Nederlandse cricketers kijken uit naar de magie van de Indiase fans

Ruim tienduizend Indiase cricketers, aankomende professionals en amateurs, sloten zich afgelopen maand aan bij het Nederlands elftal. Bondscoach Ryan Cook en zijn ploeg waren zojuist aangekomen in India, gastheer van het WK dat donderdag van start ging. Het team zocht netto bowlerswerpers om deel te nemen aan een aantal trainingen. “Nederland heeft als klein cricketland onvoldoende contacten om de logistiek van de laatste voorbereidingen voor een toernooi vooraf te regelen. Maar dat betekent dat we met onze eigen oplossingen kunnen komen”, aldus de Zuid-Afrikaanse Cook. En dus besloot de Nederlandse Cricket Vereniging om via ingezonden filmpjes de nodige bowlers te scouten. Met de ongebruikelijke actie trok de underdog van het WK de aandacht op zichzelf. “Misschien worden we op deze manier ook een soort ‘tweede team’ voor het Indiase publiek”, zegt Cook. “Het zou mooi zijn als we ze tijdens het WK een beetje achter ons kunnen krijgen.” Nederland speelt op 12 november zijn negende en laatste groepswedstrijd tegen grootmacht India en eerder deze week stond in Thiruvananthapuram een ​​oefenduel gepland tegen het gastland.

Aanhoudende buien

India-shirts, de kleur van een helderblauwe lucht, worden hoe modderiger hoe donkerder van kleur. Straatverkopers gooien de koopwaar snel in grote plastic zakken voordat het dreigt weg te drijven in de plassen die de staalgrijze lucht boven het Greenfield International stadion weerspiegelen. Voor de geïmproviseerde theaterkassa, een gebouw gemaakt van containers en een kartonnen gevel voor kaartverkoop, is een modderige plas. “Het begon gisteravond rond drie uur”, zegt de kaartjesscanner, gekleed in een gesponsorde regenjas tot op de knieën. Zijn stem echoot de onheilspellende toon die ook terug te horen is in de gesprekken tussen de cricketfans die langskomen: het regent in de hoofdstad van India’s zuidelijkste deelstaat Kerala.

Dat is een probleem. Je kunt geen cricket spelen in deze aanhoudende buien, het gevolg van een onverwacht verschoven late moesson. Het natte veld verpest het spel, de bal stuitert niet. Terwijl over een uur het Indiase cricketteam hier is voor een officiële oefenwedstrijd tegen Nederland. De laatste opwarmen want het eendaagse wereldkampioenschap cricket dreigt uit elkaar te vallen.

India is, vooral in eigen land, de grote favoriet voor het WK, waaraan tien landenteams deelnemen. Negen van de deelnemers zijn ‘gevestigde’ cricketlanden – volwaardige leden in de internationale structuur van de sport. Ook spelen ze zogenoemde testwedstrijden, die meerdere dagen duren. Nederland speelt alleen de compactere formaten, waaronder eendaagse cricket. De ploeg wist zich in juni voor dit kampioenschap te kwalificeren – onder leiding van Cook, sinds mei 2022 bondscoach.

Op het WK is “een plek in de halve finales mogelijk, ja. Waarom niet?”, zegt Cook in het hotel waar zijn selectie wacht op de regen. De vertrektijd van het Nederlandse team naar het stadion wordt steeds uitgesteld, de spelers storten zich op een kaartspel, videospelletjes of een boek. Wachten hoort bij het leven van cricketspelers. “Als de wedstrijd niet doorgaat, is dat jammer”, zegt Cook. “Het is extra speeltijd waar we graag gebruik van maken.”

Nederland nam vier keer eerder deel aan het vierjaarlijkse WK en won slechts twee van de twintig wedstrijden. Het doel van Cook is dan ook erg ambitieus, geeft hij toe. “Maar tot nu toe heeft het team alle opdrachten die ik ze voor de wedstrijden geef, zowel individueel als als team kunnen vervullen.” Hij ontwikkelde een soort ‘totale cricket’. “Dat idee is ontstaan ​​omdat die benadering van het spel mij aanspreekt, maar ook omdat onze selectie zelf die mentaliteit ook heeft. We willen minder rigide zijn met veldposities dan gewoonlijk het geval is bij cricket, en dat begrijpen ze. Hoe dit zich in een reeks wedstrijden zal ontwikkelen, zal tijdens het toernooi duidelijk worden.”

