[ad_1]
Marijke Groenewoud won zilveren medailles op de langebaan. Daar werd ze al veel mee gepest. Met dat stempel won ze vrijdagavond Europees goud op de 3 kilometer.
Ze wordt plagerig de eeuwige tweede genoemd, of de Joop Zoetemelk van het schaatsen. Marijke Groenewoud heeft het niet gemist. En ja, de opgevoede Hallumse had soms genoeg van al die tweede plaatsen. ‘Ik probeer het van alle kanten te horen’, zei ze. “Daar moet ik een fan van zijn.”
Vorige week oogstte ze er nog drie op de Nationale Afstandskampioenschappen. Ook won ze dit seizoen drie keer zilver op het WK. En hoe verliep het WK-kwalificatietoernooi? Ook tweemaal tweede. Natuurlijk heeft ze ook twee wereldtitels achter haar naam staan, maar ze won ze allebei op de massastart. Het was wachten op een gouden individuele tijdrit.
Haar coaches Jillert Anema en Arjan Samplonius wisten al langer dat ze kon winnen. Waarom werkte het dan niet? ‘Als je wint, wie dan ook, sterf dan,’ zei de laatste.
Speciaal voor schaatsers die afkomstig zijn van het skeeleren of de marathon. “Dat zit bij racers”, wist Samplonius. Schaatsers die zich vooral richten op de tegenstander die tegelijkertijd in de baan rijdt en soms moeite hebben met het lopen van een eigen race tegen de klok. “We proberen het op de lange termijn te leren. Mooi om te zien dat ze het oppakt.”
Inliner
Het schaatsen van haar eigen rit was precies wat Groenewoud voor ogen had voor de slotrit van de 3 kilometer. Ze had de vorige etappe Olympisch kampioene Irene Schouten 3.58,70 zien rijden en wist dat ze die tijd kon halen.
Maar ze kreeg ook te maken met wereldkampioen Ragne Wiklund. De Noor won dit seizoen alle drie de Wereldbekers over 3 kilometer. “Maar je hebt de laatste keer aan het langlaufen gedaan, dus ik moet hard werken”, zei Groenewoud.
Het is zo moeilijk voor haar om haar eigen plan te maken. “Ik ben een natuurlijke inliner- en marathonrenner die echt op de Chinstanner rijdt. Daar moet ik een beetje afstand van nemen.”
Vlieg er meteen in
Ze weet hoe ze het moet doen. Vlieg recht naar binnen, creëer een gat en maak je dan geen zorgen over de tegenstander. Die strategie voerde ze vrijdagavond tot in de puntjes uit. Wiklund kon in de eindronden niet meer in de buurt komen van de nieuwe Europees kampioen.
Bovendien was de tijd (3.56,27) veruit de snelste. Schouten eindigde uiteindelijk als tweede, net voor Wiklund. “Ik ben teleurgesteld”, zei de Olympisch kampioen. “Ik zou graag de titel willen winnen, maar uiteindelijk gaat het om het WK.” Schouten wist eigenlijk niet waar het over ging. “Maar op de eerste 200 meter na was het gewoon slecht. Het is mooi dat Marijke wint, maar dat had ik liever zelf gedaan.”
Heerschappij
Schouten weet dat ze een stevige concurrent heeft. Groenewoud beheerst steeds meer het vak van langebaanschaatser. De eerste winst kan gemakkelijk de opmaat zijn voor veel meer succes. ‘Winnen is over het algemeen erg slavengedreven’, wist Samplonius.
Voor Groenewoud smaakte de eerste titel in een individuele tijdrit inderdaad naar meer. Het plan was om er even van te genieten en daarna lekker te slapen. Ook voor de 1500 meter van zaterdag heeft ze grootse plannen. Is winst de opmaat tot heerschappij? “Ik hoop het. Het is tenslotte niet de bedoeling.”
Ze weet ook dat er na vrijdag anders naar haar wordt gekeken. Zelf ziet ze Schouten niet als de ultieme leider. “Maar ik denk dat de minuten dat denken. Eltsenien is een trotse fan en ik ben de underdog.”
Ze vindt die rol prima. Groenewoud hoeft niet per se op de voorgrond te staan. “Mar as me winst, komt automatisch meer op de foargrûn, maar dat stoort mij niet, noch wat ik moet doen.”
[ad_2]
