[ad_1]
Terwijl rond het middaguur de rosé rijkelijk wordt geserveerd op de terrassen in het welvarende Wassenaar, lopen drie asielzoekers uit Syrië over een karakteristieke weg naar de Jumbo voor een boodschap. Ze zwaaien en roepen: ‘Het is hier leuk‘.
Vluchtelingen tussen de villa’s. Zo zou een meerderheid van de Tweede Kamer het graag zien. Vorige week heeft de Kamer ingestemd met de politiek gevoelige verdelingswet asielopvang en op verzoek van de SP staat in de wet dat rijke gemeenten meer asielzoekers gaan ontvangen en arme gemeenten gespaard blijven. Na Hoogeveen en Heerlen zijn nu Bloemendaal en Blaricum aan de beurt, aldus SP-Kamerlid Jasper van Dijk.
Verzet in Heemstede en Bloemendaal
Hij weet het: in Bloemendaal en Blaricum worden nog geen asielzoekers opgevangen. En ook niet in Laren of Rozendaal. Nee, de twintig armste gemeenten ontvangen twee keer zoveel asielzoekers als de twintig rijkste, gemeten naar het gemiddelde inkomen van de inwoners. Als Landelijk Opvangbureau Coa zich wendt tot een welvarende gemeente, ontstaat er vaak weerstand, zoals onlangs in Heemstede en Bloemendaal. In Oegstgeest stelde het CDA twee jaar geleden voor om vluchtelingen met een boog door een woonwijk te laten lopen.
Dat het ook anders kan bewijst Wassenaar (27.000 inwoners), de gemeente met het hoogste gemiddelde inkomen van Nederland. Asielzoekers en erkende vluchtelingen worden sinds 2007 op vakantiepark Duinrell gehuisvest; sinds november zijn er 930 mensen geweest.
Vanaf Duinrell is het vijf minuten lopen naar het winkelcentrum. Op de route ligt het monumentale landhuis Neyenburgh. Rien Meijerink woont in het bijbehorende oude koetshuis. Hij verontschuldigt zich voor het zand op zijn oprit. “Ik kocht een elektrische auto en dat vergde wat aanpassingen aan de woning.”
‘Ons dorp kan nog meer doen voor asielzoekers’
Meijerink heeft een positieve houding tegenover de asielzoekers. “We wonen hier nu twaalf jaar, maar de opvang heeft weinig impact”, zegt hij. Meijerink begrijpt het voorstel van de SP. “Als je hem breed hebt, kun je hem ook breed laten hangen. Als je het mij vraagt, kan ons dorp nog meer doen voor asielzoekers.”
Wat is het geheim van Wassenaar, waar de ontvangst vlot lijkt te verlopen? Burgemeester Leendert de Lange heeft een idee, maar hij moet iets van zijn hart krijgen: de logica achter het voornemen om asielzoekers op te vangen, vooral in rijke gemeenten, ontgaat de burgemeester.
“Dat is denk ik niet goed uit te leggen. Het inkomen van inwoners heeft weinig invloed op de financiële draagkracht van een gemeente. En het helpt niet om de tegenstellingen tussen gemeenten te versterken. Iedere gemeente moet haar steentje bijdragen. Ik geloof niet dat er een goede reden is om helemaal geen asielzoekers op te vangen.”
Asielzoekers welkom bij sportclub
De Lange zegt over het succes in Wassenaar: “Het draait allemaal om steun van de bevolking. Zorg voor contact tussen het dorp en de asielzoekers, anders blijven het vreemdelingen.”
De burgemeester vat samen: Er is een inloopspreekuur voor asielzoekers bij de kerk, studenten geven fietsles bij het asielzoekerscentrum, er zijn taalmaatjes in het dorp, een brigade die de bermen schoonhoudt betrekt vluchtelingen bij hun werk en Asielzoekers zijn van harte welkom bij sportclubs.
Blauw-Zwart verzorgt bijvoorbeeld elke maandagochtend voetbaltrainingen voor asielzoekers, vertelt vrijwilliger Rob Barnhoorn, die al bijna een halve eeuw bij de club werkt. Soms spelen de asielzoekers een wedstrijd tegen een team van Blauw-Zwart, of wordt er een toernooi georganiseerd.
De afleiding doet de jongens – en soms een meisje – goed, ziet Barnhoorn. “Anders blijven ze maar in het asielzoekerscentrum zitten. Hier kunnen ze de ellende die ze hebben meegemaakt een beetje vergeten. En weet je wat zo leuk is: als de asielzoekers een feestje geven, zijn wij ook uitgenodigd. Deze mensen zijn ontzettend gastvrij.”
‘Echte vluchtelingen’
Duidelijke regels zijn volgens burgemeester De Lange een vereiste. “Als een asielzoeker zich niet gedraagt of overlast veroorzaakt, moet hij of zij ergens anders heen, is de afspraak met Duinrell en het Coa.” Een paar keer per jaar is ingrijpen nodig, zegt De Lange. “Bijna alle asielzoekers zijn hier gelukkig. Ze komen uit Ter Apel en zoeken rust en structuur.”
Het gepensioneerde echtpaar Frido en Rosey Schönbach woont wellicht het dichtst bij het asiel. Hun hoekwoning met een tuin vol bloeiende bloemen grenst aan de oprit van Duinrell.
“Natuurlijk voelden we in het begin enige onzekerheid toen de asielopvang werd aangekondigd. Wat gaat dat voor ons betekenen?”, zegt Frido Schönbach. Hij draagt een pak en ze liggen voor hem op een glanzende glazen tafel Financiële dagelijkse En De Telegraaf. Zijn vrouw, gekleed in een roze pak, antwoordt: “Eerlijk gezegd? Wij hebben minder last van asielzoekers dan van de groepen jongeren hier. Behalve in de Jumbo, waar het erg druk is.”
Ze vindt het leven in Wassenaar leuk, constateert haar man. “Asielzoekers kom je natuurlijk tegen op straat. Dan begroeten ze je beleefd.” Rosey: “Het zijn allemaal jonge mannen, nietwaar? Waar zijn de vrouwen? Ik denk dat het belangrijk is om te zeggen dat ik alleen maar voorstander ben van het opvangen van echte vluchtelingen.”
Lees ook:
Een jaar na Ter Apel is de asielopvang nog steeds even kwetsbaar
Een jaar nadat asielzoekers in Ter Apel buiten sliepen, ligt de asielopvang opnieuw stil. Ondanks beloftes is het intussen niet gelukt om de asielopvang structureel te versterken.
[ad_2]