Tien gaststeden

In het cricketstadion in Thiruvananthapuram heeft Abdul Veetti (23) samen met zijn oude studievriend en leeftijdsgenoot Ajit een plekje op de tribune gevonden. De bovenste ring is vol, op die plekken zit je net droog onder het afdak. Het scorebord kondigt het uitstel van de wedstrijd aan. Midden in het groene veld ligt plastic, verzwaard met autobanden, eromheen toonhoogte om zo goed mogelijk te beschermen: over anderhalf uur worden de weersomstandigheden opnieuw bekeken.

Voor Abdul en Ajit zijn de oefenwedstrijden de enige WK-wedstrijden die ze in eigen land kunnen bijwonen. De kaartjes zijn goedkoper, voor deze oefenwedstrijd tussen India en Nederland zijn ze uitverkocht. Er zijn tien gaststeden voor het toernooi geïdentificeerd, maar geen enkele in de staat Kerala. In de voorbereiding op het WK zijn de keuzes voor de speellocaties onder een vergrootglas gelegd door de wereldcricketvereniging ICC en de Indiase nationale bond BCCI. Hoofdlocatie: het Narendra Modi Stadion, heropend in 2020, en ‘s werelds grootste cricketveld met een capaciteit van 110.000 toeschouwers. Er worden vijf wedstrijden gespeeld, inclusief de finale. Het stadion bevindt zich in Gujarat, de staat waar Narendra Modi jarenlang premier van India was. Critici zeggen dat de premier gebruik maakt van cricket, de nationale sport van India om een ​​positief imago te krijgen voor de nationale verkiezingen volgend voorjaar. In de aanloop naar dit WK liepen dit soort politieke kritiek en organisatorisch gekibbel regelmatig door elkaar. Shashi Tahroor, een oppositiepoliticus die Thiruvananthapuram vertegenwoordigt in het nationale parlement, zich kritisch uit over het passeren van zijn staat.

Ook de cricketspelers die voor het Indiase team zijn geselecteerd, staan ​​onder grote druk. De verwachting is dat zij voor het eerst sinds 2011 wereldkampioen worden. De spelers zijn helden, boegbeelden van een populaire sport. Maar sommige fans verwachten meer van hen. Dat zij zich bijvoorbeeld ook uitspreken over politieke en maatschappelijke kwesties. Maar het is inmiddels duidelijk dat de meeste Indiase spelers zich daar niet prettig bij voelen.

Selfies bij het instappen

In het tweede uur van het uitstel van de oefenwedstrijd tussen India en Nederland klinkt er gejuich vanaf de tribunes: de lucht is even opgeklaard. Als één man rennen de toeschouwers de trap af naar de boarding om dichter bij het veld te zijn voor hun selfies. Vrienden Abdul en Ajit kijken naar de ambtenaren die een veldinspectie uitvoeren. “Als ze nu besluiten dat het droog genoeg is, zullen we nog minstens een uur moeten wachten voordat het veld drooggepompt wordt”, zeggen ze terwijl ze op de klok kijken. Ze besluiten te wachten tot de definitieve afgelasting: “We kunnen nu op de scooter naar huis, maar de wegen zijn een ramp met dit weer. Stel dat het weer beter wordt, dan kunnen we niet meer terug”, zegt Abdul.

Tijdens de vluchtige opwinding hebben de Nederlandse cricketers zojuist een late lunch in hun hotel achter de rug. Mocht uit de blik van een teammanager op de regenradar blijken dat het niet lang genoeg droog zal zijn, dan staat een bezoek aan de sportschool gepland. De Nederlandse cricketers zijn een jong team. Een groot aantal spelers heeft een dubbele nationaliteit of komt uit een cricketgekke gemeenschap. Niet iedereen heeft eerder wedstrijden in India gespeeld, waar volgens coach Cook het publiek een magisch effect heeft op cricketspelers. “Ik weet zeker dat de spelers vanochtend met kriebels opstonden. Maar cricketspelers hebben geleerd om te gaan met de onvoorspelbaarheid van het weer.”

Buiten het hotel staat de spelersbus klaar voor wat nu een afgeschreven rit naar het Thiruvananthapuram-stadion is – een deel van de politie-escorte heeft halverwege de middag de parkeerplaats van het hotel al verlaten. Maar zelfs de lege bus is nog steeds populair bij de Indiërs, die tijdens het passeren de logo’s van het WK voetbal en de Nederlandse Cricket Bond in een selfie proberen vast te leggen.