[ad_1]
Inhammen of een kaal hoofd, met de komst van haartransplantaties lijkt het tegenwoordig bijna een keuze. “Het kost veel geld, maar geld is in dit geval slechts een bijzaak.”
“Aan de voorkant is er ruim 5 centimeter bijgekomen”, vertelt Marijn Yedema (32) uit Leeuwarden enthousiast. Twee jaar geleden onderging hij een haartransplantatie in Turkije. Een opluchting voor hem. “Ik probeerde het altijd te verbergen. Dat werkte prima, maar als ik tegen de wind in moest fietsen, raakte ik helemaal de weg kwijt.”
Na veel overleg en een financiële meevaller besloot hij het avontuur aan te gaan. Eindkosten: 3500 euro.
De mensen om hem heen vonden de procedure niet echt nodig. “Het lijkt alsof anderen het lastig vinden als je ergens onzeker over bent. Ze willen je een goed gevoel geven door te zeggen dat alles meevalt, maar uiteindelijk is de keuze aan jou.”
Kale mannen met rode vlekken
Via via kwam hij bij een kliniek in Turkije terecht. Het had een goede reputatie en had een hoofdkantoor in Leiden. “Het is heel fijn dat je je in het Nederlands kunt uitdrukken.”
Hij had extra geld betaald voor een zogenaamde ‘gladde verdoving’, maar vond de behandeling toch geen pretje. “Het was een hilarisch gezicht, er liepen alleen maar kale mannen met rode vlekken door het hotel.”
Eenmaal thuis begon het herstel. “Om het proces soepel te laten verlopen, mag je nauwelijks je haar aanraken en loop je dus als een standbeeld rond. Bang dat je het verpest.” Het besef dat hij zich niet langer zorgen hoefde te maken over zijn reilen en zeilen was een bevrijding. “Het werkte!”
Schoonheid ideaal
Nu veranderen steeds meer mensen iets aan zichzelf en ook daar Als we er open en eerlijk over zijn, lijkt het taboe naar de achtergrond te verdwijnen. “Je kunt nu zelf beslissen of je kaal wilt worden of niet, de keuze is aan jou.”
Yedema is ervan overtuigd dat deze behoefte te maken heeft met het heersende schoonheidsideaal. Maar dat vindt hij geen probleem. “Je moet er natuurlijk niet te ver mee gaan. Maar Zolang het er niet nep uitziet, vind ik het leuk en ben ik blij dat het bestaat.”
Wat hij ervan heeft gewonnen is een beter zelfbeeld. “En de spanning voor de kapper blijft. Hij zal zijn haar altijd behandelen met fluwelen handschoenen. “Als de kapper mijn haar omhoog trekt, stuiter ik nog steeds mee.”
vroeg Kaal
Voor Mitchell Timmer (28) uit Leeuwarden is het nog maar een paar maanden geleden dat hij een haartransplantatie onderging in Turkije. Zijn haar begon op 19-jarige leeftijd uit te vallen, maar toen het de afgelopen drie jaar steeds erger werd, begon hij er ook mentaal last van te krijgen. “Als ik foto’s van vóór de behandeling terugkijk, schrik ik elke keer weer.”
Hij heeft vooraf uitgebreid onderzoek gedaan. Wilde hij dit echt doen? En waar kon ik het beste heen? Hij kwam terecht bij een Nederlands bedrijf dat de transplantatie in Turkije uitvoerde. “Er was niet één specifiek moment waarop ik dacht ‘En nu ga ik het doen’, het was echt een proces.”
Door informatie op te zoeken werd er een zaadje geplant in Timmer. “Toen ik eenmaal een intake had en de resultaten van anderen te horen kreeg, begon dat zaadje te groeien.”
Geen kluizenaar
Timmer besloot zijn proces te delen via sociale media. “Ik wist dat ik mezelf niet voor een lange tijd in huis zou opsluiten. Iedereen zou het ontdekken en ik wilde voorkomen dat ik het de hele tijd moest uitleggen.”
De mensen uit zijn omgeving wisten al langer dat hij ermee rondliep en reageerden positief. Maar de mensen die net iets verder weg stonden legde vooral uit waarom dat niet nodig was. Timmer liet zich er niet door tegenhouden.
Wat als het niet werkt? Dat was zijn grootste angst. “Maar toen ik besefte dat ik in ieder geval alles had gedaan wat ik kon, kreeg ik rust.”
Hij lag acht uur lang onder plaatselijke verdoving op de operatietafel. “Je voelt niets, maar je hoort ze in je hoofd boren.” ‘s Ochtends moest hij op zijn buik liggen, tussendoor was er een lunchpauze en ‘s middags mocht hij op zijn rug liggen. “Dat was een lastige.”
‘S Avonds werd hij in het hotel ziek en begon al snel te braken. De antibiotica bleken een verkeerd effect te hebben. Hij nam contact op met het thuisfront en had spijt van zijn beslissing om alleen te gaan. “Je moet je gewoon afvragen of alles wel goed gaat, dat zorgde voor veel stress.” Hij belde de nazorg, kreeg een vervangend antibioticum en herstelde snel.
Beter in zijn vel
De haartransplantatie zelf kostte Timmer 6.400 euro, de drie vervolgbehandelingen in totaal 900 euro. “Het kost veel, maar dan is geld slechts een bijzaak.”
Uiteindelijk heeft het hem veel zelfvertrouwen gegeven. Vroeger was hij veel bezorgder over de mening van anderen. “Maar op een gegeven moment dacht ik: ‘Ik moet elke ochtend in die spiegel kijken en dat wil ik gewoon met een goed gevoel kunnen doen.’ Het is mijn lichaam en mijn leven. Dat heb ik mezelf moeten leren en dit heeft mij daarbij geholpen.”
Hij begrijpt niet waarom mensen zich zo zorgen maken als anderen iets aan hun lichaam veranderen. “Als iemand er blij van wordt, waarom hebben we dan allemaal moeite om er iets mee te doen?”
Voor nu is hij tevreden. “Maar misschien denk ik daar in de toekomst anders over.”
[ad_2]
