Nachtleven op Ameland draait op Gerlof (72) en Yvonne (61). ‘Wat moeten we zonder De Lichtboei’

Een blad van de Top 40 zweeft op zijn Disco Booth. “Wie staat op nummer 1?” Ik kan het niet eens uitspreken”, grijnst Gerlof Brouwer (72). Het is Noah Kahan met het nummer Stick Season. “Vroeger kon je gewoon de Top 40 volgen, maar nu kun je beter zien wat er op Spotify het meest gedownload is.”

De dansvloer van De Lichtboei in het centrum van Nes is rond middernacht al goed gevuld. De eerste gasten, het zesde voetbalteam van Buitenpost, kregen gezelschap van andere groepen, waaronder een club jonge vrouwen uit Groningen. Bij de garderobe neemt Yvonne Brouwer-Metz (61) met een vrolijke glimlach de jassen van bezoekers in ontvangst en verkoopt muntjes voor versnaperingen.

“Ik heb het hier erg naar mijn zin”, grinnikt Yvonne. “Ik heb het gevoel dat ik toeschouwer ben in het theater, iedereen loopt aan mij voorbij. Al die types, fantastisch.” Als de gelegenheid zich voordoet, maakt ze met iedereen een praatje. “Je bent hier een halve psycholoog”, zegt ze. En een opvoeder. “Je hebt mensen die hun fatsoen thuis hebben gelaten. Als ze met geld zwaaien, roepen ze: ‘Hallo, ik wil, ik moet’. Dan zeg ik: ‘sorry, dat kan, ik wil graag’. Dan kijken ze naar mij. Ik corrigeer iedereen, en dat is geweldig om te doen.”

‘Als je geen vrouwen hebt, heb je hommels’

Strategie speelt een grote rol in de manier waarop Gerlof (al 46 jaar) en Yvonne (al 38 jaar) de discotheek naast hun aangrenzende café De Brouwerij runnen. Vroeger buiten het dorp, al ruim twintig jaar op de plek van de voormalige Dug Out. Veel is gericht op het voorkomen van confrontaties, eigenwijs gedrag en geagiteerde situaties. “Ik let op wat de meiden willen horen. Waar vrouwen zijn, komen ook mannen”, legt ‘allround discjockey’ Gerlof uit. “Als je geen vrouwen hebt, krijg je straks hommelles”, Yvonne voegt toe.

Voetbalploegen, maar ook de Amelanders zelf houden van ‘commotie’, zegt Yvonne met gevoel voor eufemisme. “Uit principe speel ik geen voetbalmuziek. Geen Lee Towers, geen Drie kleine vogels van Bob Marley. Dan krijg je de Rotterdammers en Amsterdammers tegenover elkaar. Ook geen boerensteen, Normaal of Jitiizer. Dan krijg je de Friezen en Groningers tegenover elkaar”, zegt Gerlof. Happy Hardcore laat hij wel horen, zeker sinds Joost Klein zijn nummer lanceerde voor het Eurovisie Songfestival. “Maar altijd een of twee keer.”

De disco is elke vrijdag en zaterdag geopend. Zelfs elke dag tijdens de zomervakantie. Begin deze vrijdagmiddag vervangt Gerlof frituurvet in de keuken en Yvonne veegt de vloer van café De Brouwerij, dat alle dagen geopend is. Gerlof deed de dag ervoor om 04.00 uur de deur dicht. Hij heeft weer bardiensten moeten draaien, wat door gebrek aan personeel steeds vaker nodig is.

Op vrijdag draait Yvonne de middagdienst in het feestcafé, net als iedere dag van 16.00 tot 22.00 uur. Om 22.00 uur neemt ze plaats in de garderobe van de discotheek en om 04.00 uur nemen ze afscheid van de laatste bezoekers. Vervolgens maken ze samen met de zes medewerkers de discotheek, het café en het terras schoon. Gerlof maakt vervolgens een rondleiding door het dorp. “Kijk eens of er lege glazen en flesjes rondzweven. De politie houdt ons bedrijf daar verantwoordelijk voor, beetje onzin. Maar dat vind ik niet erg, gewoon wat frisse lucht voor mijn bezwete hoofd.”

Om 05.00 uur is het traditiegetrouw tijd voor twee drankjes en een hapje met het personeel. De disco sluit om 06.00 uur. Klaar voor de volgende dag.

‘Dit is onze woonkamer’

“Diep respect”, heeft Sandra Kiewiet (60) voor het echtpaar Lichtboei. Ze gaat al “de helft van haar leven” naar de disco. “Ik ben heel blij dat we hier elke week weer kunnen zitten. Ja, het voelt als mijn tweede thuis”, zegt ze na middernacht op het met een doorzichtig zeildoek afgedekte terras. “Dit is onze huiskamer”, vult Onno Engels (32) aan.

Beiden maken zich ernstig zorgen. Kiewiet ziet dat Gerlof en Yvonne dit zware nachtleven niet eeuwig kunnen volhouden. “Ze zijn uitgeput, heel moe. Het zou enorm zonde zijn als dit verdwijnt.” Engels vraagt ​​zich af waar de jongeren terecht kunnen. “Het is nu bijna één uur en het zit al vol. Voor de jongeren van het eiland alleen is dat niet genoeg. Straks in de zomer, tijdens drukke weekenden, komen hier 40.000 toeristen. Ze nemen ook kinderen mee. Het is niet alleen gepensioneerden die komen.”

De 18-jarige Albert-Jan Nijmeijer, die sinds een paar maanden op Ameland woont, knikt bevestigend. “Ik ben hier bijna elke dag. Als dit sluit, is er niets meer te doen.”

