[ad_1]
Sam Bankman-Fried zou de cryptosector liberaal maken en ondertussen de wereld redden met zijn ‘effectieve altruïsme’. Nu staat hij terecht voor het verdoezelen van miljarden.
Hoe vertel je dat een miljardair in verval is geraakt? In het geval van Sam Bankman-Fried is het onmiskenbaar: hij begon plotseling pakken te dragen.
Ze zijn niet echt strak gesneden, ze passen zichtbaar onhandig. Maar blijkbaar denkt hij, gevangen in het net, een betere kans te hebben om de rechter en de jury ervan te overtuigen dat hij niet de grootste oplichter van zijn generatie is, maar gewoon een eerlijke, hardwerkende ondernemer. Zo hardwerkend dat hij simpelweg niet oplette toen miljarden dollars weglekten van klantrekeningen bij de cryptobeurs FTX, die hij oprichtte, en op de een of andere manier op de rekening terechtkwamen van het investeringsfonds Alameda Research, dat hij oprichtte. ook had opgericht. Als zelfs maar enkele van de aanklachten tegen hem bewezen worden in het proces dat eerder deze maand begon, zou hij tientallen jaren in de gevangenis kunnen doorbrengen.
Ruim een jaar geleden, toen zijn fortuin nog op ongeveer 26 miljard dollar werd geschat, was de situatie van Bankman-Fried heel anders. Het uniform waarin hij deelnam aan forumgesprekken met Bill Clinton en Tony Blair, en waarin hij zich liet fotograferen met sporthelden, acteurs en andere beroemdheden, bestond uit een goedkope korte broek, een gekreukeld T-shirt en versleten sneakers. Zijn krullen waren merkbaar onverzorgd.
Je slimme maar onschadelijke neefje
Die zorgvuldig gecultiveerde onzorgvuldigheid bleef niet beperkt tot zijn kleding. In 2021 hield Bankman-Fried een pitch bij het durfkapitaalfonds Sequoia Capital voor investeringen in zijn bedrijf FTX, een online beurs waar je allerlei cryptomunten, zoals bitcoins, kon verhandelen. Terwijl hij de vragen beantwoordde, zat hij semi-afwezig het computerspel te spelen League of Legends spelen. De durfkapitalisten waren er dol op. Tijdens die investeringsronde haalde FTX bijna een miljard dollar op en Sequoia was de topinvesteerder. Het fonds wijdde vervolgens een bewonderend artikel op zijn website aan het incident.
Het was de tijd waarin de cryptosector snel groeide. Terwijl de helft van de wereld probeerde te begrijpen wat bitcoins en blockchains eigenlijk waren, leek de andere helft er schaamteloos rijk van te worden. De cryptosector had echter ook een duister imago en werd bevolkt door gladde figuren die onbegrijpelijk jargon spuiden en voortdurend duistere bedrijven oprichtten die soms failliet gingen of gehackt werden.
Blijkbaar voorzag Sam Bankman-Fried destijds in een behoefte. Hij zag eruit als je slimme maar onschuldige neef. Precies het soort nerd dat je met je geld kunt vertrouwen – vooral als het cryptocurrency is die je zelf niet helemaal begrijpt – omdat mijn neef meer geïnteresseerd lijkt in het oplossen van wiskundepuzzels dan in zelfverrijking. Sam Bankman-Fried wilde niet eens rijk worden, zei hij tegen iedereen die maar wilde luisteren. In ieder geval niet als doel op zich. Hij wilde gewoon veel geld verdienen, zodat hij het aan goede doelen kon besteden.
Effectief altruïsme
Zijn onberispelijke links-liberale afkomst leek dat verhaal te ondersteunen. Sam Bankman-Fried werd in 1992 in Californië geboren als zoon van twee rechtenprofessoren aan Stanford University, die het leuk vonden om wereldproblemen met gelijkgestemden thuis te bespreken. Zijn moeder, Barbara Fried, schreef boeken over politieke filosofie. Zijn vader, Joseph Bankman, deed kritisch onderzoek naar belastingontwijking.
Sam Bankman-Fried was ook een wiskundenerd, die tijdens de zomervakantie op puzzelkamp ging en vervolgens natuurkunde en wiskunde ging studeren aan de prestigieuze MIT-universiteit. Na zijn bachelor ging hij aan de slag bij… handelsfirma Jane Street, waar hij een paar honderdduizend per jaar verdiende met het samenstellen van ingewikkelde algoritmen voor de aandelenhandel.
In die tijd ontmoette hij William MacAskill, de jonge Schotse filosoof die wordt beschouwd als de grondlegger van het ‘effectieve altruïsme’. Dit is een filosofie die ervan uitgaat dat je de wereld het beste kunt verbeteren door eerst uit te rekenen wat het verwachte rendement op je donatie precies is: als duizend malarianetten meer levens redden dan duizend vaccinaties, dan gaat je geld naar dat eerste doel. Wie deze nogal wiskundige benadering logisch doortrekt, komt tot het motto ‘verdienen om te geven‘, wat populair is onder effectieve altruïsten: je kunt beter zoveel mogelijk verdienen, dan kun je ook meer geven aan goede doelen.
Populaire crypto-uitwisseling
De kritiek op dat motto ligt voor de hand; misschien doet de manier waarop u uw geld verdient meer kwaad dan u met een donatie kunt goedmaken. Het veranderen van het economisch systeem is een ‘goed doel’ dat sowieso buiten het raamwerk van effectief altruïsme valt – zoiets kun je niet berekenen op basis van het verwachte effect van donaties. Het is niet voor niets dat effectief altruïsme de afgelopen jaren bijzonder populair is geworden onder miljardairs.
