderlijk bewegende platforms omhoogkwamen. Het was vooral mooi hoe elk ‘tijdperk’ een andere sfeer in het stadion bracht. Meterhoge pastelkleurige bloemblaadjes bij Gebladertespanning rond Reputatiepure bubblegum pop ronde 1989en met de aantallen van Folklore En Altijd meer een compleet met mos bedekte blokhut verscheen waar een soort heksenprocessie plaatsvond, met haar dansers die met lichtgevende bowlingballen zwaaiden. Spectakel, maar subtiel spektakel.
Lees ook
Fans van Taylor Swift uiten hun gevoelens graag via hun bankpas
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2024/04/web-2604zatopibijswift.jpg)
Dromerige knallers
Met de nummers van het wat mindere laatste album De afdeling Gekwelde Dichters het viel wat tegen voor de neutrale kijker, hoewel nummers als ‘Fortnight’, ‘Down Bad’ en ‘Who’s Afraid of Little Old Me?’ sterk zijn, de een na de ander. Maar dat ze die eerst speelden en alleen eindigden met de nummers van de veel sterkere Middernachten was slim. Bovendien was het juist op dat blok dat de zon eindelijk onderging en dromerige hits als ‘Lavender Haze’ en ‘Anti-Hero’ net dat beetje meer sfeer van het duister kregen.
En dan, ook al heb je het 242 keer op TikTok gezien, het is nog steeds spectaculair als Swift letterlijk stagedives doet en ze duikt zo het podium op en het lijkt alsof ze door de kamer zwemt onder de catwalk door. Wat is er over na 45 nummers en drie uur? Wat was het beste? “Alles. Echt alles,” zegt de vijftienjarige.
[ad_2]
