[ad_1]
Wat kan er gebeuren als je op een vrije dag naar een drukke markt gaat? Sjors Rosendaal weet het inmiddels. “Ik was opeens met een groep mannen aan het bidden.”
Ik wil naar de markt, niet zozeer omdat ik iets nodig heb, maar omdat ik er moet zijn. Normaal vermijd ik graag de drukte op mijn vrije dag en dan is het strand de beste optie. De laatste keer dat ik daar was, werd ik echter bemoedigd door de gesprekken die ik met een aantal verkopers had.
Terwijl mijn vrouw Erica tussen de krokodillenhuiden en echte ivoren beelden worstelde op zoek naar leuke versieringen voor onze cabine en om wat souvenirs voor thuis te kopen, begon ik met een aantal handelaars te praten. Ze beseften dat ik geen toerist was.
Medische zorg
Ik vertelde hen dat ik in Sierra Leonne was omdat ik voor Mercy Ships werk. Dat wisten ze en ik werd meteen bestookt met verzoeken om medische zorg die zij of familieleden nodig hadden. Na een korte maar duidelijke verklaring van mijn kant werd duidelijk dat ik geen arts ben en dat ik nu niet veel voor ze kan betekenen.
Ik voelde het verdriet en de ernst die de mannen toonden en besloot een van mijn kostbaarste bezittingen met hen te delen: mijn tijd. Als een echte lokaal Ik zat half schuin op een kraampje en werd al snel omringd door nog meer geïnteresseerde verkopers.
We hadden fascinerende gesprekken over het bestaan van het leven, de rijkdom en armoede van mijn thuisland, het eten en hoe we patiënten kiezen bij Mercy Ships. Ik geloof niet helemaal in die volgorde, maar het was zeker interessant, vooral omdat we op een gegeven moment bij het onderwerp geloof kwamen. Dat kon een verhitte discussie worden, maar in deze setting was er – ondanks de grote verschillen in religies en tradities – vooral sprake van oprechte wederzijdse interesse.
Van mijn kant is het vooral de ontdekking dat als er geen geld, voedsel of welvaart is, er vooral een God nodig is, of op zijn minst religie. Het is niet voor niets dat Jezus zegt: ‘Niemand kan twee heren dienen, want hij zal óf de een haten, maar de ander liefhebben.’ Als je niet op welvaart kunt vertrouwen, blijft er weinig anders over.
Volledige voorraad frisdranken
Ergens blijft het in mijn hoofd hangen en heb ik het gevoel dat ik weer terug moet. En zo komt het dat we na een dagje strand weer naar de markt gaan. Ik loop meteen naar de hoek waar mijn vrienden hun koopwaar hebben uitgestald en word hartelijk begroet. Als er een vrouw langsloopt met flesjes frisdrank in een mandje op haar hoofd, koop ik de hele voorraad en deel ik uit.
Daarna gaan we verder waar we de vorige keer gebleven waren. Eén van de mannen trekt mijn aandacht omdat hij meer over mij wil weten. Wie is God voor mij, wat betekent Hij voor mij en waarom geef ik mijn goede leven op om naar Zijn land te komen? Even later staan we samen bij zijn kraam en kan ik in alle eenvoud delen dat ik “uit genade zoveel van God houd, omdat Hij mij eerst heeft liefgehad en daarom sta ik hier.” Ik leg uit dat Matteüs 9 voor mij een sleuteltekst was: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders’.
Bijbel
Omdat de verkoper graag de context van de tekst wil weten, haalt hij na wat graafwerk een Bijbel onder het schild van een schildpad vandaan en wat andere spullen die hij verkoopt en zoekt de tekst op. Samen lezen we de laatste vier verzen van het hoofdstuk. Ik vraag waarom hij de Bijbel zo verbergt en hij vertelt mij dat hij vroeger moslim was en zich nu tot het christendom heeft bekeerd, maar dat het niet veilig is voor zijn familie om dat te weten.
Als er even later nog wat mannen zijn gearriveerd en het voor mij tijd is om terug te gaan naar het schip, vraag ik of ze het erg vinden als ik voor ze bid. En zo kon ik later een diverse groep mannen aan God opdragen.
Voor even is het de hemel op aarde.
In de rubriek ‘Stationlocatie’ vertellen Nederlanders die vanuit hun geloof in het buitenland actief zijn over hun ervaringen. Sjors Rosendaal woont en werkt samen met zijn vrouw Erica op het hospitaalschip Global Mercy van Mercy Ships.
[ad_2]
