Een jonge Zweed bezorgde de Chinese olympische tafeltennissers de zenuwen

Truls Moregard blaast weer op zijn bat. Hij stopt zijn shirt in zijn broek, springt een paar keer op en neer. Dit is het, de grootste wedstrijd van zijn leven, in hal 4 van de Arena Paris Sud, een pakhuis dat is omgebouwd tot een tafeltennisparadijs en nu gonst van opwinding voor de finale van het Olympisch toernooi voor mannen. De Zweed haalt nog een keer diep adem en slaat dan vakkundig de service van zijn tegenstander terug. Het eerste punt is van hem.

Hij had nog nooit zoveel gehuild in zijn leven als vorige week, vertelde de 22-jarige Moregard aan Zweedse media. Als Olympisch debutant en nummer 26 van de wereld kwam hij zonder al te veel verwachtingen naar Parijs. Wang Chuqin, de Chinese nummer 1 van de wereld en de grote naam van het Chinese team, stond hem immers op te wachten in ronde twee.

Wang was vorige dinsdag olympisch kampioen geworden in het gemengd dubbelspel, maar woensdag gebeurde er iets heel bijzonders: hij verloor. Moregard speelde aanvallend, varieerde zijn service spins en aan het einde van de wedstrijd was het echt raak: 4-2 in games voor de Zweed. Voor het eerst sinds 2008 zou er geen Chinese tafeltennisfinale zijn op de Spelen.

Herhaling WK-finale

Moregard raakte in een flow. De achtste finale: 4-1. Kwartfinale: ook 4-1. En in de halve finale won hij met 4-2 van de Braziliaan Hugo Calderano, de nummer zes van de wereld. Alleen al de gedachte aan de Olympische finale, zei Moregard in Aftonbladetmaakte zijn ogen vochtig.

Nu is Moregard een groot talent en niet geheel onbekend op het hoogste niveau. In 2021 bereikte hij de WK-finale, waar hij verloor van de Chinees Fan Zhendong. Hij, nummer vier van de wereld, is ook komende zondag tegenstander in Parijs. Fan verloor in het hele toernooi slechts vier wedstrijden en versloeg in de halve finale thuisfavoriet Felix Lebrun met 4-0.

Voor Fan en de Chinezen staat er veel op het spel, dit is hun nationale sport. Bij de laatste zeven Olympische Spelen ging het goud zes keer naar een Chinees, ook zilver trouwens. Alleen in 2004 in Athene versloeg de Zuid-Koreaan Ryu Seung-Min iedereen en in 2000 was er zilver voor de Zweed Jan-Ove Waldner, de Olympisch kampioen van 1992.

Rood gekleurde stands

In de geest van zijn illustere landgenoot begint Moregard briljant aan de finale. Met zijn ongewoon gevormde bat, met hoeken in plaats van een ronde vorm, verrast hij Fan een paar keer door het initiatief in de rally over te nemen. De eerste game gaat naar de Zweed: 11-7.

De tribunes kleuren rood voor Fan. Ze beginnen nog luider te juichen om hun nationale held te steunen en overstemmen niet alleen het kleine contingent Zweden dat aanwezig is, maar ook de aanwezige Fransen, die een halfuur eerder helemaal losgingen toen Lebrun brons won.

Fan gaat een level omhoog en wat volgt is een geweldige wedstrijd met eindeloze rally’s van twee spelers die soms meters van de tafel staan ​​om een ​​bal terug te slaan. Dan valt Moregard weer aan, dan neemt Fan het weer van hem over. De Chinees pakt de tweede set (11-9) en ook de derde (11-9). Hij slaakt een vreugdekreet.

Voor het eerst staat Moregard achter. Hij begint een beetje te mopperen op zichzelf. Nu is het Fan die hem een ​​paar keer verrast en de Zweed maakt fouten die hij zich niet kan permitteren. De Chinees bouwt zijn voorsprong snel uit en ondanks een comeback van Moregard, breidt hij zijn voorsprong verder uit: 3-1 in games, in een beste van zeven.

Time-out

Als Moregard ook de eerste drie punten van de vijfde game verliest, vraagt ​​zijn coach om een ​​time-out. Voor de finale had de Zweedse coach gezegd dat het belangrijkste is om te geloven dat je van de Chinezen kunt winnen. Anders heeft het geen zin om het te proberen. Maar er is mentaal iets kapotgegaan bij zijn pupil, de lichtheid is verdwenen. Bovendien is Fan nog beter gaan spelen. Moregard maakt nog een geweldig punt, een hoge bal met zoveel effect dat Fan er zelf niet bij kan, maar de Chinees verzilvert zijn zesde matchpoint.

Fan reageert ingetogen: hij neemt het gejuich met zijn armen over elkaar in zich op. Moregard doet zijn hoofddoek over zijn hoofd. Het mocht niet zo zijn, zegt hij achteraf. “Met de manier waarop ik heb gespeeld, kan ik niet boos zijn dat ik niet heb gewonnen. Ik heb mijn beste spel laten zien en Fan was gewoon beter.” Hij kan terugkijken op een ongelooflijke week, zegt Moregard. “Met mijn gelijkspel zou een zilveren medaille onmogelijk moeten zijn. Dus ik ben supertrots.”

Ondertussen wordt Fan door zijn coach de lucht in getild en doen ze samen een vreugdedansje. Op de tribune pinken Chinese fans een traantje weg. De Chinezen hebben waarvoor ze gekomen zijn: goud. Hun dominantie in tafeltennis is geconsolideerd, nationale trots gered.

Delen





Stuur een e-mail naar de redactie