[ad_1]
We zitten voor het raam, mijn ouders, zus en mijn vrouw en ik, kijkend naar het vuur buiten. Er is een herinnering aan een weekendje Schier tijdens oudejaarsavond, toen mijn vader, moeder en ooms en tantes in de pastorie logeerden en er vlakbij een ezel in de wei stond. Hoe heette dat dier?
De drie koningen komen aan bod en vele andere Bijbelse namen. Opeens weet mijn vader: “Bartolomeus.”
Ik ben verrast omdat ze het steeds meer niet weten dan wel en ik denk: dit is het. Het antwoord op de waarom Kunstmatige intelligentie , gewoonlijk AI genoemd en in goed Engels: kunstmatige intelligentie, is een heel slecht idee. Bartholomeus.
Mijn vrouw en ik hadden er die ochtend bij het ontbijt zorgwekkend over gesproken. Ik ondervond zware weerstand. alhoewel ik niet echt een goed tegenargument had. Het enige wat ik kon bedenken was: het feit dat iets technisch mogelijk is, betekent niet dat je het moet doen. Ze was het met mij eens, maar legde uit hoe een collega van haar het had uitgelegd.
“Je kunt er tegen zijn, maar dat heeft weinig zin. Want AI is er al en onze kinderen gaan er gebruik van maken.”
Maar wij, mensen, onze samenleving, worden bij elkaar gehouden door gedeelde ervaringen, herinneringen en verhalen. We vertellen elkaar in boeken, met muziek, met kunst, wat ons beweegt, wat ons beweegt, blij maakt, shockeert, we praten over wat wel of niet moet gebeuren, over ideeën, uitvindingen, plannen en daarmee zijn we tegelijkertijd Verbind het verleden, het heden en later. Als we AI de verhalen laten bedenken, schrijven en vertellen, verdwijnt het laatste beetje cement uit de samenleving.
Omdat AI niet weet wie Bartholomew is.
[ad_2]
