[ad_1]
Er zijn veel dingen in het leven waar je niets aan kunt doen. Hoe enthousiast je er ook over bent, je hebt geen enkele invloed op de wereldgebeurtenissen en je eigen lot in het leven wordt slechts voor een zeer klein deel door jezelf bepaald.
Het begint met de geboortedatum en het feit dat je een naam hebt die anderen voor je hebben bedacht.
Mijn verjaardag valt bijvoorbeeld op 20 april, een datum die ik deel met Napoleon III, Martinus Nijhoff en Jan Cremer, maar ook met Adolf Hitler. Ik was bevriend met een man die tijdens de oorlog op 20 april was geboren en die uit verzetsdaad door zijn ouders Winston was gedoopt.
Het kan ook anders. Er is een Nederlandse journalist die op die dag in 1955 (!) is geboren en wiens vader hem de naam Adolf heeft gegeven, waardoor hij, hoewel hij zichzelf Ad noemt, nog steeds lijdt aan wat je een soort tweede generatie oorlogssyndroom zou noemen. . kan overwegen.
Ollekebolleke
Naar aanleiding van mijn geboortedatum heb ik ooit het volgende ollekebolleke geschreven (een ingewikkelde versvorm geïntroduceerd door drs. P, die ik hier niet zal uitleggen): Wanneer ben ik jarig? / Wat betekent dat voor derden? / Nu, omdat jij het bent: / 20 april // Mensen vierden ooit het / Führergeburtstagsfest / Daarom, begrijp je, / houd ik het stil.
Mijn verjaardag breng ik vaak door in het buitenland, niet alleen om bovengenoemde reden, maar ook om mijn vele volgers, die anders aan cadeautjes zouden moeten denken, terwijl ik alles al heb, niet in verlegenheid te brengen. Afgelopen voorjaar zijn we, om maar één ding te noemen, naar Parijs gevlucht ( april in Parijs ), maar daar wilde ik het niet over hebben.
Vóór de vleermuispest-pandemie hadden we besloten de festiviteiten te vermijden door naar Sicilië te verhuizen, waar het ondanks de zuidelijke ligging (Syracuse ligt dicht bij Tunis) op wonderbaarlijke wijze minder warm was dan hier.
Op Sicilië heb je, zoals je weet, de hoogste actieve vulkaan van Europa, de Etna. Nu we in het gebied waren, wilden we er in ieder geval gedeeltelijk omheen gaan met de daarvoor bestemde giek, die de dorpen en steden aan de voet van de berg met elkaar verbindt.
Bronte en de pannenkoek met pistacheragout
Na een paar uur gingen we van boord in het stadje Bronte, het centrum van een groot pistachegebied. Het is gebouwd tegen de Etna, met formidabele hoogteverschillen, die voor een heer die net een jaartje ouder is geworden, slechts met een zucht en een trekje konden worden ingenomen. Toch bereikten we een herberg, waar we genoten van de lokale specialiteit, een crêpe met pistacheragout, die inmiddels tot het vaste culinaire repertoire van mijn reisgenoot behoort.
Een weetje ter afsluiting. In 1798 versloeg Horatio Nelson de Fransen (onder generaal Bonaparte) in de Slag om de Nijl. Uit dankbaarheid verhief de koning van de twee Siciliën, die veel onder de Fransen had geleden, hem tot hertog van Bronte.
Onder Nelsons Engelse bewonderaars bevond zich een dominee uit Yorkshire genaamd Prunty, die zijn naam veranderde in Brontë (met trema ter wille van de correcte uitspraak) ter ere van de zeeheld. Zo’n naamsverandering was toen aanzienlijk eenvoudiger dan nu. Die pastoor had drie literair begaafde dochters.
[ad_2]
