[ad_1]
Aan de voet van het duin staan zaterdagmiddag automatisch zo’n twintig mensen in een kring. Ze wachten op yoga- en meditatieleraar Ingrid Boer, die iets verderop verschijnt en een andere verdwaalde deelnemer met zich mee het strand op sleept. Dan neemt ze haar plaats in, naast twee aan elkaar gebonden vlaggen, een mini-djembé en een bord met de tekst ‘Volg je hart, het kent de weg’.
Ze begint met de vlaggen, de rood-blauw-geel-groen-witte vlag van Terschelling en de bekende vierkante Tibetaanse gebedsvlaggen. ‘Precies dezelfde kleuren,’ merkte ze op. “Dat kan geen toeval zijn, maar het is een teken, een teken van de andere kant.”
Je adem is altijd bij je
De kleuren van de Tibetaanse gebedsvlaggen verwijzen naar de vijf elementen: aarde, water, lucht, vuur en ruimte. En dat is ook het thema van de meditatiesessie die Boer vandaag leidt.
Het is slechts één van de ruim vijftig programmaonderdelen van het Inspiration Festival, dat dit jaar voor de vierde keer op het Waddeneiland plaatsvindt. Van een theaterverhaal geïnspireerd op het werk van de joodse filosoof Emmanuel Levinas tot het zingen van gospels met zangeres Jeannine la Rose om te reflecteren op het slavernijverleden.
Om goed in de meditatiemodus te komen, laat Boer de deelnemers eerst een paar frisse zeeluchtjes inademen. ‘Zo diep als je kunt. Je adem is altijd bij je. Dat is jouw vrede, jouw kracht. En laat God nu in je ademen?”
Doorweekt maar geïnspireerd
De wind trekt aan elke losse draad. Maar Ans van Duijnhoven uit Amersfoort, zestiger en werkzaam in een woonzorgcentrum, is blij met het weer van zaterdag. Vrijdag wist ze de elementen al te trotseren. Ze was bij een yogasessie op het strand, ook van Boer. Ondanks code geel en windkracht negen bleef het doorgaan: de zware oostelijke storm Babet raasde over het eiland. “Toen ik terugkwam in het hotel was ik zo doorweekt dat er zelfs een kleine kreeft uit mijn schoen kwam.”
Van Duijnhoven, die van huis uit katholiek is, is hier uit nieuwsgierigheid, vertelt ze. Doorweekt of niet, ze vond het nog steeds inspirerend. Van Boer leerde ze onder meer dat regen op Jamaica ‘vloeibare zonneschijn’ wordt genoemd. “Een heel mooie gedachte.” Maar ze geeft toe dat de sessie van vandaag gemakkelijker is dan de versie in de storm. “Je hebt altijd die regen in je hoofd. Bah, bah, bah, stom, stom, stom.”
Ruimte voor gevoel zonder dogma
Als de sessie na anderhalf uur eindigt en het stil is, zegt een man met een blauwe hoed: “Bedankt!” Het is Hans Veenema uit Zwolle. Naast hem staat Miny Veenema, die hem snel corrigeert als hij de verkeerde leeftijden opgeeft. Ze zijn 74 en 72 en helemaal opgeladen door de meditatiesessie. “Geweldig, geweldig”, zegt Miny. “Dit lijkt een beetje op Christian Oerol.”
Hij gebaart over het brede strand. “Ik ervaar hier ruimte. Je kunt op veel verschillende manieren naar geloof kijken, maar we concentreren ons te weinig op ons hart en onze gevoelens en te veel op onze hersenen. Dan krijg je een geloof in dogma’s.” Ze maakt zijn zin af: “En dat levert alleen maar ellende op.”
Lees ook:
Geen celibaat, maar zenboeddhisme – dit protestantse klooster doet alles net even anders
Voor wie even op adem wil komen van de ratrace van alle dag, opent dit weekend een nieuw klooster op het Friese platteland. ‘De stilte, bezinning, verbondenheid, maar ook de soberheid en eenvoud van de vieringen spraken mij aan.’
[ad_2]
