IJzingwekkend | column Daniël Lohues

[ad_1]

Met de fiets naar het dorp. Donkere wolken zweven in de verte boven de horizon. Boeren zijn aan het oogsten. Kraaien krassen in de bomen. Er hangen door de wind geteisterde posters op de brug van feestjes die ik deze zomer heb gemist. Het waren geweldige feesten. Ik heb dat gehoord. Zo gaat dat hier. Er werd weer veel gelachen. Je hoeft hier niet achteraan te gaan.

Er komt ander weer. Dat merk je aan alles. Het is niet koud, maar toch grijs. Het is niet vers, maar het is nog fris. Misschien iets te veel afschuwelijke beelden gezien. Misschien heb ik iets te vaak gelezen dat Israël zelf precies hetzelfde doet. Te veel eeuwenoude vooroordelen over joden gehoord. Alsof er een put is geopend waaruit een walgelijke rook komt. Was het werkelijk nog steeds zo aan de oppervlakte? Het zou nooit meer gebeuren, toch? Joodse kinderen die in Amsterdam niet naar school kunnen. De kans dat er iets ergs gebeurt. Chillen.

Aan de overkant van de straat fietsen jongeren. Ze komen terug uit Emmen. Middelbare school. Zo fietsten wij altijd. We wisten een beetje wat er in de Tweede Wereldoorlog was gebeurd. We wisten ook dat de Koude Oorlog gaande was. We waren soms een beetje bang dat er atoombommen zouden worden gegooid. Maar verder hebben we niet veel nieuws gekregen, denk ik. Maar die jongeren nu? Ze krijgen veel meer. Ik denk. Klimaat. Oekraïne. En ik weet zeker dat alles wat afgelopen zaterdag gebeurde walgelijk was. Als je enige aandacht aan de geschiedenis hebt besteed, weet je dat WO III hier gemakkelijk zou kunnen plaatsvinden. Je moet nu jong zijn. Ben ik oud als ik dat denk? Ik ben in ieder geval blij dat ik nu niet jong ben.

Terug naar huis tegen de wind in. Er rijdt een auto voorbij met zulke luide oompah-muziek dat de ramen trillen. Er hangt een goede sfeer. Hij gaat vanavond feesten. Dansen op de vulkaan. Waarom niet. Als ik thuiskom, zet ik voor het eerst sinds april de verwarming aan. Kijk maar eens op X om te zien wat de laatste ontwikkelingen zijn. Ik las over Israëlische vlaggen die in Nederland in brand werden gestoken. Buiten in de verte zie ik ganzen vliegen. Ze lijken nog niet goed te weten welke kant ze op willen. Eén ding is zeker: er komt ander weer aan.

[ad_2]

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *