Een mislukt avondje voetbal kijken met Marco van Basten vormt basis voor nieuw boek vol sportverhalen van bestsellerauteur Michel van Egmond

Michel van Egmond zit in een Rotterdams café met een blond biertje voor zich. We praten over zijn nieuwste boek Voetbal kijken met Van Basten , dat onlangs is verschenen. Voor het eerst sinds lange tijd richt de sportjournalist zich niet volledig op één mediafenomeen als René van der Gijp of Johan Derksen, maar doet hij weer zelf verslag.

Wat hij ervaart als een mislukte avond als WK-analist samen met Marco van Basten, wordt in zo’n veertig pagina’s in zijn boek vol zelfspot beschreven. Het is het startsein voor een tournee langs beroemdheden die hem fascineren. Zo lezen we over een reis met een vriend naar Scandinavië om ‘de schaduw van Paul Gascoigne’ te bezoeken, beleeft hij een ongemakkelijke ontmoeting tussen Mart Smeets en Kees Jansma aan een Haarlemse keukentafel en een pijnlijke avond met gevallen hardloopfenomeen Ben Johnson. .

Het boek eindigt met een succesverhaal, want Van Egmond beschrijft eindelijk de reis van Feyenoord naar de landstitel van afgelopen seizoen. En aangezien de Rotterdamse club onlangs won van Lazio Roma, een licht euforische daarover Dick Voormekaar – podcast is opgenomen komt de Trots van Zuid tijdens het gesprek regelmatig dicht aan de oppervlakte.

“Tijdens corona vroeg Peter Wekking VI of een podcast met Feyenoord-watcher Martijn Krabbendam wat mij leek. We hebben een proefopname gemaakt en ik kwam erachter dat ik waarschijnlijk nooit zal stoppen met praten over die club, want we zijn begonnen en konden nauwelijks stoppen. Dat is nu ruim drie jaar geleden en het blijft genieten. Zeker sinds Arne Slot er is en Feyenoord voetbal speelt dat hier al lang niet meer te zien is.”

‘Paul Gascoigne is vervloekt met talent’

Van Egmonds fascinatie voor de succestrainer zit diep. Toch zal hij toegeven dat zijn kijk achter de schermen bij Feyenoord niet het meest bijzondere is Voetbal kijken met Van Basten . Zoals vaak bij Van Egmond is hij op zijn sterkst als er tragedie op de loer ligt, zoals bij die Engelse wondervoetballer uit de jaren 90, Paul Gascoigne.

“Ja, Paul Gascoigne is letterlijk vervloekt met talent. Totaal ongeschikt om een ​​wereldster te zijn, maar hij was zo goed dat hij het toch werd. We weten dat hij niet langer een schaduw is van de ongebreidelde middenvelder die zo tot de verbeelding sprak. Twaalf jaar eerder had ik hem in Engeland al de hand geschud en over hem geschreven. Toen ik las dat hij op tournee was door kleine zalen in Scandinavië, besloot ik hem opnieuw te bezoeken. Ik ontmoette hem in Malmö en zag hem een ​​dag later zijn verhalen vertellen aan een publiek in Kopenhagen. Mijn vriend Peter, die mijn fascinatie voor Gascoigne deelt, wilde graag mee. Het was een fascinerende reis.”

Jij kan het zeggen. De voetballer speelt zijn verhalen als een dertig jaar geleden voorgeprogrammeerde robot waarvan de processor op instorten staat. Van Egmond zet de lezer met zijn schrijfstijl op de eerste rij. Zelfs fans die hem willen kussen, maken Gascoigne niet wakker uit zijn lethargie. Oké, maat dan is het antwoord.

Een diner met Ben Johnson

Prachtig zijn de details waarmee Van Egmond zijn verhalen in beeld brengt. Hoe herinnert hij zich dat zo duidelijk?

“Ik doe nauwelijks interviews, ik kijk gewoon wat er gebeurt en maak zo snel mogelijk aantekeningen. Tijdens mijn diner met Ben Johnson die avond, nadat we terugkwamen uit het restaurant, klom ik meteen achter mijn computer om zoveel mogelijk indrukken op te schrijven. Dat betaalt zich later terug.”

Die ontmoeting met Johnson is misschien wel het hoogtepunt ervan Voetbal kijken met Van Basten . Opvallend is verder dat Van Egmond niet alleen zichzelf vertolkt, maar ook zijn vriendin – en soms schrijfpartner – Antoinnette Scheulderman.

“In dit boek zien we inderdaad meer van mij dan bijvoorbeeld in de verhalen over Wim Kieft. In die gevallen verdiep ik mij 9 maanden lang in het leven van mijn hoofdpersoon. Ben Johnson was gewoon de kinderheld van Antoinette. De supersprinter die diep viel op het hoogtepunt van zijn roem. Toen de gelegenheid zich voordeed om hem te ontmoeten en zelfs een hapje met hem te eten, moest zij natuurlijk mee. En aangezien Antoinnette naarmate de avond vorderde steeds vaker als koppelaarster werd ingezet om de opvallend verlegen Johnson te koppelen aan een dame waarin hij geïnteresseerd was, moest zij een rol spelen in de beschrijving van de avond. Een beter voorbeeld van het gezegde dat je je helden nooit mag ontmoeten, konden we niet bedenken.”

Laten we het tenslotte hebben over die tragedie die Van Egmond altijd weet te vinden, vooral bij mensen die bijzondere hoogten hebben bereikt.

“Een echte verklaring heb ik niet. Mijn allereerste boek, 24 jaar geleden, had de titel Nooit meer juichen en ging ook over getalenteerde atleten voor wie het slecht afliep. Misschien fascineert het mij omdat verval sporthelden humaniseert. En waarschijnlijk ook omdat ik inmiddels weet dat topsport draait om winnen, maar voor een schrijver wacht het beste verhaal in de kleedkamer van de verliezer.”