[ad_1]
Het falen van de Israëlische inlichtingendienst roept in Israël pijnlijke herinneringen op aan het Jom Kipoer-debacle in 1973. De vraag is of Netanyahu zal overleven, nu er aanwijzingen zijn dat Egypte de Israëliërs vooraf heeft gewaarschuwd.
Kranten en tv-zenders in Israël besteedden begin oktober uitgebreid aandacht aan de vijftigste verjaardag van de Jom Kipoeroorlog en wat er toen misging. Afgelopen zomer verscheen ook een film over het leven van toenmalig premier Golda Meir (gespeeld door Helen Mirren), waarin vooral de nadruk ligt op de negentien dagen waarin het lot van Israël aan een zijden draadje leek te hangen. Het illustreert hoe de oorlog van 1973 in het collectieve geheugen van het land is gebleven als een ‘nationale tragedie’.
Dag van de verzoening
Op 6 oktober 1973 lanceerden Egypte en Syrië een aanval op Israël, dat de Grote Verzoendag (Jom Kippoer) vierde en volledig verrast werd. De inlichtingendienst van het Israëlische leger (IDF) had de kans op oorlog als ‘weinig waarschijnlijk’ ingeschat. Het Egyptische leger slaagde erin het Suezkanaal over te steken en de Sinaï-woestijn binnen te dringen, terwijl Syrische soldaten de Golanhoogvlakte binnendrongen. Israël veroverde deze gebieden tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967.
Pas nadat Israël zijn reservisten had opgeroepen, slaagde de IDF erin het tij te keren. Bij het staakt-het-vuren bevonden de Israëli’s zich 100 kilometer van Caïro en 30 kilometer van Damascus. Maar de tol voor Israël was zeer hoog: 2.838 doden, 8.800 gewonden, 103 vernietigde vliegtuigen en 840 tanks.
Grootste mislukking ooit
“Jom Kippoer is synoniem met de grootste militaire mislukking ooit, met zelfgenoegzaamheid en strategische blindheid, met nationale tragedie en trauma”, schreef Anshel Pfeffer deze week in de krant Haaretz. Na de oorlog begon een commissie onderzoek te doen naar de verantwoordelijkheid van de legerleiding en politici.
Uit geheime documenten die in 2012 zijn vrijgegeven blijkt dat een Egyptische spion – Ashraf Marwan, alias Babel – op 1 oktober 1973 al aan de Mossad had geschreven dat Egypte van plan was Israël aan te vallen, onder het mom van een militaire oefening. Dat bericht bereikte Meir niet. En op 5 oktober kondigde Marwan tijdens een ontmoeting met het hoofd van de Mossad in Londen aan dat de oorlog zestien uur later zou beginnen. Zelfs toen wachtte het hoofd van de Mossad op het einde van de bijeenkomst voordat hij een rapport naar Israël stuurde.
Op 1 april 1974 legde de onderzoekscommissie in een tussentijds rapport de verantwoordelijkheid voor het debacle bij de legerleiding en sprak Meir en minister van Defensie Moshe Dayan vrij. Maar demonstraties verhoogden de druk op Meir, die op 10 april aftrad als premier.
Het mag geen verrassing zijn dat commentatoren de afgelopen dagen opnieuw massaal naar Jom Kipoer hebben verwezen. “De overeenkomsten tussen de Jom Kipoeroorlog en de traumatische aanval van Hamas zijn duidelijk en opvallend”, schreef Pfeffer, hoewel hij opmerkt dat deze oorlog voor Israël niet zo existentieel is als de oorlog van 1973.
Opnieuw verrast
Opnieuw waren de Israëlische inlichtingendiensten verrast. Een Egyptische functionaris vertelde het persbureau anoniem dat Egypte de Israëli’s herhaaldelijk had gewaarschuwd dat Hamas ‘iets groots’ aan het voorbereiden was. Maar deze waarschuwingen werden in de wind geslagen omdat Israëls focus op de Westelijke Jordaanoever lag. Volgens de krant ging het om het hoofd van de Egyptische inlichtingendienst en vond de waarschuwing tien dagen voor de aanval plaats. Netanyahu deed het nieuws af als een leugen.
De voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, de Republikein Michael McCaul, bevestigde woensdag in een besloten zitting dat “Egypte de Israëliërs drie dagen voor de aanval informeerde dat iets soortgelijks zou kunnen gebeuren.”
De woordvoerder van het Israëlische leger beloofde al een onderzoek naar hoe het zo mis kon gaan: “Eerst vechten we, dan onderzoeken we.” De invloedrijke politieke commentator Amit Segal denkt niet dat ‘Bibi’, die zelf meevocht in de Jom Kipoeroorlog, dit debacle na de oorlog overleeft. “De geschiedenis van Israël leert ons dat elke crisis tot de val van de regering leidde”, zei hij tegen CNN, onder meer verwijzend naar het lot van Golda Meir. ,,De klok tikt door.”
[ad_2]
