Wat vindt NRC | In het verhitte debat over diepzeemijnbouw is onafhankelijk onderzoek cruciaal

Rotsen die zuurstof produceren, waarom niet? De diepzee verbaast wetenschappers vaak, nu er steeds meer onderzoek naar wordt gedaan. Zo werden er vorig jaar ineens 5.000 nieuwe soorten ontdekt bekendsoms met de meest wonderbaarlijke manifestatiesEn het blijkt dat sponzen over de bodem kunnen bewegen, ook al hebben ze geen poten of zelfs maar een zenuwstelsel.

Maar gesteenten die zuurstof produceren zijn van een andere orde, omdat de ontdekking fundamentele vragen oproept over de oorsprong van complex leven op aarde. Vorige week gepubliceerd Onderzoekers van de Scottish Association for Marine Science hebben onderzoeksresultaten gepubliceerd waar ze zelf al jaren aan twijfelden: rotsen die ze van een diepte van 4.000 meter in afgesloten kamers in de Stille Oceaan hadden opgetild, bleken kleine hoeveelheden zuurstof te produceren. Tot nu toe was de gedachte dat alleen levende wezens zuurstof konden produceren: algen en planten die in staat zijn tot fotosynthese met behulp van zonlicht. Met zuurstof uit algen zou ander leven drie miljard jaar geleden langzaam zijn ontstaan. Nu rijst de vraag of er misschien een andere bron van zuurstof was.

Misschien omdat er sceptische collega-wetenschappers zijn die niet kunnen geloven dat de zuurstofontdekking aan iets anders kan worden toegeschreven dan een meetfout. Daarmee bevindt dit onderzoek zich in de fascinerende schemerzone tussen ‘dit kan niet waar zijn’ en ‘baanbrekend’. Het credo ‘er is meer onderzoek nodig’ is hier dus van toepassing.

Eén ding is al bewezen: de onafhankelijkheid van de onderzoekers. Met de publicatie hielden ze voet bij stuk, terwijl hun resultaten regelrecht lijken in te gaan tegen de belangen van hun financiers. De betreffende gesteenten zijn zogenaamde mangaanknollen, die naast mangaan ook kobalt, koper en nikkel bevatten. Onlangs dachten enkele mijnbouwbedrijven de technologie gereed te hebben om de knollen op commerciële schaal te winnen, een potentiële miljardenindustrie.

Het Canadese bedrijf Het Metaalbedrijf staat voorop. Dit kan echter pas beginnen als de Internationale Zeebodemautoriteiteen onbekende organisatie in Jamaica, heeft de regels opgesteld voor de nieuwe sector. De autoriteit is gebonden aan het internationale recht dat bepaalt dat diepzeemijnbouw alleen is toegestaan ​​als het op een ecologisch verantwoorde manier kan worden gedaan. Milieuorganisaties en een groeiend aantal regeringen pleiten voor uitstel, zolang er nog weinig bekend is over mogelijke schade. Deze spanning leidt tot talloze nieuwe onderzoeken, die vaak onafhankelijk worden gefinancierd, maar soms ook worden betaald door geïnteresseerde bedrijven of overheidsdiensten.

Zo financierde The Metals Company het Schotse onderzoek mede. Een andere financiële backer was het diepzeemijnbouwbedrijf UK Seabed Resources, dat tot vorig jaar eigendom was van de Amerikaanse wapenfabrikant Lockhead Martin. overgenomen door Loke Marine Minerals, een Noors bedrijf dat de eerste diepzeemijnwerker in Noorse wateren wil worden. Beide financiers zitten zeker niet te wachten op onderzoek dat de Seabed Authority tot voorzichtigheid zou kunnen dwingen. De Metals Company kondigde vorige week direct een tegenartikel Op.

De wetenschappers in Schotland hebben dus op twee manieren hun nek uitgestoken: tegenover sceptische collega’s en tegenover bedrijven die de toekomst van de zeebodem in hun voordeel willen bepalen. Deze houding verdient lof en alle navolging.

Delen





Stuur een e-mail naar de redactie