[ad_1]
Het was heel bijzonder wat er afgelopen zaterdag gebeurde in kerkgebouw De Ikkker in Burgum.
Ruim zeventig mensen die hun vrije zaterdag hadden opgeofferd om in zalen te praten over de uitvoering ervan groene omgeving De Warren . Niet eindeloos, maar met een concreet doel: aan het einde van de middag moest er een visie zijn waar iedereen het mee eens kon zijn.
Geen ambtenaren en raadsleden, maar gewone mensen zoals boeren, natuurliefhebbers en ondernemers.
Het was een experiment volgens de insteek van de Nieuwe Route, een radicale verandering in de democratische besluitvorming. De essentie hiervan is om mensen die zich betrokken voelen bij een (complex) vraagstuk te laten deelnemen aan de discussie en zelf te beslissen. Volgens bedenker Anke Siegers kunnen we niet doorgaan met de standaard manier van beslissen, waarbij vaak sprake is van ‘schijnparticipatie’. Het effect is dat burgers zich niet betrokken voelen bij beslissingen over hun eigen omgeving.
Vermijd belasting
Siegers is niet de eerste met dit geluid. De roep om democratische innovatie klinkt uiteraard al veel langer. Niet voor niets; het vertrouwen in de politiek is sinds 2020 alleen maar gedaald. Dat is slecht voor de democratie: kiezers die niet meer gaan stemmen (‘in Den Haag doen ze toch wat ze willen’) en autonome mensen die zich willen loskoppelen van de overheid om aan belastingontduiking te ontkomen, Bijvoorbeeld.
De bekendste vorm van democratische innovatie zijn burgerraden, die nu al slimme oplossingen bieden voor het klimaatbeleid wereldwijd. Hoe je het ook noemt – burgerraad, nieuwe route, gedeeld eigenaarschap – het gaat erom dat mensen zich daadwerkelijk gehoord en vertegenwoordigd voelen en directe verantwoordelijkheid krijgen voor het beleid.
Politici zijn niet in mij geïnteresseerd
Hoe urgent dit is, blijkt (opnieuw…) uit een onderzoek dat het Sociaal en Cultureel Planbureau donderdag presenteerde. Hieruit blijkt dat zowel mensen met een migratieachtergrond als met een praktijkopleiding zich vaak niet vertegenwoordigd voelen door de politiek. Politici hebben geen idee van mijn leven, zijn niet in mij geïnteresseerd en kijken op mij neer: dat gevoel overheerst.
Het planbureau noemt het ‘zorgwekkend’ dat een grote groep Nederlanders het idee heeft dat Kamerleden en raadsleden er niet zijn voor ‘mensen zoals zij’, en dat is uiteraard een understatement. De vertegenwoordigers zelf kunnen een rol spelen om hierin verandering te brengen. Niet alleen door actiever te werken aan diversiteits- en inclusiviteitsbeleid binnen hun organisatie. Maar ook door na te denken over manieren waarop ondervertegenwoordigde groepen gelijke toegang krijgen tot alle delen van het politieke systeem.
In dit perspectief verdient de Burgumer ‘plandag’ brede navolging.
Het commentaar is een dagelijkse column waarin de Leeuwarder Courant reageert op actuele ontwikkelingen. Opmerking? Mail naar reactie@lc.nl.
[ad_2]
