[ad_1]
“Hezbollah zal een prijs betalen die het nog nooit eerder heeft betaald,” zei de Israëlische premier Benjamin Netanyahu na de raketaanval op Majdal Shams op de door Israël bezette Golanhoogten. Twaalf voetballers werden gedood. Israël twijfelt er niet aan dat de door Iran gemaakte Falaq-raket door Hezbollah is afgevuurd. Hezbollah ontkent het, het heeft raketaanvallen uitgevoerd in het gebied, maar niet op het Druzendorp Majdal Shams.
Op zondag gaf het Israëlische kabinet de premier en zijn minister van Defensie toestemming om de reikwijdte en timing van Israëls reactie te bepalen. Volgens Israëlische media liggen er drie brede scenario’s op tafel: (1) een beperkte luchtaanval op Hezbollah-doelen in Libanon; (2) luchtaanvallen diep in Libanon (en mogelijk daarbuiten) van langere duur; (3) luchtaanvallen en een grondoffensief om Hezbollah uit het grensgebied te verdrijven.
Optie 1, de beperkte aanval, verschilt weinig van de huidige gang van zaken. Na de Hamas-aanval op 7 oktober opende Hezbollah het vuur uit solidariteit met de Palestijnen. Sindsdien vallen beide partijen elkaar dagelijks aan. Meer dan honderdduizend mensen zijn gevlucht uit het grensgebied tussen Israël en Libanon. Beide partijen proberen burgers te ontzien, maar zaterdag ging dat mis.
Allianties met de heersende macht
Eén reden is dat de Druzen, een volk van minder dan een miljoen, dat grotendeels verspreid over Syrië, Libanon en Israël leeft, hun positie als minderheid hebben behouden door hun land niet te verlaten en altijd bondgenootschappen te sluiten met de heersende macht. Toen de Druzen op de Golan – zo’n 23.000 – door hun Israëlische geloofsgenoten werden uitgenodigd om tijdelijk hun toevlucht bij hen te zoeken, weigerden ze, vertelde een Druzenleider aan de Israëlische televisie. En dit ondanks het feit dat de Golan, met zijn talrijke Israëlische militaire posten, een frequent doelwit is.
Juist omdat optie 1 nauwelijks verschilt van de huidige situatie, is het onwaarschijnlijk dat Israël hiervoor kiest. Het wil de boodschap overbrengen dat Hezbollah een grens heeft overschreden en de kans grijpen om hard toe te slaan.
Dat leidt tot optie 2 (spoiler: de meest waarschijnlijke). Aanhoudende luchtaanvallen boven een groter gebied zouden Israël in staat stellen om de buitenwereld en zijn eigen bevolking te laten zien dat er niet met hen te sollen valt. En met deze optie zou Israël hard kunnen optreden tegen Hezbollah en zijn commandanten, die inmiddels hun bunkers hebben ingenomen. Maar optie 2 brengt ook het risico van verdere escalatie met zich mee, omdat Hezbollah, maar ook andere Iraanse bondgenoten in Syrië en Irak, de Houthi’s in Jemen en misschien Iran zelf, niet stil zullen zitten.
Hierdoor kan optie 3 onvermijdelijk worden: luchtaanvallen gecombineerd met een grondoffensief.
Vooral geëvacueerde Israëliërs uit het noorden eisen actie. Ze zeggen dat ze niet naar huis kunnen zolang Hezbollah nog aan de grens staat, want dan wacht hun hetzelfde lot als de dorpen en kibboetsen bij Gaza vóór die 7e oktober. En de extreemrechtse coalitiepartners van Netanyahu roepen openlijk dat Israël Beiroet plat moet bombarderen.
Aan de andere kant zou zo’n oorlog de hele regio in brand kunnen steken. Tot nu toe lijkt Netanyahu daar huiverig voor.
Beelden van olieraffinaderij
Hezbollah heeft honderden raketten die ver in Israël reiken en het land compleet kunnen verwoesten. Zo stuurde Hezbollah onlangs een kleine waarschuwing de wereld in: beelden van de olieraffinaderijen in Haifa en Israëlische gasboringen, gemaakt door een Hezbollah-drone. Bovendien is het de vraag of het uitgeputte Israëlische leger – niet uitgerust voor lange oorlogen – de strijd op een tweede front aankan, vooral omdat de geschiedenis leert dat dit ook niet van korte duur zal zijn.
De Amerikanen oefenen nu zware druk uit om de Israëlische reactie te beperken. Net als na de Iraanse raketaanval in april, toen Israël reageerde met een afgemeten aanval op Iran. Ook na de Houthi-raket op Tel Aviv koos het een doelwit in Jemen (de olieopslag) dat beperkt was, maar duidelijk zichtbaar. Overigens zouden de Amerikanen direct na 7 oktober hebben voorkomen dat Israël een preventieve aanval op Libanon zou uitvoeren.
Het Witte Huis hoopt een andere troefkaart uit te spelen. Al maanden vliegt de Amerikaanse bemiddelaar Amos Hochstein heen en weer, in een poging om Veiligheidsraadresolutie 1701 uit 2006 nieuw leven in te blazen. Deze voorziet in een gedemilitariseerde strook in Zuid-Libanon. Dit is het moment, zeggen de Amerikanen, om druk uit te oefenen op alle partijen, om aan te dringen op een gijzelingsovereenkomst in Gaza en een diplomatieke oplossing tussen Israël en Hezbollah.
Het doet denken aan een uitspraak van de voormalige Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Abba Eban: “Mensen en naties handelen verstandig wanneer ze alle andere opties hebben uitgeput.” De vraag is of dat al het geval is.
Lees ook:
Raket op voetbalveld kan startsignaal zijn voor regionale oorlog
Een raket van Hezbollah doodde zaterdag 12 kinderen op de door Israël bezette Golanhoogvlakte. Dit kan leiden tot een regionale oorlog tussen Hezbollah en Israël.
[ad_2]
