[ad_1]
Dit weekend is de Korfbalcompetitie van start gegaan, met LDODK uit Gorredijk en Terwispel als één van de favorieten voor het kampioenschap. Vier Friese talenten steken dit jaar hun neus voor het raam; drie bij LDODK, één bij noordelijke rivaal DOS’46. Waar dromen ze van bij hun nieuwe clubs?
Marrit van der Laan – 19 jaar – student bedrijfskunde
“Ik heb er echt lang over nagedacht of ik wel of niet zou overstappen van KV Heerenveen naar LDODK. Het was niet de eerste keer dat de vraag opkwam, maar bij eerdere benaderingen van LDODK had ik niet het gevoel dat ik er klaar voor was.
En ik heb lang getwijfeld. Terwijl ik ook wist dat er een moment was in het afgelopen seizoen dat ik bij mezelf dacht: waarom heb je het niet gedaan? Niet omdat ik het niet leuk vond bij Heerenveen, maar ik kreeg steeds meer het gevoel dat ik de uitdaging aan wilde gaan.
Al ben ik me er ook heel goed van bewust dat de concurrentie hevig is en dat ik op de tweede plaats zal starten. De kritiek van de buitenwereld is altijd dat je nergens voor speelt, maar ik zie dat anders. We hebben allemaal de ambitie om de play-offs voor het kampioenschap in de reserve Korfbal League te bereiken.
Maar het is vooral geweldig om bij LDODK te spelen, omdat ik elke training tegenover een aantal van de beste spelers van het land sta. Wereld Kampioenen. Als klein meisje was ik fan van Femke Faber en Marjolijn Kroon; Nu train ik met ze en kan ik proberen ze aanvallend te verrassen of verdedigend onder controle te houden. Dat is een niveau dat ik nog nooit eerder heb meegemaakt en dat is waar ik naar op zoek was. Ik heb in die paar maanden al zoveel geleerd.
Tegenwoordig moet je als korfballer allround zijn en dat kan ik ook zijn. Maar ik vind verdedigen heel leuk. Soms ben ik in de aanval en denk ik: ik moet straks weer verdedigen. Ik hoop binnenkort mijn debuut te maken in de Korfbalcompetitie. Al weet ik ook dat ik nog veel te leren heb, dus ik heb geduld.”
Amber Klaren – 18 jaar – laatste jaar vwo
“Door een knieblessure moet ik voorlopig nog even geduld hebben en dat valt niet altijd mee. Vooral omdat ik voor de zomer dacht dat ik na de vakantie wel bij de selectie zou kunnen komen en mezelf vanaf dat moment zou kunnen laten zien. Helaas mijn herstel verliep iets trager en dat was een tegenvaller, maar het is beter om er wat extra tijd voor te nemen, al moet ik me wel inhouden sinds 30 mei 2022, toen ik mijn linker voorste kruisband scheurde.
Momenteel train ik ook bij de A-junioren, wat ook een uitstekend niveau is, om weer in het ritme te komen. Over een paar weken hoop ik mee te doen aan de selectie en dan heb ik het gevoel dat ik echt kan gaan opbouwen. Ik ben nu echt klaar met toekijken vanaf de zijlijn. Ik wil weer invloed hebben op het spel in plaats van er alleen als supporter naar te kunnen kijken.
Ondanks mijn blessure bestond er geen twijfel over de overstap naar LDODK. Ik had het echt in mijn hoofd, klaar. Ik heb mooie jaren gehad bij Heerenveen, heb in al die jaren deelgenomen aan diverse Nationale Kampioenschappen en dat gaan we zeker nog eens halen, maar op een gegeven moment denk je ook aan jezelf. Natuurlijk is Heerenveen leuk, met aardige mensen. Maar ze zijn ook verkrijgbaar bij LDODK. Aarzel dus niet en grijp uw kans.
Spelen in een volle sporthal van Kortezwaag, met duizend toeschouwers langs de lijn, dat maak je bij Heerenveen niet mee. Alleen al die ervaring lijkt mij geweldig. Ik geniet ook van hoe het met mijn zus gaat in onze eerste maanden hier. Het gaat goed met haar en dat wens ik haar toe. Hopelijk kunnen we dat in de niet al te verre toekomst samen ervaren.”
