De Noah Lyles-show is begonnen op de Olympische Spelen: de Amerikaanse sprinter wint de 100 meter

De lichten in het Stade de France in Saint-Denis gaan uit. De polsbandjes die elke toeschouwer bij binnenkomst in het stadion krijgt, lichten op. De huis-DJ draait het volume omhoog. Een stem galmt door het stadion. „Finale 100 meter mannen.”

Aan de start staan ​​grote namen in de sprint: de twee kleine maar razendsnelle Jamaicanen Seville Oblique en Kishane Thompson. De introverte knappe jongen Marcell Jacobs uit Italië, de allrounder Letsile Tebogo uit Botswana. De Zuid-Afrikaanse showman Akani Simbine. En natuurlijk de meedogenloze Amerikanen Kenneth Bednarek, Fred Kerley en Noah Lyles.

Terwijl ze één voor één worden aangekondigd, voeren ze hun eigen kleine sketches op op weg naar het startblok. Thompson slaakt een oerkreet, Kerley legt een vinger op zijn lippen. Olympisch kampioen Jacobs zwaait vriendelijk naar het publiek.

De een doet het heel anders. Alsof de wedstrijd al begonnen is, sprint Lyles uit de catacomben. Hij springt, zijn benen hoog genoeg in de lucht om over een horde te springen. Zijn haar is bedekt met witte kralen, een ketting glinstert om zijn nek. Als het publiek juicht, schreeuwt hij terug. Alsof hij de energie in het stadion wil vangen.

‘Bolt driedubbel’

De 27-jarige Amerikaan is met grote doelen naar Frankrijk gekomen. Net als de Jamaicaan Usain Bolt, de nieuwste superster van de atletiek, wil hij de 100 meter, 200 meter en 4×100 meter estafette winnen. Lyles wil nog meer: ​​hij wil ook kampioen worden op de 4×400 meter, wat hem een ​​historische gouden oogst zou opleveren voor een mannelijke atleet.

De kans dat dat gebeurt is reëel: vorig jaar voltooide Lyles de ‘Bolt triple’ op de wereldkampioenschappen in Boedapest. Terwijl de aandacht gericht was op het verwachte duel tussen Jacobs en toenmalig wereldkampioen Kerley, kroonde Lyles zich tot nieuwe koning van de atletiek. De Amerikanen wonnen ook de 4×400 meter in Hongarije, maar daar deed Lyles toen niet aan mee.

Ondertussen heeft hij gewerkt aan zijn profiel buiten het veld. Hij heeft sponsordeals met Adidas, Visa en Omega, verschijnt bij zijn wedstrijden in catwalkwaardige outfits, brengt zijn eigen rapmuziek uit en is niet bang om iets geks te zeggen of te doen.

Vorig jaar sprak hij over de NBA, die de winnaars van de jaarlijkse Noord-Amerikaanse basketbalcompetitie “wereldkampioenen” noemt, en zei: “Wereldkampioen van wat? De Verenigde Staten?” Tijdens de Amerikaanse kwalificatiewedstrijden voor de Spelen trok hij bij elke start een zeldzame kaart uit de wedstrijd, gebaseerd op de Japanse mangastripreeks. Yu-Gi-Oh! En op de boot tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen op de Seine noemde hij zichzelf voor de camera “de snelste man ter wereld”, ook al staan ​​de wereldrecords op de 100 en 200 meter nog steeds op naam van Bolt en was de Jamaicaan Kishane Thompson dit seizoen al sneller dan Lyles.

Met zijn Amerikaanse bravoure heeft Lyles de atletiek verdeeld. De sport kan wel een nieuwe grote ster gebruiken. Hij is een van de hoofdpersonages in de Netflix-serie Sprintwaarvan hij en de atletiekwereld hopen dat het hetzelfde effect zal hebben als Rijden om te overleven voor de Formule 1. Maar moet dat zo?

Antidepressiva

Zijn claim om de snelste ter wereld te zijn, werd bekritiseerd omdat mensen vonden dat de titel hem niet toebehoorde. Professionele basketballers vonden hem een ​​idioot. Collega-sprinters ergerden zich aan de hoofdrol die hij in de Netflix-serie op zich nam. En toen hij zaterdag in de voorrondes een matige tijd (10.04) liep, begonnen fans zich af te vragen of hij al die praatjes wel waar kon maken.

Lyles kan het niets schelen. Het is niet dat het hem allemaal makkelijk afging. Als kind had hij last van ernstige astma, ADHD en dyslexie. Hij werd gepest op school. Hij vond een uitlaatklep in sport, hij leerde omgaan met zijn astma. En samen met zijn broer Josephus, ook een begaafd sprinter, besloot hij dat ze naar de Spelen wilden gaan nadat ze de openingsceremonie in 2012 hadden bekeken.

Maar de Spelen in Tokio in 2021 bleken een teleurstelling voor Lyles. Hij was al regerend wereldkampioen op de 200 meter en ging als topfavoriet naar Japan. Maar de extravagante sprinter miste het publiek in het door coronamaatregelen lege atletiekstadion. Toen hij met brons in de mixed zone stond, vertelde hij de verzamelde pers over zijn mentale problemen. Op Twitter had hij al geschreven dat hij antidepressiva slikte.

Met de hulp van zijn psycholoog wist Lyles weer op de been te komen. In 2022 verbrak hij het 26 jaar oude Amerikaanse record van Michael Johnson op de 200 meter. Vorig jaar volgde hij zijn grote successen in Boedapest op. En toen begon de aftelling naar Parijs.

fotofinish

In de halve finale op zondag gaat het al een stuk beter dan in de series. Lyles duikt met 9,83 onder de tien seconden, maar hij eindigt wel als tweede achter de Jamaicaanse Seville. Op de perstribune barst het debat los: kan Lyles het beter doen of bewaart hij het beste voor het laatst?

Als de eindeloze openingsshow voor de finale van het koninklijke onderdeel atletiek voorbij is, heeft Lyles een slechte start. Hij mag van geluk spreken dat niemand echt goed van start is gegaan. Dertig meter verderop heeft hij al de hoogste snelheid van alle mannen, ruim 40 kilometer per uur. Maar het zijn allemaal topsprinters die de energie in hun spieren optimaal weten om te zetten in voorwaartse kracht. Niemand weet zich los te maken van de rest. Bij de finish zijn de verschillen met het blote oog niet te zien.

‘PHOTO’ staat in grote letters op het scorebord. Is het Thompson, Kerley of Simbine die wint? De eerste naam verschijnt op het scherm: Noah Lyles – 9.79. De Amerikaan kwam over de finish met 0,005 seconde voorsprong op de Jamaicaan Thompson, die op zijn beurt slechts 0,02 seconde voorsprong heeft op Kerley. Het verschil is niet zo groot: er zit 0,12 seconde tussen de eerste en de laatste.

Er is één man die het snelst is. Lyles scheurt de sticker van zijn buik. Er staan ​​zijn startnummer en achternaam op. Hij houdt hem in de lucht en begint dan aan zijn ereronde. De Noah Lyles-show is begonnen.

Delen





Stuur een e-mail naar de redactie