[ad_1]
Dit is een ingezonden opiniestuk. Het standpunt in dit artikel is niet noodzakelijkerwijs het standpunt van Trouw.
De woede over het drag-supper bij de opening van de Olympische Spelen in Parijs lijkt te doven. Het was niet de bedoeling, misschien ging het toch niet om Da Vinci’s supper. Jammer, denk ik. Een gemiste kans. Want deze drag-performance legt de kern van het supper bloot. Sterker nog: het christendom zelf is Gods eigen dragshow. De opening van de Spelen helpt om dit te herontdekken. Een blik op drag eerst en dan op de bronnen van het supper laat dat zien.
De kern van drag is een spel met identiteit. Dit is even speels als serieus. Omdat het gaat om het ontdekken wie je zou kunnen zijn. En ja, dat gaat vaak via geweldige kostuums en dikke lagen make-up. Drag is ook erg verstorend. Het laat zien dat mensen anders kunnen zijn dan je zou denken of willen. En het benadrukt aspecten van mensen die anders onzichtbaar blijven. Lichamelijkheid bijvoorbeeld, seksualiteit ook.
Drag zoekt natuurlijk grenzen op en overschrijdt ze. Dat is de kern van het spel: laten zien dat die grenzen helemaal niet vanzelfsprekend of vanzelfsprekend zijn. Het kan anders. En dat kan heel bevrijdend zijn. Het is ook gevaarlijk. Want wie tegen de stroom in zwemt, is kwetsbaar. De draggemeenschap wordt dan ook vaak vervolgd – ook door christenen en zeker door christenen die de laatste dagen zo verontwaardigd zijn.
Mensen uit allerlei soorten hokjes
Het avondmaal zelf is van oorsprong ook al ongelooflijk speels, enorm verstorend en heel fysiek. Het is dan ook zo sleur als het maar zijn kan. Dat is verrassend als je vooral bekend bent met plechtige en zeer heilige vieringen. Toch is het zo. Stel je eens voor wie er allemaal samenkwamen en samen aten in de vroegste kerk.
Er waren vrouwen en mannen, slaven en vrije mensen, niet-Joden en Joden. Mensen uit allerlei hokken, samen aan tafel. Dat is behoorlijk verstorend. Het vroegchristelijke avondmaal is ook fysiek. Omdat het gaat om gemeenschap met Jezus, om één worden met en in zijn lichaam. Het vroegchristelijke avondmaal is dus een mix van allerlei lichamen.
Van lichamen die er niet hoorden te zijn, zoals die van Jezus, gebroken aan het kruis, en van lichamen van mensen die iets waren, die zichzelf iets vonden. Dat kwam binnen. Als je de brieven van Paulus leest, hoor je de verontwaardiging: moet ik als Romein echt met mijn eigen slaven aan tafel zitten? Is dat niet een klap in mijn gezicht? En moet ik echt één worden met het lichaam van iemand die halfnaakt aan het kruis is gestorven?
Voor de eerste christenen was spel de kern van hun geloof. Want daarin ontdekten ze wie ze werkelijk waren: mensen met waarde en waardigheid. Als ware dragqueens speelden ze zelfs met kleren. Want iedere christen kreeg bij zijn doop een nieuw gewaad. Het was spierwit, voor iedereen, wie je ook was, van senator tot slaaf, van eunuch tot officier. Het was een radicaal spel dat van ieder mens een medemens maakte. Gelovigen betaalden daar vaak een hoge prijs voor: wie op deze manier rangen en standen verstoort, wordt vervolgd.
Als priester ben ik vooral bekend met plechtige vieringen van het Avondmaal, van de Eucharistie. Daarom ervaar ik de confrontatie met het drag supper als verrijkend. Het helpt om te herontdekken wat het Avondmaal of de Eucharistie eigenlijk inhoudt, ook als ik het plechtig vier. In de kern is het speels, verstorend en creëert het ruimte voor bevrijding uit hokjes die mensen klein houden. Het geeft mensen die klein worden gemaakt een grote identiteit en zet degenen die denken dat ze groot zijn op hun plek. Of de Olympische prestatie nu bedoeld was als belediging of niet: we kunnen meer van zulke acties gebruiken. Op naar de kerk als Gods eigen drag performance!
Peter-Ben Smit is een voormalig katholiek priester en bijzonder hoogleraar contextuele bijbelinterpretatie
Lees ook:
Die parodie op het Laatste Avondmaal tijdens de Spelen? ‘Dat was gewoon een Grieks bacchanaal’
De openingsceremonie van de Olympische Spelen beledigde gelovigen met een vermeende parodie op Het Laatste Avondmaal. Maar het ging over de Griekse god van de wijn, zegt de directeur.
Amerikaans bedrijf trekt advertenties terug na travestieparodie op Laatste Avondmaal
Een scène gebaseerd op het Laatste Avondmaal met dragqueens als apostelen viel niet bij iedereen in goede aarde tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Het Amerikaanse telecombedrijf C Spire trok alle reclame terug.
Klimaatactiviste en theoloog Berthe van Soest: ‘Die toga’s en het avondmaal bij klimaatacties voelen slecht’
Berthe van SoesTbrak dit jaar met Christian Climate Action (de christelijke zuster van XR). Gewaden, communie – ze kan het niet meer aan. ‘Daar was ik, met het bloed van Christus en WC Duck rondsjouwend.’
[ad_2]