Sam Bankman-Fried werd er ook door getroffen. Hij besloot dat de paar honderdduizend per jaar in Jane Street geen enkele vooruitgang boekten en nam ontslag. Rond die tijd ontdekte hij een klein prijsverschil tussen de prijs van bitcoins op Japanse en Amerikaanse cryptobeurzen. Hij richtte het bedrijf Alameda Research op, programmeerde een algoritme dat dat prijsverschil uitbuitte en haalde binnen een paar maanden miljoenen uit de markt. Hij kon nauwelijks geloven dat het zo gemakkelijk was, en kwam dieper in de cryptowereld terecht.
Zijn doorbraak naar echt veel geld kwam met de cryptobeurs FTX, een online plek waar niet-wiskundenerds die wilden profiteren van de crypto-hausse, konden handelen in allerlei virtuele munten. FTX groeide al snel uit tot een van de populairste cryptobeurzen ter wereld, met een omzet van miljarden.
Enorme donaties aan politici
Ondertussen riep Bankman-Fried publiekelijk op tot meer regulering van crypto, een oproep die als ‘ethisch’ werd gezien, maar ook bedoeld leek om hem een steviger juridische basis te geven in de VS, waar een groot deel van de handel die hij met FTX faciliteerde nog steeds illegaal was. . FTX was eerst gevestigd in Hong Kong en verhuisde vervolgens naar de Bahama’s. Zijn vader, de onderzoeker van belastingparadijzen, gaf advies over deze laatste stap. Stropers zijn vaak de beste boswachters, maar het omgekeerde geldt ook.
Bankman-Fried gaf enorme donaties aan politici om die oproep te steunen, waarbij hij zei dat ze “de democratie moesten redden” – hij gaf zijn geld vooral aan de Democratische tegenstanders van president Trump. Maar hij steunde ook Republikeinse kandidaten via medewerkers. Het verschil met de manier waarop het grootkapitaal traditioneel politieke invloed koopt, was niet heel groot.
Die invloed kon hem niet helpen toen de cryptobubbel die tijdens de coronajaren was ontstaan vorig jaar deels leegliep en allerlei bedrijven failliet gingen. Aanvankelijk leek FTX de recessie te doorstaan, maar toen geruchten de ronde deden dat de reserves van het bedrijf niet op orde waren, trokken klanten massaal hun geld op en ging de cryptobeurs failliet. Het bleek ook dat meer dan 8 miljard dollar aan klantenfondsen was overgeheveld van FTX naar Alameda Research.
Programmeercodes om geld af te tappen
De verantwoordelijkheid van Bankman-Fried voor de vermiste miljarden staat nu ter discussie in een ingewikkelde rechtszaak in New York. Tot nu toe is het rampzalig voor hem geweest. Drie van zijn naaste medewerkers, ook wiskundenerds met een voorliefde voor effectief altruïsme, hebben nu tegen Bankman-Fried getuigd. Ze verklaarden dat hij opzettelijk codes had geprogrammeerd om geld af te tappen. En dat zijn armoedige imago een berekende zet was om vertrouwen te wekken.
In zekere zin staat tijdens het proces niet alleen de vrijheid van Sam Bankman-Fried op het spel, maar ook de geloofwaardigheid van cryptocurrencies en van effectief altruïsme.
Er zit nog steeds behoorlijk wat geld in crypto, maar de hype is voorbij, zonder dat er ooit grootschalige toepassingen voor de virtuele munt in de ‘echte wereld’ zijn gevonden. Als zelfs de ‘betrouwbare’ Sam Bankman-Fried binnenkort wordt veroordeeld als fraudeur, lijkt de kans een stuk kleiner dat crypto doorbreekt op de consumentenmarkt. Dan is de kans groter dat het een subcultuur zal blijven voor avontuurlijke beleggers – totdat wellicht de zeepbel volledig leegloopt.
Getuig zelf
In de wereld van effectief altruïsme proberen bekende figuren, zoals William MacAskill, nu afstand te nemen van Bankman-Fried. Ook daar wordt hij nu als fraudeur beschouwd. Maar de vraag die opkomt is of hij dat in het begin ook was, of dat het levensmotto ‘geld verdienen om te geven’ intrinsiek corrumperend is. Uiteindelijk gaf hij niet meer zoveel geld uit aan goede doelen – minder dan aan onroerend goed op de Bahama’s, het sponsoren van sportstadions en het uitzenden van dure reclamespots tijdens de Super Bowl (de veel bekeken finale van American Football) om consumenten aan te trekken. verleid tot riskante investeringen in crypto. Dat laatste zou je onethisch kunnen noemen, tenzij je geld verdienen als een doel op zich bent gaan zien.
De komende dagen zal Sam Bankman-Fried zelf getuigen, in een laatste poging zijn onmiskenbare charme te gebruiken om de jury te beïnvloeden. Een verdachte laten getuigen voor een jury wordt onder Amerikaanse advocaten gezien als een riskante gok, die zich meestal tegen u keert. Maar Bankman-Fried heeft risico’s nooit geschuwd. Het is misschien wel zijn beste kans om niet meer van uniform te hoeven wisselen en gevangeniskleding te moeten dragen.
Lees ook:
President El Salvador gelooft heilig in bitcoin, zelfs ten koste van zijn eigen land
Sinds El Salvador bitcoin als betaalmiddel introduceerde, heeft de digitale munt vooral voor economische problemen gezorgd in het land. Maar de president blijft erin geloven.
Welkom in de wereld van mensen die 10 procent (of meer) van hun inkomen weggeven om levens te redden
Ze geven veel om het lijden in de wereld en graven diep in hun zakken om het te verlichten. Ze noemen zichzelf effectieve altruïsten en de naam zegt het al: ze willen zo effectief mogelijk goed doen. Dat levert dilemma’s op.
[ad_2]