Plan voor een groot uitgaanscentrum

Eind vorige eeuw waren er nog vijf discotheken op Ameland, vertelt Brouwer. Er was toen het gezamenlijke plan om met ons vijven één grote discotheek te bouwen voor 1000 tot 1500 bezoekers. Veel meer dan de 250 bezoekers die De Lichtboei kan herbergen. Bijvoorbeeld in de afgelegen Ballumerbocht, waar nu de gemeentelijke werf ligt en waar Gerlof tot 1994 enkele jaren discotheek De Kronkel had.

‘Met een snackbar, cocktailbar en een bioscoop. Een echt uitgaanscentrum voor Ameland, dat was een prima plan’, zegt Yvonne. Gerlof: ‘Maar van de gemeente kregen we geen medewerking. Het enige wat we van een wethouder kregen was Of het ook in Holwert kon, dan hoefden we niet verder te praten.”

Personeelshuis wordt niet langer getolereerd

Net buiten het dorp, dichtbij het natuurmuseum, is er nog een alternatief voor De Lichtboei. Nachtclub Swinging Mill biedt ruimte aan bijna vierhonderd bezoekers. Tijdelijk gesloten, staat op de website. Maar tijdelijk lijkt permanent te worden, bevestigt exploitant Arjan Smit. “Ik kan mijn tijdelijke personeel nergens kwijt”, verzucht hij. Zestien jaar lang had hij een huis in het dorp voor zijn acht tot tien medewerkers. “Beveiliging, barmannen en deejays, die krijg je niet van het eiland. Dat werd getolereerd, maar opeens mocht het niet meer. Een buurtbewoner had een handhavingsverzoek ingediend.”

Vorig jaar gaf buurtbewoner Smit uitstel, maar dat zou dit jaar niet meer gebeuren. “Dus heb ik het huis verkocht”, zegt Smit. “Eigenlijk ben ik al twee jaar op zoek naar onderdak. De gemeente zou voor een oplossing zorgen, maar daar is nog geen spoor van.”

De afdeling Ameland van Koninklijke Horeca Nederland luidde ruim een ​​jaar geleden de noodklok. De horecaafdeling voorspelt dat jongeren op andere locaties gaan feesten en overlast veroorzaken. Zoals tijdens de coronacrisis, toen ze een troep achterlieten op het strand en in de duinen.

Normaal gesproken begint Smit het nieuwe seizoen op Hemelvaartsdag. Dit jaar is dat op donderdag 9 mei. Of de deuren dan opengaan is zeer twijfelachtig. Hoewel hij er weinig vertrouwen in heeft, hoopt Smit toch dat de gemeente hem helpt. Anders is het voor hem als exploitant voorbij en is het aan de nieuwe eigenaar uit Groningen wat er met het pand gebeurt, zegt hij.

‘Zij zitten het liefst aan de andere kant van de bar’

“Personeel en plek voor personeel, dat zijn de dingen die er niet zijn”, zegt Yvonne in De Lichtboei. “Alles wordt groter op Ameland, bedrijven, campings, vakantieparken. Mensen van het eiland gaan er werken, maar gaan er ook graag op uit. Onlangs nog zo’n meisje, ik vroeg of ze achter de bar wilde staan. ‘O, Yvonne, ik sta liever aan de andere kant van de bar.’ Haha, zo gaat dat hier.”

Gerlof en Yvonne werken aan opvolgers, zeggen ze. Hun dochters van 23 en 27 jaar willen graag dat De Lichtboei blijft, maar willen de zaak niet zelf draaiende houden. “Nostalgie”, zegt Yvonne. Zij verbinden daarom voorwaarden aan de verwerving van de goodwill en de inventaris. “We willen dat dit een uitgaansplek blijft, anders staat hier over een paar jaar een restaurant. Waar moet de jeugd dan heen?”

Het aantal drinkgelegenheden waar jongeren zich terugtrekken is op Ameland verviervoudigd sinds de invoering van het verbod op de verkoop van alcohol aan 16- en 17-jarigen en de coronajaren, zeggen Gerlof en Engels onafhankelijk van elkaar. “Er is geen toezicht of controle op het alcoholgebruik”, zegt Gerlof.

Begonnen in het kerkgebouw

Als zoon van een ondernemer met een kampeerboerderij was hij al 14 jaar toen hij al als barman werkte. In een kerkgebouw dat zijn broers en zussen exploiteerden. In die tijd begon hij platen te draaien. “Ik wilde gitaar spelen, maar dat lukte niet, dus heb ik mijn pickup erop aangesloten. In de pauze heb ik mijn pickup op de versterker gezet, het publiek vond de muziek beter dan de hele avond. Zo is het ook het is gestart.”

In de disco vraagt ​​een dronken speler uit Buitenpost of Yvonne hem een ​​paar woordjes Amelands kan leren. ‘Dat is veel te moeilijk voor je,’ zegt ze hoofdschuddend. En dan: “Als je twee biertjes wilt bestellen, zeg je: twee biertjes.”

Op de dansvloer begint Gerlof aan een remix van een Ran-D-nummer. “Het mooie van die remixen is dat ze oude nummers in een nieuw jasje steken. Het leukste voor mij, want ik ken de hele tekst al uit mijn hoofd.” Vroeger bladerde hij door al zijn singles, nu scant hij door playlists. “Toen moest je elke drie minuten iets anders opzetten. Dat gaat door, ook als je er even niet bent”, lacht hij. “Dat is wel fijn als je Je bent 72, anders hou je het echt niet vol.”