[ad_1]
De productieve schrijver, songwriter en vooral dichter Henk Puister kan het nog steeds niet begrijpen. Vrijdag ontvangt hij een prestigieuze taalprijs. Voor zijn oeuvre. ‘Dan ben je een tijdje stil. Het is een bekroning. Zo voelt het echt.”
Voor Hotel Faber in Hoogezand, waar we elkaar ontmoetten, worden Puister en fotograaf Jan Willem van Vliet bijna omvergeworpen door een snelle fietser. ,, Het is hier te gek” grapt de dichter en schrijver, die bijna zijn hele leven in Hoogezand heeft gewoond.
Hij zorgt voor de man en stapt naar binnen met broer Bé, zijn steun en toeverlaat. Puister (1953) heeft nog enig herstel nodig. “Ik heb al jaren diabetes, heb een ernstige vorm van suikerziekte en heb een paar weken geleden ook de griep gehad. Dat raakt echt.”
K. ter Laanprijs
Toen hij onlangs een telefoontje kreeg van Jan Groenbroek, de voorzitter van Stichting t Grunneger Bouk, dat hem de onderscheiding was toegekend K. ter Laanprijs het drong in eerste instantie niet echt door. Groenbroek moest zijn boodschap herhalen.
“Je krijgt een van de belangrijkste cultuurprijzen in de Groningse wereld. Dan ben je even stil. Het is een bekroning. Zo zie ik het ook echt”, zegt de man die als de meest productieve en veelzijdige wordt beschouwd. schrijver in Groningen.
Vrijdag krijgt hij de prijs uitgereikt.
Binnenkort wordt hij 71 jaar oud. Hij schrijft er ruim veertig. Proza en poëzie zonder poespas of toeters en bellen, die werden en worden gepubliceerd in kranten, tijdschriften, bundels en op sociale media.
Honderden verhalen en songteksten (voornamelijk in Groningen) voor talloze artiesten als Alex Vissering, Wia Buze en Krzysztof Groen. Er zijn er zo veel. Regiotaaladviseur Henk Scholte, tevens zanger en programmamaker, belt hem waarderend gelegdjessmith uit Hoogezand.
Heldere gedichten in goud
En natuurlijk zijn er zijn gedichten. “In mijn hart voel ik me vooral dichterbij”, zegt Puister.
Het zijn heldere gedichten in goud, geeft Grunnegers zoals zijn collega-dichter Jan Glas het beschrijft. Glas was redacteur van het in 2015 gesloten Groningse literaire tijdschrift Krödde.
“Zijn werk heeft vaste thema’s: loyaliteit, eenzaamheid, afscheid nemen. Liefde en vooral liefde voor dieren, vriendschap, onrecht en bescheidenheid”, zegt Glas. “Henk is een doorzetter.”
Hoe heet. Puister schreef al toen hij nog bij Aagrunol in Groningen werkte. Hij was productiemedewerker en heftruckchauffeur. Dan erin Krant van het Noorden er verscheen een gedicht van hem, hij behandelde het werk. “Een paardenworst van paardenslager Van Dijk aan het Damsterdiep.” Hij herinnert het zich precies. Veel reacties van collega’s kreeg hij niet.
Hij zat op de juiste plek en zag zijn ontslag niet aankomen. “Ik hoorde er niet bij.”
In 1989 werd Puister “afgewezen voor werk”. Sindsdien is schrijven een dag- en nachtwerk. “Er was een enorme drang naar validatie. Ik zal je laten zien dat ik inderdaad iets kan.” Of, zoals de jury van de K. ter Laan Prijs het verwoordt: “Henk Puister bloeide als Grunneger-folkschrijver aan de rand van de samenleving.”
“Het was een bedrijf aan huis. Alleen ik kreeg niet betaald. En wat ik ontving, kon ik afdragen aan de sociale dienst”, zegt Puister, een rustige, loyale en bescheiden man.
Stel je niets voor
“Ik loop nooit met mijn borst naar voren.” Stel je voor, hij leert niets van zijn kindertijd. Als hij als jongen boodschappen moet doen voor zijn grootmoeder en winkeliers vragen voor wie het is, moet hij zeggen “voor Poester” (Groningen voor Puister) en niet “voor Puister”.
Nu kan hij erom lachen. Maar ja, als verlegen man… “Ik had al moeite om mijn woorden eruit te krijgen”, zegt de woordenmaker, die al tientallen jaren meewerkt aan het radioprogramma van Gerard Lunshof voor lokale omroepen en voorleest voor publiek. “Dan gaat de knop om. Mensen verwachten iets van je. Zo’n avond moet je niet overhaasten. Je moet daar zijn.”
“Henk is een podiumbeest”, grapt broer Bé. “Hij geniet van de interactie met het publiek. Het laadt de batterij op.”
Maar met een niet al te lange follow-up. Het liefst is hij thuis, in zijn rijtjeshuis met zijn katten. “Ik kan alleen zijn”, zegt de man die zichzelf omschrijft als ‘pissed off’, een melancholische, serieuze persoon die nog niet is uitgeschreven.
K. ter Laanprijs
De K. ter Laan Prijs is een tweejaarlijkse prijs. Deze wordt sinds 1985 door de stichting ‘t Grunneger Bouk uitgereikt aan mensen en instellingen die een bijdrage hebben geleverd op het gebied van de Groningse taal en cultuur.
Henk Puister zal de prijs vrijdag 22 maart in ontvangst nemen in restaurant De Boerderij naast de Fraeylemaborg in Slochteren.
“Zolang ik verbaasd ben, ga ik door. Over grote en kleine dingen. Over het landschap, de liefde, de dieren, het onrecht in de wereld en in ons eigen leven. Dan hoor ik iets en haast ik me naar huis om het snel uit te werken.”
[ad_2]
