[ad_1]
De familie Maoz werd rond half zeven in de ochtend gewekt door de luchtalarmsirene. Ze renden naar de zogenaamde veilige kamer van hun huis in de Israëlische provinciestad Sderot. Kort daarna hoorden ze het doffe gedreun van de Israëlische luchtverdediging en de inslag van raketten of hun puin.
“Na een tijdje ging ik vanaf het balkon kijken wat er aan de hand was”, vertelt vader Eitan. “Er was veel geweervuur. Toen ik Arabische stemmen in onze straat hoorde schreeuwen, wist ik dat er iets heel erg mis was.”
Een filmpje op zijn mobiel
Strijders van de Palestijnse terreurbeweging Hamas waren de stad binnengekomen vanuit de naburige Gazastrook en hadden het politiebureau ingenomen. Eitan toont een video van het neerschieten van terroristen op zijn mobiele telefoon.
“We kropen op onze buik over de grond om niet gezien te worden en verstopten ons in een schuur vlakbij ons huis”, vertelt moeder Zmira. “Een van onze zoons verstopte zich in een kast. Wij waren in grote angst. Pas na twee dagen kwamen de soldaten ons redden.”
De familieleden – vader, moeder en drie zonen – doen donderdagmiddag hun verhaal in een appartement op de elfde verdieping van een flatgebouw in een welvarende wijk van Tel Aviv. Een weldoener heeft een tiental leegstaande appartementen beschikbaar gesteld voor ontheemden. Het appartement waar de familie Maoz verblijft is een informeel zenuwcentrum voor hulp geworden. Her en der liggen bundels kleding, handdoeken hangen te drogen op plastic stoelen op het balkon. Tijdens het gesprek komen er meerdere keren mensen binnen om eten te brengen of op te halen.
Waar vroeger een Palestijns dorp lag
Sderot, dat ongeveer dertigduizend inwoners telt, is een kwetsbare stad op nog geen kilometer hemelsbreed van de grens met de Gazastrook. Het ligt op de plek waar vroeger een Palestijns dorp lag. Tijdens de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948 werden de Palestijnse inwoners verdreven.
Twintig jaar lang werd de stad gecontroleerd door Hamas en de Islamitische Jihad, een andere terroristische groepering, en werd ze gebombardeerd met raketten. Israël heeft een goed luchtafweersysteem – de zogenaamde Iron Dome – maar het kan niet alle projectielen tegenhouden en ook puin van raketten of drones die vanuit de lucht worden afgeschoten, kan schade veroorzaken. Afgelopen mei drong zo’n stuk puin door het dak van het huis van de familie Maoz.
Net als veel andere Israëli’s zijn de familieleden geschokt door de grote Hamas-inval. “We dachten dat we het sterkste leger ter wereld hadden”, zegt Zmira. “Maar er was niemand, niemand. En de politie was geen partij voor de terroristen.” De vijftigjarige vrouw, die in Sderot een kapsalon heeft, maakt een afwijzend gebaar. “Er zijn geen woorden voor.”
Een reputatie van onverzettelijkheid
Op een groot tv-scherm in het appartement is een Israëlische nieuwszender te zien. Volgens de laatste rapporten klinken er opnieuw luchtalarmsirenes in nederzettingen rond de Gazastrook. Zmira begint eten te bereiden in de keuken.
Sderot werd na de oorlog van 1948 gesticht als onderdeel van een reeks nederzettingen om militaire infiltratie te voorkomen. Het heeft de afgelopen driekwart eeuw veel geïmmigreerde joden uit Noord-Afrika, het Midden-Oosten en de voormalige Sovjet-Unie gehuisvest. De ouders van Zmira kwamen bijvoorbeeld uit Jemen, en die van Eitan uit Iran. De inwoners van de relatief arme stad staan bekend om hun onverzettelijkheid. Tijdens de laatste Israëlische inval in Gaza in 2014 stonden enkele bewoners op een heuvel vlakbij de grens om de Israëlische luchtaanvallen te bewonderen. Er klonk gejuich van goedkeuring toen ze toesloegen.
Maar er is inmiddels discussie binnen de familie Maoz of de gezinsleden nog terug willen. Vader Eitan, een tuinder, wil graag terug naar zijn kassen met citroenen en ananassen. Grijnzend haalt hij een rijpe ananas uit een slaapkamer.
Het zoemen boven je hoofd
Maar moeder Zmira heeft er tabak van. “Ik ben zo erg moe”, zegt ze. ‘Het zijn niet alleen de raketten. Ook hoor je voortdurend het zoemende geluid van onze eigen verkenningsdrones. Je wordt er gek van.”
Ze zegt dat ze het met haar zoons wil bespreken. “Onze kinderen willen niet meer terug. En eigenlijk zou ik liever ergens anders wonen.”
Lees ook:
Trouw-verslaggever Arjen van der Ziel is in Tel Aviv: ‘Iedereen kent wel iemand die direct getroffen is door de aanslag’
Trouw-journalist Arjen van der Ziel landde woensdagavond om 19.00 uur lokale tijd in Tel Aviv om verslag te doen van de oorlog tussen Israël en Hamas. Wij hebben hem gebeld. “Mensen zijn geschokt dat de staat er niet in is geslaagd hen te beschermen.”
Terug naar Israël om te vechten: ‘Als ik thuiskom, pak ik meteen mijn spullen’
Buitenlandse regeringen sturen vliegtuigen naar Israël om hun burgers te evacueren. Maar Israëliërs organiseren zelf extra vluchten om reservisten naar hun land te halen. “Het is momenteel allemaal erg onzeker.”
[ad_2]
