[ad_1]
Heeft u ook het gevoel dat u zich begint te ergeren aan Pieter Omtzigt en zijn nieuwe partij Nieuw Sociaal Contract (NSC)?
Dat doe ik steeds vaker. Als Tweede Kamerlid heb ik iedereen altijd spaarzaam gemeten als de financiële gevolgen niet duidelijk waren. “Hoe moet dit betaald worden?” was altijd zijn meedogenloze vraag. En juist zijn partij had het verkiezingsprogramma niet berekend. Een oud-medewerker van het Centraal Planbureau deed dat en kwam tot de conclusie dat Omtzigt zijn partij enkele miljarden te kort doet. Wat bedoel je met een solide verkiezingsprogramma?
Dan erger ik me aan de vaagheid van zijn antwoorden. Wil hij een regering van rechts of van links? Conservatief of progressief? En dan na de verkiezingen een keuze maken. Het mag, maar het is achterhaald. Hij blijft vaag, al bespeur ik bij hem een duidelijke voorkeur voor rechts. Een minderheidskabinet bestaande uit VVD, NSC, BBB en JA21, met mogelijk gedoogsteun van SGP en PVV. Een regering die ons volgens Volt tientallen jaren terug in de tijd brengt.
Er is ook geen discussie over de kwestie van het premierschap. Hij geeft de voorkeur aan het partijvoorzitterschap, maar sluit het ambt van premier niet uit. Hij zal pas na de verkiezingen een besluit nemen. Als de NSC de grootste partij wordt, kan zij deze taak opgeven en een andere partij naar voren schuiven. Iemand wiens naam we niet kennen.
Het recht om te weten wie kandidaat-premier wordt
In een volwassen democratie hebben we – denk ik – het recht om tijdig te weten wie de mogelijke kandidaat zal zijn. Bovendien rijst de vraag naar zijn geschiktheid. In de CDA-fractie, die hij verliet om als eenmanspartij verder te gaan, toonde hij weinig leiderschap en teamspeler. Een man die zich graag in details verdiept, soms terecht. Hij verdient grote waardering voor zijn rol in de uitkeringsaffaire, maar dat maakt je nog geen leider van een land.
Dan is er de vereiste van moreel gezag en internationale status. Doet hij? Deze vraag kan ook gesteld worden over de kandidaten van de VVD, Dilan Yesilgöz en de BBB, Mona Keijzer.
Vaagheid over grote thema’s
Tenslotte blijkt uit onderzoek dat kiezers drie thema’s heel belangrijk vinden: het verkleinen van de verschillen tussen arm en rijk, een oplossing voor het klimaatprobleem en minder immigratie. Over dit laatste punt noemt NSC een streefcijfer van 50.000 voor het immigratiesaldo, maar zegt niet hoe dit moet gebeuren. In 2022 was dat saldo 220.000. Het is duidelijk dat dit moet worden verminderd.
Op de vraag hoeveel het minimumloon moet worden verhoogd, geeft hij geen duidelijk antwoord. Het gaat ook niet om het drastisch terugdringen van de CO2-uitstoot. Ja, de veestapel moet worden verminderd, maar in welke mate? Kortom, er heerst veel onduidelijkheid over deze onderwerpen.
Tiemen Stuiver, Heerenveen.
[ad_2]
