Column | Het schoon gewassen geweten van Israël

Soms vraag je je af hoe ver onrecht kan reiken voordat je begint te beseffen dat het daadwerkelijk gebeurt. Ik schreef eerder hoe geweldig het is dat Israël zowel een vakantiebestemming als een gewelddadig gekoloniseerd gebied kan zijn. Dat er cocktails geserveerd kunnen worden in Soho House Tel Aviv en niemand eraan wordt herinnerd dat het op gestolen grond is gebouwd. Hoe effectief het geweten werd schoongewassen, bleek ook uit het feit dat het mogelijk was om op een paar kilometer afstand van de grens van de Gazastrook te dansen. De beelden van de Hamas-invasie, de vluchtende jongeren die van het ene op het andere moment in een hel van bloed en dood belandden, maakten grote indruk, ook op mij. Er kwam meteen een andere gedachte bij me op; het organiseren van een festival zo dichtbij een gebied dat sinds de sluiting van de grenzen in 2007 feitelijk een grote gevangenis is geweest en waar mensen in erbarmelijke omstandigheden leven – ik zou het cynisch kunnen noemen, maar dat zou geen recht doen aan de uitgesproken arrogantie die eruit spreekt .

Gaza lijkt verdacht veel op een concentratiekamp. De afgelopen decennia is het verzet van de Palestijnen met succes aan ons verkocht als terreur, en de Palestijnen zelf als wilde beesten. Het feit dat de Gazastrook een gesloten gebied is, komt de mensen die het in de eerste plaats hebben afgesloten, goed uit. De geschiedenis heeft ons altijd geleerd dat degenen die erin slagen hun vijanden in een beperkte ruimte bijeen te brengen, hen efficiënt kunnen uitroeien.

Terwijl ik dit stuk schrijf, komen er berichten binnen over een naderend grondoffensief illegaal gebruikte witte fosfor. Fosfor, dat moet u weten, eet zich een weg door de huid en door het vlees, tot op het bot. Het kan niet met water worden gedoofd, omdat het zich met water hecht. Het is een wapen dat volgens het internationaal recht illegaal is om tegen burgers te gebruiken vanwege de ongekend brute gevolgen ervan. Israël gebruikte het al in 2009 tegen Palestijnse burgers, en nu opnieuw.

Het is niet ondenkbaar dat tegen de tijd dat u dit leest, Israël de Gazastrook zal hebben vernietigd. De waarschuwing van Israël dit weekend aan de Palestijnen om te vluchten klonk alleen voor de meest naïeve waarnemer als een beschaafd gebaar. Iedereen weet tenslotte dat hij nergens heen kan. Hun gevangenis is decennialang hermetisch afgesloten door dezelfde mensen die nu de raketten afvuren. Egypte – dat eraan grenst – zou het goed vinden om ze toe te laten. Het doet me denken aan hoe Nederland, toen de eerste joden de grens met Duitsland overstaken, deze vluchtelingen willens en wetens terugstuurden. Het maakte geen verschil dat terugkeer een zekere dood betekende.

Te weinig mensen zijn nog steeds bereid te erkennen dat twee waarheden naast elkaar kunnen bestaan, namelijk dat Hamas een gruwelijke terroristische aanval op Israël heeft uitgevoerd en dat Israël een gewelddadig, onderdrukkend en racistisch regime over de Palestijnen heeft. Het verdient de voorkeur om wapens en morele steun te beloven aan Netanyahu, iemand die ooit verklaarde dat het niet Adolf Hitler was die de Joden wilde uitroeien. Hitler had, in de woorden van Netanyahu, alleen maar de Joden willen verdrijven. Het was de Grootmoefti van Jeruzalem, Haj Amin al-Husseini, die Hitler met het idee van genocide had geïnspireerd.

Zonder de moslims, zoals Netanyahu zegt, zou Hitler nooit op het idee van genocide zijn gekomen. De boodschap was duidelijk: de moslim is slecht. Erger zelfs dan het grootste kwaad dat een Jood zich kan voorstellen.

Elke keer als je denkt dat het niet gekker kan met het hersenspoelen van het publiek, wordt er weer een onvoorstelbare stap gezet. Wat overblijft is een beangstigend besef van hoe cynisch de geschiedenis zich herhaalt. Hoe wreed ook.

Karin Amatmoekrim is een schrijver en letterkundige. Ze schrijft hier elke week een column.