Danique Klaren – 18 jaar – laatste jaar vwo
“Het is moeilijk om iets dat heel vertrouwd is achter je te laten. Dat was ook het geval toen ik besloot naar LDODK te gaan. Ik korfbal al mijn hele leven bij Heerenveen, net als mijn familie. En toch komt er een moment dat je voor jezelf kiest. Voor mij was dat nu.
Het is geweldig dat ik samen met Amber de stap heb gezet, al zijn we niet zo aan elkaar gebonden dat we niet allebei een andere keuze hadden kunnen maken. Ik had het zeker begrepen als ze in haar situatie nu anders had gekozen. Maar als ze fit is, kan ze het zeker aan bij LDODK.
Eigenlijk zou ik nog bij de junioren moeten kunnen spelen, maar vorig seizoen zat ik al in de eerste selectie. Dat was destijds ook een belangrijk argument om niet eerder naar LDODK te gaan. De voorgaande jaren was er ook wel contact, maar omdat we met alle Heerenveense jeugdteams altijd op het hoogste landelijke niveau speelden, had ik geen reden om te vertrekken.
Het eerste jaar was voor mij heel leerzaam. Bij de senioren speel je tegen echte vrouwen en niet tegen meisjes. Dat is een ander verhaal en ik krijg van medespelers de feedback dat ik niet bang ben om duels aan te gaan, ook al is het met een heer.
Nu ik bij LDODK speel, wil ik mezelf snel ontwikkelen. Je speelt drie tot vier keer per week met topspelers en daar kun je alleen maar van groeien. Het is een echte sensatie om op dit niveau actief te zijn. Ik vraag ook veel van de ervaren meiden; als ik beter word, is dat ook goed voor hen.
Ik heb te horen gekregen dat ik voor de wedstrijd Blauw-Wit (zondag, red.) één van de vijf dames van het eerste elftal ben en daar ben ik blij mee. Laten we nu duimen dat ik ook daadwerkelijk notulen ga maken, dat zou geweldig zijn. En aan het eind van het seizoen de finale in Ahoy; waarom niet?”
Sigrid Kuipers – 18 jaar – student lichamelijke opvoeding
“Helaas heb ik nog geen competitiewedstrijd gespeeld voor DOS’46. Vlak voor aanvang van het veldseizoen liep ik een schouderblessure op. Ik heb een paar weken niet kunnen korfballen, het was echt verschrikkelijk. Je bent gewoon Ik begin bij je nieuwe club en wil mezelf laten zien, maar nu ben ik fit en hoop ik zaterdag te spelen.
Ik heb ook contact opgenomen met LDODK en ik vond het cool dat ze belden, maar ik koos voor DOS’46. CSL en DOS’46 liggen naar mijn mening dichter bij elkaar. Het trok mij simpelweg het meeste aan.
Uiteraard speelde mijn oom André (Kuipers, red.) ook op DOS’46 en kende daar veel succes. Maar ik was toen nog heel jong, dus dat speelde geen rol bij mijn keuze. Wel vroeg ik hem hoe hij het allemaal heeft ervaren, de overstap van CSL naar Nijeveen. Hij vond het ook gek dat ik uiteindelijk voor DOS’46 koos.
Ik had misschien nog wel wat langer in de CSL-selectie kunnen spelen, want ik ben pas 18 jaar. Maar ik vond het niet nodig om nog langer te wachten. Ik wil zo snel mogelijk doorgroeien en nieuwe dingen leren. Ik ben benieuwd of het mij gaat lukken om in de Korfbalcompetitie te spelen. Het is best zwaar, ook omdat ik door die blessure wat achterstand heb opgelopen, maar ik houd het langer en beter vol.
Het is leuk hoe de meeste mensen bij CSL op mijn overstap reageerden; ze gunnen het mij en zijn er trots op. Bij Oom André waren ze altijd hetzelfde, toen hij prijzen won met DOS’46, KZ en Oranje. Het doel is nu niet zo hoog, je moet zo realistisch zijn, maar we moeten het wel kunnen volhouden.
Zelf ben ik vooral nieuwsgierig en leergierig. Debuteren in de Korfbalcompetitie wordt bijzonder, maar ik kijk ook verder. Bij DOS’46 leer ik mij op meer gebieden te ontwikkelen dan alleen aanvallen, dat was vooral mijn rol bij CSL.”
[ad_2]
