Israël is in shock en staat voor existentiële vragen. Hoe moet het land verder met zichzelf en met Palestijnen in bezette gebieden?

Lees ook: Wat kan Benjamin Netanyahu nu doen? Het platleggen van Gaza, met uitzondering van gijzelaars, is niet mogelijk

Dit zijn existentiële vragen die al tientallen jaren voor grote onenigheid zorgen. Ruby Lev, een jonge telefoonverkoper in het vrijwel klantloze winkelcentrum Dizengoff in Tel Aviv, weet wat hem te doen staat. ‘Leg de Gazastrook met de grond gelijk. Zie er zo uit,’ zegt hij, terwijl hij met zijn hand stevig over de gelijkmatig gladde bovenkant van het aanrecht strijkt. Je hoort het vaker, vooral van mannen, die vaak vloeken.

Het feit dat het nauwelijks realistisch is om te suggereren dat Israël eenvoudigweg de 2,2 miljoen Palestijnen in de Gazastrook zou kunnen doden, hen in de Middellandse Zee zou kunnen duwen of hen over het hek van andere landen zou kunnen dumpen, maakt voor hen weinig uit. Hoewel Israël al een grote stap in die richting heeft gezet: er is veel in Gaza aan stukken gebombardeerd en tot nu toe zijn bijna 1.800 Palestijnse burgers gedood. Bovendien werden op Israëlisch grondgebied 1.500 Hamas-strijders gedood.

Anastasia Ro en haar man, een voormalige sluipschutter uit het leger die nu arbeidsongeschikt is vanwege rugklachten, kiezen een ander pad. Ze denken vooral aan hun veiligheid en die van hun zoon. Ze wilden een paar dagen eerder naar Cyprus vluchten, maar konden geen vlucht meer krijgen. “Voor ons heeft deze oorlog echt onze limiet bereikt”, zegt ze. “We willen naar Australië verhuizen. Israël is een prachtig land, maar het is hier te gevaarlijk en ik zie geen uitzicht op vrede. Al vóór de coronapandemie overwogen wij te emigreren, maar dat ging er destijds niet van komen. Nu gaan we het echt doen.”

Ergernis bij de overheid speelt een rol, zegt Ro. Volgens haar doet het veel te weinig voor de burgers. En ook over het leger is ze niet blij, al staan ​​de meeste Israëliërs resoluut achter hun eigen strijdkrachten. “Waarom wisten ze niets van die aanvallen, waarom moesten mensen in het zuiden acht uur wachten totdat ze hulp kregen van het leger? Mijn man zegt dat het leger door geldgebrek niet eens meer over de meest basale zaken beschikt, zoals batterijen en batterijladers.”

Israël bleek kwetsbaarder dan verwacht en dat zorgt voor een trauma dat nog lang zal voortduren

Dahlia Scheindlin politiek analist bij The Century Foundation

Het vertrouwen in de Israëlische regering en de strijdkrachten heeft een klap gekregen”, zegt Dahlia Scheindlin, politiek analist bij de Amerikaanse denktank The Century Foundation, ook aan de telefoon: “Israël bleek kwetsbaarder dan verwacht en dat zorgt voor een trauma Dat zal nog heel lang duren.” Blijf werken. En het sluimerende gevoel dat Israël altijd slachtoffer is, kan weer naar boven komen. Veel mensen zullen zeggen: kijk eens wat er is gebeurd, dat is het bewijs ervan.” Het kan de drang vergroten om hard terug te slaan. ‘Je ziet overal al oproepen tot wraak en ik vrees dat deze crisis Israël en de Palestijnen in een nieuwe cyclus van geweld zal storten’, zei Scheindlin, die vorig jaar zo snel mogelijk uit het buitenland terugkeerde. weekend.

De regering, die tot nu toe heeft vermeden zich af te vragen waarom Hamas zo ongecontroleerd heeft kunnen opereren, gebruikt ook krijgshaftige taal. ‘Elk lid van Hamas is gedoemd’ zei premier Netanyahu Woensdag. “Gaza zal nooit meer terugkeren naar wat het was”, beloofde minister van Defensie Yoav Gallant een dag eerder. “Degene die komt om te onthoofden, om vrouwen en overlevenden van de Holocaust te vermoorden, zullen we met al onze kracht en zonder compromissen elimineren.”

Dergelijke retoriek wordt door een groot deel van de bevolking goed ontvangen. “Je kunt geen compromissen sluiten met extremisten”, zegt de 76-jarige Alex, een gepensioneerde koopman die op een stoel onder de bomen op het centrale Dizengoff-plein zit. Zijn achternaam wil hij niet geven. “Israël wordt nu in een hoek gedreven. Deze aanhoudende dreiging van terroristen moet verdwijnen. Daar kun je niet mee leven. Maar we hebben geen probleem met de Palestijnse burgerbevolking. Hopelijk zal hij ook proberen in vrede met ons te leven.”

Analist Scheindlin voorspelt dat de oorlog gepaard zal gaan met een toenemende militarisering van de samenleving. “Dit gebeurde al, maar zal hierdoor versterkt worden. Dat is ook slecht voor de democratie in Israël. In tijden van oorlog leert de ervaring dat hieraan vaak beperkingen worden opgelegd. We hebben al gezien dat de protestbeweging tegen de juridische hervorming voor onbepaalde tijd is opgeschort.”

Wie zullen we zijn als we uit de as herrijzen en ons leven weer binnengaan?

David Grossman auteur

Hoewel iedereen het erover eens is dat Israël de aanvallen van Hamas niet onbeantwoord kan laten, twijfelen velen eraan of militair geweld op de lange termijn een oplossing kan bieden. “Er zijn al drie keer eerder oorlogen met Hamas geweest”, zegt Anastasia Ro. “In feite hebben ze niets veranderd.” De regering kiest nu voor geweld, maar lijkt op dit moment geen samenhangend plan voor de toekomst te hebben. Ook op dat vlak geven Scheindlin en andere analisten niet op. Scheindlin: “Het is al te laat voor een oplossing. Ze hadden er eerder moeten zijn, toen het nog kon.”

Lees ook:De kritiek op Netanyahu is opgeschort, reservisten melden zich massaal om Israël te verdedigen

Ook schrijvers mengen zich voorzichtig in deze gevoelige discussie. In een interview met de Frankfurter Allgemeine Zeitung De Israëlische schrijfster Lizzie Doron suggereerde: dochter van een overlevende van de Holocaust, deze week dat Israël eerst met zichzelf moet praten. “Voordat er vrede kan zijn, moeten wij, de mensen die hier wonen, ontdekken wie we willen zijn. Het zal een zware interne strijd worden tussen liberale joden en ultraorthodoxen. Maar dat moet de volgende stap zijn. Alleen dan kunnen we over vrede met de Arabieren praten”, zei Doron.

“Wie zullen we zijn als we uit de as herrijzen en ons leven weer binnengaan?” vraagt ​​schrijver David Grossman zich ook af in de Financiële tijden.

Hij houdt de huidige regering gedeeltelijk verantwoordelijk voor de crisis en voorspelt dat “er nog vele oorlogsvrije jaren zullen moeten verstrijken voordat acceptatie en genezing van de wonden zelfs maar kan worden overwogen.” De tegenstellingen tussen Israël en de Palestijnen zullen voorlopig waarschijnlijk alleen maar verder toenemen. Grossman betwijfelt of Israëli’s ooit kunnen rekenen op ‘een normaal, vrij leven, vrij van bedreigingen en angst’.

Een versie van dit artikel verscheen ook in de krant van 14 oktober 2023.