[ad_1]
Steun Israël, maar niet de oorlogsmisdaden tegen Palestijnen, schrijven Erella Grassiani, Galit Saporta, Hilla Dayan en Noa Roei, bestuursleden van Gate48, een platform voor kritische Israëliërs in Nederland.
Op zaterdag 7 oktober werden de inwoners van ons thuisland Israël wakker met een nachtmerrie. Duizenden gewapende Palestijnen uit de Gazastrook braken door de grens en vermoordden, gijzelden en ontvoerden burgers op onvoorstelbaar gruwelijke manieren. Hele gezinnen – inclusief kinderen – werden vermoord, huizen werden in brand gestoken en er vond een massamoord plaats op een muziekfestival. Het dodental aan Israëlische zijde bedraagt nu ongeveer 1.300. Bovendien heeft Hamas bijna tweehonderd mensen naar Gaza ontvoerd; het is onbekend wie er nog leeft en wat er met hen zal gebeuren.
Nu, tien dagen later, verkeert Israël nog steeds in chaos. Er is geen leiderschap. De chaos is een gevolg van het recente antidemocratische beleid van premier Netanyahu en zijn extreemrechtse regering, dat leidde tot de ontmanteling van het staatsapparaat. Legerdivisies bleken op de verkeerde plek te zitten, onder meer om extreemrechtse Knessetleden te beschermen die het Loofhuttenfeest wilden vieren in het hart van de Palestijnse stad Hawara. De belegerde bewoners wachtten daarom eindeloos totdat ze werden gered.
Anarchisten en verraders
Families zijn nog steeds op zoek naar hun dierbaren en de overheidssteun komt laat en fragmentarisch. De ontvoerde Israëli’s zijn in de steek gelaten en de regering heeft tot nu toe geweigerd te onderhandelen over hun vrijlating. In deze chaos zijn maatschappelijke organisaties de enigen die kunnen helpen. Velen organiseerden protesten tegen het antidemocratische beleid van de regering-Netanyahu. Deze mensen werden door Netanyahu en zijn regering anarchisten en verraders genoemd.
Premier Mark Rutte heeft de Hamas-aanval terecht veroordeeld. Hij eindigde met te zeggen dat Israël het recht heeft zichzelf te verdedigen. Belangrijk is dat Rutte duidelijk maakt of steun aan Israël ook steun is voor de wraak- en oorlogsmisdaden die Israël momenteel pleegt. Het onthouden van voedsel, elektriciteit en water om Gaza binnen te komen en het zonder onderscheid bombarderen van Gaza zijn oorlogsmisdaden. Ondertussen zijn ruim 500.000 inwoners van Gaza het geweld ontvlucht, waardoor een ongekende humanitaire crisis is ontstaan.
De zelfbenoemde ‘verdediger van Israël’ wil nu wraak
Steun voor Israëlische burgers en steun voor de Israëlische regering zijn nu niet meer hetzelfde. Netanyahu – de zelfbenoemde “verdediger van Israël” – en zijn regering zijn in de eerste plaats bezorgd over hun politieke overleving en minder over het welzijn van Israël. Het resultaat: duizenden doden en de lichamen stapelen zich op. De verdediger zint nu op wraak. Een huiveringwekkende wens, waarin alle Gazanen in gelijke mate verantwoordelijk zijn voor de acties van Hamas, en Israël slechts een slachtoffer.
Ze zullen de wraak in Gaza niet vergeten. Het is een voedingsbodem voor meer haat en toekomstig bloedvergieten. Er zijn al meer dan 2.300 doden gevallen in Gaza, waaronder bijna 730 kinderen, en dit is nog maar het begin. De wraak van Israël leidt ook tot inmenging van de Libanese Hezbollah en de dreiging van een verwoestende regionale oorlog. Als Rutte het volk Israël echt wil helpen, moet hij de Israëlische regering oproepen tot een onmiddellijk staakt-het-vuren en onderhandelingen starten over de vrijlating van de ontvoerde Israëliërs.
Israël moet het internationaal recht respecteren
We zien momenteel geen licht aan de horizon, maar kijken naar Europa om levens te redden. De Nederlandse regering moet extreme acties van de Israëlische regering veroordelen. Israël moet het internationaal recht respecteren en de Nederlandse regering mag deze spiraal van geweld niet steunen. Iedereen die onvoorwaardelijke steun biedt, is medeplichtig. Het internationaal recht en de menselijkheid moeten de basis vormen voor een oplossing.
Neem het voorbeeld van de Israëliër Yaakov Argamani, wiens dochter naar Gaza werd ontvoerd. Te midden van alle pijn en woede zei hij: “Er zijn ook slachtoffers in Gaza. moeders huilen daar ook. Laten we onze gevoelens gebruiken, we zijn twee volkeren met één vader, laten we vrede sluiten, echte vrede.”
Lees ook:
Israëlische vredesactivisten proberen hoop te houden: ‘Ons volk weet hoe ze moeten samenleven’
Vredesactivisten in Israël proberen ondanks de oorlog de moed erin te houden. “Velen van ons worstelen met onszelf.”
In Israël neemt de kritiek op de premier toe: ‘Bibi, waar ben je?’
In Israël worden de oproepen tot het vertrek van premier Netanyahu luider, na het bloedbad dat Hamas zaterdag in zijn land heeft aangericht. Het feit dat hij zich voor de camera’s verbergt, versterkt zijn positie niet.
[ad_2]
