[ad_1]
We zitten midden in een verhuizing. De reden hiervoor is dat wij ons niet meer thuis voelen waar we nu wonen. Toen wij begin dit jaar terugkwamen uit Nederland, heeft onze verhuurder, zonder voorafgaande kennisgeving, besloten om de huurprijs van de woning per direct drastisch te verhogen. Dat was echter niet de belangrijkste reden om te vertrekken. In de loop van de tijd is de emmer langzaam volgelopen, of beter gezegd, overgelopen.
Het is vervelend om op dit moment ons huis te moeten verlaten, omdat Evie in het laatste trimester van haar zwangerschap zit en jij eigenlijk geen zin hebt in extra rompslomp.
Sinds januari 2020 wonen wij in Sauk, aan de rand van Tirana. We verblijven dus al meer dan vier jaar op deze plek. Wij hebben het dorp in die periode zien veranderen. Inmiddels is Sauk uitgegroeid tot Tirana en duiken er in rap tempo appartementen op in onze leefomgeving.
Eerste weilanden
We wonen precies tussen het hart van Tirana en het populaire winkelcentrum TEG, dat een paar kilometer buiten de stad ligt. Toen wij hier aankwamen bestond de tussenruimte vooral uit weilanden, maar nu zijn er allerlei appartementen in aanbouw. De zuidkant van Tirana is populair en dat zal ongetwijfeld de reden zijn geweest voor onze verhuurder om de huur te verhogen. Misschien is het bedrag niet eens onredelijk, maar het voelt niet fijn dat onze verhuurder na vier jaar niet de moeite heeft genomen om ons een paar maanden van tevoren op de hoogte te stellen van zijn geplande huurverhoging.
Omdat onze huisbaas in Griekenland woont, hebben we hem al vier jaar niet vaak ontmoet. Met zijn broer hebben we destijds bijvoorbeeld het huurcontract geregeld. Wij betaalden altijd de huur aan onze benedenburen, maar ook zij zijn eerder dit jaar verhuisd. We hebben nog steeds een goede relatie met hen.
Het contact met de moeder van de verhuurder varieert. Ze woont op de begane grond en kan heel vriendelijk zijn, maar kan ook klagen over de kleinste dingen. Bovendien heeft ze er een sport van gemaakt om op subtiele wijze onze houtvoorraad voor de kachel te stelen. Toen ik haar hiermee confronteerde, zei ze dat ze het hout wilde beschermen.
Het was voor ons nooit gemakkelijk toen onze huisbaas met zijn gezin uit Griekenland overkwam. Toen hij daar was, zorgde dat voor extra druk en stress. Zijn vrouw en dochter kwamen graag bij ons thuis kijken in de kasten om te zien wat voor spullen we hebben.
Hulpgoederen
Vaak gebruikten we een kamer als opslagplaats voor hulpgoederen. Hoewel deze spullen bedoeld zijn om mensen in nood te helpen, beschuldigde de dochter van de huisbaas ons ervan ‘het huis als winkel te gebruiken om spullen te verkopen’.
Het was voor ons frustrerend om steeds kritiek van hen te krijgen. De huisbaas mopperde dat het huis niet schoon was of dat we weinig respectvol met de spullen omgingen. Dit voelde niet goed. Vooral omdat Evie vaak aan het schoonmaken is. De situatie verslechterde toen hij onlangs zijn stem begon te verheffen om te klagen over het gebruik van de douche. Toen we er ook achter kwamen dat de huisbaas negatief over ons sprak tegen onze omgeving, was dat voldoende.
Het is zonde om op deze manier te moeten verhuizen. Ik durfde het niet aan de huisbaas te vertellen, maar hij liet al snel weten dat hij er niet verdrietig van was.
Begin mei gaan wij naar Nederland voor de geboorte van ons derde kind. Gelukkig kunnen we onze spullen opslaan in het evangelisatiecentrum in het dorp Pinet, waar we al jaren evangelisatiewerk doen. Vanaf eind augustus gaan we er zelfs tijdelijk wonen. Hoewel Pinet aan de rand ligt en het huis dringend een renovatie nodig heeft, zijn we momenteel vooral dankbaar dat we een plek hebben waar we tijdelijk kunnen wonen en leven.
We hopen echter dat we snel een andere plek kunnen vinden, dichter bij Tirana. Het is niet ideaal om elke dag van Pinet naar de school in Tirana te moeten rijden. Wij laten alles in Gods handen. Dat is uiteindelijk wat wij als missionarissen hopen te zien onder de Albanezen.
In Standplaats vertellen Nederlanders die vanuit hun geloof in het buitenland actief zijn over hun ervaringen. Bauke Deelstra werkt samen met zijn vrouw Evie namens European Christian Mission (ECM) Nederland in Albanië
[ad_2]
