[ad_1]
Nooit eerder hebben we schaakstukken zien zweven. Nu gebeurde het. Bij de Nationale Kampioenschappen Onderwater Schaken. Tegen de bedoeling in waren ze losgekomen van het bord en even later zou de Groningse grootmeester Sipke Ernst alsnog zijn partij winnen.
Het klinkt als een gekke sport en dat is het ook, al nemen de deelnemers het heel serieus. En dat zou het geval moeten zijn. Er komt nogal wat bij kijken. Het schaakbord moet bijvoorbeeld overeenkomen met de stukken die worden gespeeld. Voor Sipke Ernst, de winnares van de eerste Nationale Kampioenschappen vorig jaar, hier op het Willem Alexander Sportcomplex op het Zernike in Groningen, was er geen match tussen die twee elementen.
Er waren stukken door elkaar gehaald
“De ene plaat heeft een dikkere coating dan de andere. Dan heb je stukken met zwaardere magneten nodig”, zei organisator Govert Pellikaan vrijdagavond bij de tweede editie. Kortom, de stukken werden verwisseld met die uit een ander spel.
En zo waren er nog meer obstakels. Amir Nicolai, een sterke schaker uit Fryslân, moest twee keer naar de kant om zijn bril schoon te maken. Hij werd prompt letterlijk en figuurlijk nat van Josephine Damen. Dan geldt de regel dat je de tegenstander niet mag hinderen en dus ook niet mag raken. Dat bleek een hele uitdaging met al dat geworstel om onder water te blijven.
Hijgend en half juichend
De hoogte van het water was 1,20 meter en de schakers, in dit geval tweemaal twaalf, moesten voor hun zet afwisselend naar de bodem. Zodra de een weer boven was, ging de ander gewoon onder. “Ik heb de techniek onder de knie!”, kwam Nijmeegse Tom van der Most half hijgend, half juichend uit bad. “Je moet altijd blijven kijken als de ander aan de beurt is. Dan weet je wat je moet doen!”
En kijken is best lastig, in dat woelige water. Ook onder water blijven. Omar Said worstelde richting een nederlaag. ‘Zijn’ water raakte de kust en enkele mensen keken toe. “Je moet diep inademen en dan heel rustig uitademen als je naar beneden gaat”, tipte Bram Knoop – die zelf net een wedstrijd had gewonnen – hem voor de volgende wedstrijd. De spellen duurden ongeveer tien minuten, maar de volgende ronde werd pas gestart nadat iedereen de vorige ronde had uitgespeeld.
Mooier dan daar beneden
Als breakdance en kleiduiven schieten vanuit de lucht Olympische sporten zijn, dan kan dat toch ook? ‘Alsjeblieft niet,’ antwoordde Pellikaan. “Maar volgend jaar willen we het WK hier houden.” De schaakspellen gaan al internationaal, omdat ze worden uitgewisseld met Londen (waar het in 2013 begon) en de VS. Bovendien wordt er nergens onder water schaak gespeeld.
Terwijl haar man André van der Graaf als arbiter tussen de schakers door waadde, hield zijn vrouw Angelique als arbiter ook de scores bij. Ze wisselden die rollen af. Ze kwamen uit de omgeving, toch? “Nee, uit Brabant. Maar dit vinden wij erg leuk.”
Bij het ‘echte’ toernooi ter plaatse waren ze nu ook geen scheidsrechter meer. Enkele schakers van dat toernooi waren afgehaakt, waaronder de pas tienjarige Amerikaan Johan Ghosh. Ook Sipke Ernst, favoriet, sloeg het echte, ‘droge’ toernooi over. “Hij vindt dit leuker”, onthulde Pellikaan.
[ad_2]
