[ad_1]
Sydney McLaughlin-Levrone komt zelden in actie in Europa. Ze doet zelden mee aan wedstrijden en vorig jaar deed ze helemaal niet mee vanwege blessures. Maar de Amerikaanse atlete, die woensdag haar 25e verjaardag viert, is nog steeds wereldrecordhoudster – ondanks alle overwinningen van Femke Bol.
De regerend Olympisch kampioen heeft niet veel races nodig om ritme en zelfvertrouwen te krijgen. Dat is ook een kunst. Begin juni liep McLaughlin-Levrone haar eerste 400 meter hordenrace in twee jaar. Minder dan een maand later verbrak ze haar eigen wereldrecord. Dus, wat zijn Bols kansen?
Want McLaughlin-Levrone is nu in Parijs. Natuurlijk. Om haar titel te verdedigen. Deze zondag stonden de series op het programma. Bol wint de derde heat, zij de vijfde. Hun tijden, respectievelijk 53.38 en 53.60 seconden, zeggen niet zoveel. Beiden kunnen de laatste meters rustig lopen, door gebrek aan tegenstand.
Zeer gecontroleerd
Geen kusjes of glimlachjes, als de stadionomroeper McLaughlin-Levrone introduceert. Ze wiegt heen en weer, terwijl ze geconcentreerd naar beneden staart. Zelfs na de wedstrijd zoekt ze snel de catacomben van het Stade de France op, waar Bol altijd al haar tegenstanders bezoekt om ze een hand te schudden of een klopje op de schouder te geven.
Maar McLaughlin-Levrone heeft zeker een vriendelijke uitstraling. Ze komt heel beheerst over. Als mensen in de één minuut en zeventien seconden dat ze vragen beantwoordt in de mixed zone vragen stellen over Bols gouden eindsprint op zondagavond in de 4×400 mixed relay, zegt ze met een glimlach dat ze die niet heeft gezien, maar wel de uitslag. “Het was absoluut een snelle race, ik moet hem nog eens bekijken.”
McLaughlin-Levrone vindt vrede in haar geloof. Samen met haar man Andre Levrone, een voormalige American football-speler, is ze lid van Grace Community Church in Los Angeles. Haar autobiografische boek, Ver voorbij goud: van angst naar geloof rennen.
Een nederige ervaring
Het schrijfproces was leerzaam, vertelde ze in een interview met de website van de Games. Ze ontdekte hoe veel van haar leven altijd om haar draaide, in goede en slechte tijden. “Het was heel nederig om te beseffen dat ik me zelfs vandaag de dag nog niet in alles volledig aan God heb overgegeven. Als atleet probeer ik mezelf altijd te verbeteren, maar ook als persoon. Ik vind dat een cool proces.”
Ze groeide op in een zeer atletisch gezin. Haar vader, Willie, was een nationaal gerangschikte atleet, en haar moeder, Mary, was ook een fervent hardloper, maar werd uiteindelijk manager van het mannenteam op Manhattan College omdat er geen vrouwenatletiekteam was. Naast een toegewijd christen is McLaughlin-Levrone ook een stijlicoon die in het verleden over de catwalks heeft gelopen. De Amerikaanse atleten in Parijs hebben haar gekozen als hun vertegenwoordiger, wat ze beschouwt als een teken van waardering.
Vergelijk geboekte tijdsbesparingen
Maar deze Spelen, vanuit een Nederlands perspectief, draaien allemaal om één vraag: heeft Bol een kans tegen haar? Het persoonlijk record van McLaughlin-Levrone is 50,65 seconden, dat van Bol 50,95. Ze zijn de enige twee vrouwen die ooit onder de 51 seconden hebben gelopen. Het is ook interessant om de tijdwinst te vergelijken die ze hebben geboekt sinds de vorige Spelen in Tokio. In drie jaar tijd is Bol 1,08 seconden sneller geworden, McLaughlin-Levrone 0,81 seconden.
McLaughlin-Levrone is niet geïnteresseerd in wiskunde. Faith houdt haar “geaard in wat het belangrijkst is.” “Alles anders vloeit voort uit mijn vertrouwen in God.”
Lees ook:
Hoe kan Femke Bol zo hard rennen? ‘Ze is een Ferrari en Volvo in één’
De 400 meter horden is een van de zwaarste atletiekonderdelen. Femke Bol lijkt de horden met gemak te nemen. Wat is haar geheim?
[ad_2]
