‘Met hart en ziel’ pakt Djokovic eindelijk olympisch goud

Hij wrijft met zijn handen in zijn ogen, maar de tranen zijn niet te stoppen. Novak Djokovic zakt op zijn knieën op Court Philippe Chatrier in Parijs. Hij heeft net zijn tegenstander Carlos Alcaraz omhelsd – die hij met 7-6 versloeg in de Olympische finale – en de hand van de scheidsrechter geschud. Nu stort hij huilend op het gravel. De camera legt alle emotie vast in zijn rechterduim, die maar blijft trillen.

Pas nu dringt het helemaal tot hem door: de Olympische titel is eindelijk van hem, op 37-jarige leeftijd. Het enige ontbrekende juweel in zijn kroon. Na André Agassi, Steffi Graf, Rafael Nadal en Serena Williams is hij de vijfde tennisser met een ‘carrière gouden slam’: Australian Open, Roland Garros, Wimbledon, US Open en Olympisch goud. Hij is gewoonweg gelukkig aan het net, met de Servische vlag. “Ik heb het echt gedaan voor mijn land, voor Servië.”

Djokovic won maar liefst 24 Grand Slam-toernooien, de Davis Cup, zeven ATP Finals en veertig Masters-toernooien. In totaal staat hij al 428 weken bovenaan de wereldranglijst. Maar op de Olympische Spelen is hij nooit verder gekomen dan de halve finales, in 2008, 2012 en 2021. Geen wonder dat hij het goud met nog meer emotie vierde dan normaal. “Het was een ongelofelijke strijd en ik moest mijn beste tennis spelen. Ik heb mijn hart, ziel en alles gegeven om het goud te winnen.”

De voortekenen leken niet gunstig voor Djokovic. Twee weken voor het Olympisch tennistoernooi verloor hij kansloos de Wimbledon-finale van Alcaraz. De gescheurde meniscus in zijn rechterknie, waarmee hij begin juni op Roland Garros moest opgeven, leek hem nog parten te spelen. En 2024 was tot dan toe geen geweldig jaar geweest. Maar op de Spelen was Djokovic er wel. Zonder een set te verliezen bereikte hij de finale tegen Alcaraz, die ook geen enkele set verloor.

Wederzijds respect

In een even spannende als hoogstaande eindstrijd leek de 21-jarige Spanjaard aanvankelijk de betere speler. Hij scoorde makkelijk met de forehand en Djokovic had weinig controle over de service naar zijn backhand. Bij 4-4 kreeg Alcaraz vijf kansen op een break. Maar ‘in Djokovic’-stijl toonde de Serviër zich juist op die momenten nog onverzettelijker dan normaal. Een kwaliteit die ook in de tiebreak doorslaggevend bleek. Met een geslaagde volley won de nummer twee van de wereld de eerste set.

In de tweede set verbeterde Djokovic zijn spel nog verder. Onder toeziend oog van IOC-president Thomas Bach en Serena Williams wisten de finalisten het niveau nog verder op te krikken. Het wederzijdse respect bleef hoog. Alcaraz corrigeerde een foute beslissing van de umpire in zijn voordeel, wat hem een ​​goedkeurende duim omhoog van Djokovic opleverde.

In de tiebreak van de tweede set rook de oudste van de twee zijn laatste kans op Olympisch goud. Bij 2-2 sloeg hij zijn mooiste forehandwinner, om vervolgens uit te lopen naar 6-2. Djokovic ging dit niet weggeven, dat straalde hij in alles uit. Met nog een geweldige forehand benutte hij direct zijn eerste matchpoint. Zijn carrière lijkt voorbij.

Delen





Stuur een e-mail naar de redactie