Columnist Thijs Zonneveld vindt dat de grootste winnaar van de Tourpresentatie 2024 de fans zijn. Al denkt hij ook dat voor Jonas Vingegaard de rode loper is uitgerold, op één ritje na: “Ik weet niet wat ik met die grindrit moet doen.”
Ik moest drie keer in mijn ogen wrijven om te zien wie ze waren. Naast elkaar zat een groep fietsers en wielrenners, in hun mooiste pakken, ongemakkelijk naar de fotografen en cameraploegen te staren. Zonder helmen, reflecterende zonnebrillen, lycrapakken en een kist vol sponsornamen waren ze vrijwel onherkenbaar. Jonas Vingegaard droeg een jasje dat er zo vreemd uitzag dat hij net zo goed in het publiek had kunnen zitten met een Indiase hoofdtooi of een Pippi Langkous-pruik.
Traditie: elk jaar in oktober, een paar weken na het einde van het seizoen, verzamelt de crème de la crème van het peloton zich in Parijs voor de presentatie van de Tour de France van volgend jaar. Magere jongens en meisjes in net te grote pakken en jurken, elk hopend op de koers die zij volgt. Demi Vollering keek terwijl ze in haar handen wreef naar de presentatie van een Tour des Femmes, waarvan de helft in Nederland of een Nederlandse berg zal plaatsvinden, en Mark Cavendish vloekte zachtjes omdat de sprinters er weer slecht van af komen.
Ik ben vooral blij met de slotetappe: een klimtijdrit rond Nice in plaats van de verplichte parade op de Champs-Élysées
Grootste winnaar van de Tourpresentatie 2024: de fans. Voorbij zijn de jaren dat de ASO koos voor eindeloze reeksen vlakke etappes en door een gebrek aan Franse podiumkandidaten niet eens meer een parcours wordt uitgezet dat perfect aansluit bij de kwaliteiten van Pinot, Bardet of Gaudu. Zo staan er volgend jaar daadwerkelijk twee tijdritten – gehaat door Franse klassementsrenners – op het programma. Nog meer goed nieuws: de Tour begint met enkele volle en halve bergetappes, waardoor de favorieten er vanaf dag 1 bij moeten zijn en de kans op omwentelingen diep in de Tour groter wordt. Ik ben vooral blij met de slotetappe: een klimtijdrit rond Nice in plaats van de verplichte parade op de Champs-Élysées, die elk jaar naar drol op een slagroomtaart smaakte.
De onvermijdelijke chaos van die grindrit is iets dat Tadej Pogacar beter doet dan Jonas Vingegaard
Ik weet gewoon niet wat ik met dat grindritje moet doen. De ene helft van mijn brein staat te popelen om het spektakel en de mooie beelden te zien, de andere vindt het onverantwoord en oneerlijk vanwege de grote kans op een lekke bandfestival. De crux zit volgens mij vooral in de manier waarop de grindstroken zijn aangelegd. Grind à la Strade Bianche: prachtig. Gravel à la Paris-Tours: belachelijk in een ronde van drie weken. Met een beetje pech sta je daar als klassementsrenner voortdurend met je stuur in de lucht te zwaaien: al die maanden voorbereiding voor niets.
De onvermijdelijke chaos van die grindrit is iets dat Tadej Pogacar beter doet dan Jonas Vingegaard. De rest van de Tour is qua parcours precies andersom. Van start tot finish ligt voor Vingegaard en Jumbo-Visma een rode loper uitgerold om hetzelfde te doen als in de afgelopen twee Tours: beuken tot Pogacar kapot gaat. Toen de slotetappes van de Tour 2024 werden gepresenteerd, allemaal bergetappes op grote hoogte, kon Vingegaard een glimlach niet verbergen onder zijn Pippi Langkous-pruik.
Afgezien van die ene grindrit had hij zich geen beter parcours kunnen wensen.
Helaas kunnen wij deze social post, liveblog of anderszins niet tonen omdat deze één of meerdere social media elementen bevat. Accepteer de social media cookies om deze inhoud toch te kunnen tonen.
Bekijk hier al onze sportvideo’s:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Welke kan!
Log in of maak een account aan en mis nooit meer iets van de sterren.
