[ad_1]
De rubriek ‘onze buitenlandse correspondenten’ in de weekendbijlage Sneon&Snein biedt vaak prachtige inzichten in dagelijkse situaties in diverse landen. De bijlage van zaterdag 11 november doet verslag van het land Senegal.
Correspondent Saskia Houttuin beschrijft hoe vissers uit Senegal de gevaarlijke routes naar de Canarische Eilanden gebruiken om mensen uit Afrika naar Europa te smokkelen. Hoe deze route tot stand is gekomen, wordt niet uitgelegd.
Van 2002 tot 2006 was ik lid van de ‘Derde Kamer’, een adviesorgaan bestaande uit 120 Nederlanders van alle leeftijden en politieke voorkeuren en 30 betrokken leden uit ontwikkelingslanden. Deze Derde Kamer bracht advies uit aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking en de Tweede Kamer.
Moeilijkheden
In 2005 werd ik door de Derde Kamer uitgezonden om in Senegal onderzoek te doen naar een aantal aspecten die verband houden met ontwikkelingssamenwerking. Eerst moest ik naar de kust bij Dakar om in contact te komen met de lokale vissers. Al snel werd ik meegenomen in een pirogue (vaartuig) waarmee met een ringnet werd gevist. Al zingend werd met mankracht het net aan boord gebracht. De vangst viel in de ogen van de vissers tegen.
Toen we aan land kwamen, vertelde de vissersvoorman me emotioneel over de moeilijkheden waarmee de vissers te maken hadden. Om handel te kunnen drijven met Europa moest Senegal publiekelijk visrechten leasen in de zone van 7 tot 200 zeemijl uit de kust. Europese vissers verkregen deze rechten en kwamen de zee leegmaken met ‘trawlers als visfabrieken’.
De voorman vertelde mij toen dat vissers, om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, ‘s nachts Afrikanen uit het binnenland, die naar Dakar waren gevlucht, voor geld naar de Canarische Eilanden vervoerden. Deze vernederende situatie bestaat nog steeds.
Prijsbederfeffect
Een tweede opdracht was om naar de lokale markt in Dakar te gaan en de prijs van levende vleeskuikens te vragen. Toen moest ik naar een winkel vlakbij de markt, waar het erg druk was. Er werden diepgevroren kippen uit Nederland verkocht, die met Europese subsidies op de markt waren gebracht en prijsvernietigend werkten voor lokale boeren.
Toen ik een goede boerderij bezocht, sprak de boerin mij met tranen in haar ogen aan. Haar bedrijf kon niet op tegen deze overvloed aan Nederlandse diepvrieskippen. Ze moest haar werknemers ontslaan en haar bedrijf verlaten – potentiële nieuwe asielzoekers.
Dit jaar formuleerde het kabinet Rutte-IV in de voorjaarsnota een plan om 3,4 miljard euro te bezuinigen op de ontwikkelingssamenwerking. Dat geld moest naar de post voor asielopvang. Deze lijn wordt gekozen in de verkiezingsprogramma’s van bijvoorbeeld VVD, PVV, JA21, Forum voor Democratie en BVNL.
Gelukkig zijn er ook partijen die de internationale afspraken over ontwikkelingssamenwerking van 0,7 procent van het Bruto Nationaal Product handhaven, zoals D66, PvdA-GroenLinks, CDA, Partij voor de Dieren en ChristenUnie.
Ontwikkelingssamenwerking blijft noodzakelijk om te komen tot een betere en rechtvaardigere samenleving.
Hoite Spijkstra, Heerenveen. PvdA-lid
[ad_2]
