[ad_1]
Arme Kalina. De kleine, bescheiden herdershond, die haar linker voorpoot mist, strompelt met tegenzin de kamer binnen waar een journalist en een fotograaf op haar wachten. Er is ook worst, maar de situatie is te gespannen: ze houdt angstig haar staart tussen haar achterpoten. “Als ze je kent, is ze heel lief”, zegt Patricia Mulder van Dierentehuis Alkmaar, dat nog tijdelijk in Purmerend is gevestigd. “En als ze je aardig vindt, wijkt ze niet van je zijde. Ze is echt een schatje.”
Kalina (10) heeft veel meegemaakt. De Dierenambulance vond haar op straat en haar baasje heeft haar niet actief afgestaan, maar ook niet opgehaald. Zelfs niet na aanmaningen. Daarom is de hond hier nu al dertien weken (de wettelijke termijn die het asiel moet wachten op herplaatsing in zo’n geval), plus ongeveer twee maanden.
Het vermoeden is, zegt Mulder, dat ze haar linker voorpoot is verloren nadat ze in Polen in een berenklem was beland. “We zien het ook aan andere littekens. Het is een oude blessure, we kunnen er niets meer aan doen, maar ze krijgt de rest van haar leven pijnstilling. Ook vanwege haar artritis.” Kalina is geen hond waarmee je lange afstanden kunt wandelen. “Ze houdt het nog geen half uur vol. Ze is echt een oude watje. Ze wil liever niet wandelen.”
Het zou ideaal zijn als ze ergens terecht zou komen met een grote tuin of erf, waar ze ook haar behoefte kan doen. Misschien kan ze wel bij andere honden wonen, “als het klikt”. Ze houdt waarschijnlijk niet van heel drukke honden. En een huis met katten is ook geen goed idee: ze heeft een tijdje bij een pleeggezin gewoond waar ook katten waren. “Ze was er gewoon iets te geïnteresseerd in.” Dat was niet fijn voor de katten. “En het geeft haar geen rust.” En Kalina heeft rust nodig.
Meer informatie over Kalina vindt u op ikzoekbaas.dierenbescherming.nl
[ad_2]