[ad_1]
Als je uit de koffer at, leefde, kwamen er andere dingen door je hoofd, stelde je je eigen vragen, dacht je aan andere dingen.
De lift schaatst omhoog. Ik keek naar de skermpy waarop het kenteken stond. De cijfers rolden als fruit op een gokautomaat, SOA ging luid over. Bij ferdieping 13 ging hij de ankers in. Ik had op 16 op dos gedrukt?
Ja, ik zie de rond de weg gelegen ’16’-knop op het paneel. De lift had zo’n verloop dat hij drie verdiepingen nodig had om de bestemming te bereiken, te vol, alsof je er voor de eerste keer in zou rijden en het velgpedaal zou intrappen dat door de carrosserie werd ingedrukt. Tussen de 15e en 16e verdieping kwam de bloedstroom weer op gang, zoals een oude man hem in een slecht bad achterlaat.
Ofwel had ik gezien of het gebouw bewoog
Ik stapte uit en keek naar de linkerdeur met een voor mij bijna kinderloos panoramisch uitzicht over de stad. Het is een beetje duizelig. Prachtig uitzicht, maar in hotels slaagt Helendal er nooit in om de jesels erin weerspiegeld te zien. Ik liep mijn hotelkamer uit en had het gevoel dat de vloer bewoog. Ofwel had ik gezien of het gebouw bewoog.
Een stenen gevaarte dat wiebelt is een vreemd idee, maar het zou voor mij liever zo zijn dat het leeg is. Hoge gebouwen, ingewikkelde constructies, flexibel in de heupen, laten we eerlijk zijn. Ze bewegen zich om ter plekke te blijven staan.
Als je uit de koffer at, leefde, kwamen er andere dingen door je hoofd, stelde je je eigen vragen, dacht je aan andere dingen. De hotelwinkel blaast het stof van de raden die thuis niet hoeven te verhuizen en begint te piepen en kraken.
De lamme jongens waaieren de barman uit in een bijna lege hotelbar
Het is een afgelegen podium, een hotel, met een kliniekdecor, waar je klant bent en die de vorige gast prima volgt; de honderd ingelijste hoofden tijdens de brede aanval, ferbonen door sluge oochys; de gastfrijens als transaksy; de kreupelen waaieren een bijna lege hotelbar uit, de kreupelen waaieren de barman uit in een bijna lege hotelbar, later…
Mijn kamerpas werkte niet goed. Nadat het kapot was gegaan, verloor het plotseling de enige kracht die het moest hebben, zijn bestaansreden, en moest het tijdens het herstel opnieuw worden ‘gekalibreerd’. Na de meest ontspannende rit op en neer waren de zeebenen verdwenen. Als je beweegt, zul je vroeg of laat snelle grond onder je voeten ervaren.
gm.de.jong@xs4all.nl
[ad_2]
