[ad_1]
Muziektherapeut en psycholoog Remi Adriaansz uit Leeuwarden pleit voor niet-rinkelende servieswagens in zorginstellingen en voor een muzikaal codicil. Muziek en geluid gaan ons allemaal aan, schrijft hij in zijn monografie, ook (en zeker) aan het eind van ons leven.
Moeten we achter de sleutels plaatsnemen? Dat is wat er gebeurt als je een muziekleraar bezoekt; Voor je het weet, maak je muziek. Want, zegt Remi Adriaansz, muziekexpert uit Leeuwarden, iedereen kan het, ieder mens is muzikaal. Wat volgt is een bescheiden jamsessie. Met één vinger snel ik over de toetsen, terwijl de boog mij begeleidt. Het klinkt, het moet gezegd, best lekker, maar het is bovenal leuk om te doen.
Adriaansz wil het verschil tussen wat hij zegt wegnemen heeft en de hebben-nieten gesprekken, tussen mensen die muziek kunnen maken en mensen die alleen naar muziek kunnen luisteren. Dat verschil bestaat helemaal niet, het is een verkeerde aanname, zegt hij.
Oprichter
Adriaansz werkte ruim veertig jaar als muziektherapeut en muziektherapeut in Fryslân en Noord-Holland, hij is de grondlegger van de muziektherapie in Nederland, een vakgebied dat voortkomt uit de muziektherapie. Een musicoloog gebruikt muziek als middel om de gevolgen van de ziekte of handicap te verminderen en waar mogelijk de ontwikkeling te bevorderen. Muziek is dan meer een communicatiemiddel en heeft een ondersteunende rol in zorg en welzijn.
Wat de 70-jarige Adriaansz, die een jaar geleden met pensioen ging, tijdens zijn carrière leerde en ontdekte, heeft hij vastgelegd in zijn monografie Laat de muziek zijn werk doen een pleidooi voor bewuster omgaan met muziek en geluid en een teder verhaal over het belang dat muziek voor mensen kan hebben.
Pad langs de achterkant
Het motto van de monografie is veelzeggend en komt van psychiater en schrijver Oliver Sacks: ‘Als de voordeur van het bewustzijn niet meer opengaat, biedt muziek een weg terug.’ En dat is precies hoe het is, zegt Adriaansz. Voor mensen met Alzheimer, Parkinson of een beroerte die zich moeilijk verbaal kunnen uiten, biedt muziek voor deze mensen een oplossing om zich ‘thuis’ te voelen of contact te leggen. Hij noemt in zijn boek veel voorbeelden, allemaal even ontroerend, van koppels die in het moment weer samen zijn, tot existentiële eenzaamheid die even wordt doorbroken.
In de zorginstellingen waar hij werkte werd hij wel eens ‘de muziekman’ genoemd en de agooloog moest vaak uitleggen dat hij meer deed dan ‘alleen maar wat cd’s draaien’. Al komt het daar soms op neer. Hij vertelt over mensen die bedlegerig zijn, in hun laatste levensfase, en hoe ontzettend belangrijk het is als ze naar hun eigen muziek kunnen luisteren, of beter nog, er samen met iemand naar kunnen luisteren. Dat geeft momenten van geluk, een thuisgevoel, herkenning.
Rammelende servieskarren
Hij heeft enorm veel last van het lawaai dat door de gangen en kamers van ziekenhuizen en verpleeghuizen komt. Rammelende servieskarren, schetterende radio’s, luid pratend personeel – het is het gezonde omgeving in de gezondheidszorg laat veel te wensen over. Voor degenen die gevoelig zijn, ziek zijn of zich ellendig voelen, kan dit een echte kwelling zijn. Denk daarom aan de akoestiek, denk aan het geluid dat je maakt, adviseert Adriaansz. En hij heeft een suggestie: maak een muzikaal codicil. Wat is je favoriete muziek, waar luister je graag naar? Zodat het niet hoeft te gebeuren dat Sky Radio de hele dag aanstaat in de kamer van een Bachliefhebber. “Het is zo elementair, zo belangrijk. In de muziek zijn er emotionele contactpunten voor je, binnen de muziek vind je jezelf terug.”
Hij legt uit dat muziek zelfs in het onderbewustzijn wordt waargenomen, gebaseerd op het succesvolle gebruik van muziek (via een koptelefoon) tijdens operaties. Het is wetenschappelijk bewezen dat mensen die voor, na en tijdens de operatie muziek horen, achteraf minder pijnmedicatie nodig hebben.
Beleef muziek
Hij heeft momenteel nog een handjevol cliënten te begeleiden, volgt weer vioolles, maar heeft ook plannen voor de nabije toekomst. Remi Adriaansz wil de waargenomen kloof blijven dichten tussen mensen die muziek kunnen maken en mensen die dat niet kunnen. “Het gaat niet om het resultaat, het gaat om het ervaren van de muziek!”
Volgens de agoog hebben wij als cultuur de muziek enigszins uitgesloten, op afstand gezet. Als het aan hem lag, zou dat veranderen. Stap één: hij zoekt een ruimte waar hij muziek kan maken met zogenaamd niet-muzikale mensen. Uit zijn monografie: ‘Laten we muziek terugbrengen naar haar oorspronkelijke vorm: muziek, de directe expressie van het innerlijke.’ Hij schuift weer achter de sleutels en wenkt mij. “Zullen we nog even blijven?”
Laat de muziek zijn werk doen, een monografie . Remi Adriaansz, 2023, 21 euro. Beschikbaar van: www.laatdemuziekhaarwerkdoen.nl
[ad_2]
