[ad_1]
In aflevering 3 van de podcast Testamint fan de siel neemt Hylke Speersta ons mee naar zijn mooiste, indrukwekkendste en bijzondere verhalen. Niet alleen als schrijver, maar ook als journalist.
Als geboren verhalenverteller neemt hij je mee in de momenten van toevallige ontmoetingen die zijn grootste parels zijn geworden. “In ferhaal levert altijd wer in ferhaal op.” Zo ontmoet hij per ongeluk de hoofdpersoon uit een van de mooiste verhalen in Canada. Het is een wreed paradijs omdat hij zijn rijbewijs was vergeten.
En tijdens zijn tijd bij Schippersweekblad Schuttevaer Speerstra stuitte op een grote fraudezaak in de bouwwereld. Hij heeft het onderzocht, het verhaal verscheen in het tijdschrift, maar kreeg toen de opdracht het te corrigeren. Speerstra wilde zijn bronnen niet bekend maken, en “als ik het maar rechtzette, zou ik mijn eigen tjouwer op een miljoen krijgen.” Hoe dat eindigde, legt hij uit in aflevering 3.
‘Dit is mijn neilittenskip’
Speerstra is een van de grootste schrijvers en verhalenvertellers van Fryslân. Nu hij 87 is, zoekt hij contact met Martine van der Steege van de Leeuwarder Courant Testamint fan de ziel kijkt terug op zijn leven en laat een gesproken erfenis achter.
Beh ark hjirûnder de podcast. De podcast is echt prima Spotify En Apple Podcast . Volg dit kanaal om te voorkomen dat je je bezorging mist.
,,Dit is mijn neilittenskip. Wie daar ook heeft gewoond, maar leeft nog”, zegt Speerstra. ,,Uit alle verhalen blijkt dat mijn verslagen van lezers zeer verontrustend en ontroerend zijn. Misschien is dat wel het ergste wat je kunt doen. Ik hoop dat mijn podcast-ervaringen gewoon doorgaan.”
Na zijn journalistieke carrière wijdde Speerstra zich op 60-jarige leeftijd volledig aan het schrijven van onder meer boeken Het is een wreed paradijs En De oerpolder . Testamint fan de ziel is de titel van zijn allerlaatste boek, maar dat is ook wat deze vierdelige podcast is: een bewijs van de ziel van Hylke.
Normaal vertelt hij de verhalen van anderen, maar nu geeft Speerstra zichzelf bloot. Nog één keer vertelt hij alles wat hij Fryslân achter zich wil laten. Speerstra: “Ik heb me zorgen gemaakt over mijn eigen ribben. Martine is naar mijn hart gekomen.”
[ad_2]
