‘Ik speel het spel bij Ajax net zo lang tot het is uitgespeeld’

Het was geen beste maand voor de Ajax Vrouwen. Eerst verloor de regerend landskampioen met 6-1 van FC Twente in de strijd om de Supercup. Vervolgens werd de ploeg uitgeschakeld in de eerste voorronde van de Champions League – een half jaar nadat Ajax verrassend de kwartfinales van datzelfde toernooi bereikte.

Vrouwenvoetbalmanager Daphne Koster (43) verruilde begin dit jaar coach Suzanne Bakker voor Hesterine de Reus. Belangrijke speelsters als Romée Leuchter, Chasity Grant en Ashleigh Weerden vertrokken naar het buitenland. Deze week werden de contracten van zes speelsters verlengd. Hoe blijft Koster op koers bij een club die in transitie is, zowel bestuurlijk als financieel?

Dit moet een frustrerende tijd voor je zijn.

“Waarom frustrerend? Ik zou gefrustreerd zijn als ik niet wist wat een wet is in de voetbalwereld: bij sportief succes is de kans groot dat je sleutelspelers vertrekken omdat ze de aandacht trekken van andere clubs. Toen we de kwartfinales speelden in de Champions League, wist ik al dat we dat succes dit seizoen niet zouden kunnen evenaren. Als opleidingsclub hebben we er jaren over gedaan om die mijlpaal te bereiken. Als je als jong team acht internationale toppers speelt, weet je dat het lastig wordt om kampioen te worden in eigen land. Als we kampioen waren geworden, hadden we nu het sportieve pad gevolgd dat FC Twente in de Champions League bewandelt. Ik sluit zeker niet uit dat we met een halve leg in de groepsfase hadden gestaan.”

Heb je geprobeerd Grant, Leuchter en Weerden over te halen om nog wat langer in Amsterdam te blijven?

“We praten voortdurend met spelers over hun dromen en verwachtingen. Chasity was al een tijdje geïnteresseerd om naar het buitenland te gaan. Dus ik vroeg haar of dat een goede stap leek. En zo ja: waarom? Ik probeer spelers niet te overtuigen om te blijven, want de ervaring leert dat ze het beste presteren als ze intrinsiek gemotiveerd en gelukkig zijn. En los daarvan: Ajax staat niet bovenaan de internationale voetbalpiramide, dus ik snap dat spelers op een buitenlands avontuur gaan als ze de kans krijgen.”

Of een huiselijk avontuur, zoals Sophie Proost. Zij doorliep de jeugdopleiding van Ajax en vertrok op haar 17e naar Twente. ‘Een droomtransfer’ noemde ze het. Dat moet pijn doen.

Koster zucht. “Natuurlijk heb ik mezelf afgevraagd: is het onze schuld? Maar spelers moeten voelen dat wij de beste plek voor ze zijn. Ik zeg niet dat Sophie daar niet in geloofde, maar als een speler twijfelt, om welke reden dan ook, dan moet je hem als manager niet dwingen. Als club steken we veel liefde in spelers en als die liefde niet meer beantwoord wordt, dan moet je ermee stoppen.”

Vier van de zes spelers die deze maand een contractverlenging kregen aangeboden, zijn 22 jaar of jonger, waarvan er twee 19 zijn. Kan dit het vertrek van belangrijke spelers compenseren?

“Zie het als langetermijndenken. We weten wat we in die spelers hebben en waar ze mee worstelen. Ze zaten allemaal in het Talent Team. Sommigen, zoals Danique Tolhoek en Daliyah de Klonia, speelden vorig seizoen in de Champions League en hebben een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Daarom hebben we hun contracten met drie jaar verlengd.”

De nadruk op talentontwikkeling lijkt ambitieuze veteranen als Sherida Spitse te frustreren. Kort na de 6-1 nederlaag tegen Twente zei ze: ‘Ik moet niet alleen leren, ik wil ook winnen.’

“Sherida steunt onze filosofie. Ik ben niet bang dat ze vanwege die filosofie de club verlaat, zoals soms wordt gedacht. Sherida was gewoon heel erg teleurgesteld na die nederlaag tegen Twente. Vergelijk het met een speler die de cornervlag trapt. Niet heel slim, maar je kunt dat gedrag makkelijk veroordelen. Sherida leert ook nog elke dag op haar 34e. Dat is ook een vorm van talentontwikkeling: hoe zet je je leiderschap en kennis effectief in?”

Naast al die eigen opgeleide spelers, kun je ook een buitenlandse international aantrekken, zoals Twente onlangs deed met de IJslandse Amanda Andradóttir?

“Twente heeft een andere filosofie dan Ajax. Prima toch? Wij willen onze eigen jeugd een kans geven. Dat vraagt ​​om lef en geduld, maar het levert ook wat op. Niet alleen op sportief gebied, maar ook als spelers een transfer naar het buitenland maken. Het geld dat we daarvoor krijgen, investeren we in een nieuwe generatie. Noem me een romanticus, maar ik vind het mooi als spelers bij hun eerste contract beseffen dat ze de club op een dag iets terug kunnen geven als ze een transfer naar het buitenland maken.”

In het geval van Grant, die naar Aston Villa vertrok, zou het een recordtransfer zijn. Wordt dat geld in de vrouwenafdeling gepompt of belandt het op de grote stapel?

“De waarde van de Ajax-vrouwen – die wordt bepaald door kaartverkoop, sponsorgelden, transfers en Champions League-inkomsten – is de afgelopen jaren flink gestegen. Op basis van die waarde en verwachtingen bepaalt Ajax waarin geïnvesteerd wordt en waarin niet. Het budget is tot nu toe elk jaar gegroeid.”

Wat Overmars overkwam, heeft veel medewerkers nieuwe inzichten gegeven

Ajax moet al een tijdje de broekriem aanhalen. In hoeverre heeft dat gevolgen voor de vrouwenafdeling?

“Als je krap bij kas zit, heb je minder ruimte om te investeren. Maar het raakt de vrouwen niet zo erg dat het pijn doet. We kunnen nog steeds contracten sluiten en verbreken. Niet alleen met speelsters uit onze eigen opleiding, maar ook met een spits als Bo van Egmond, die onlangs voor een flink bedrag van PEC Zwolle werd overgenomen. De bereidheid bij Ajax om te investeren in de vrouwen is de laatste jaren sterk gegroeid. En dan heb ik het niet alleen over het spelersbudget, maar ook over het recente besluit om op De Toekomst een nieuw pand te bouwen met topfaciliteiten voor zowel het eerste als het eerste vrouwenelftal. Een plek waar speelsters en trainers van beide teams de gym en andere faciliteiten gaan delen. Zoiets zegt mij veel meer dan een club die vrouwen een zak geld geeft en zegt: zoek het zelf maar uit.”

Je zou het ook kunnen zien als bewijs van een cultuuromslag na het vertrek van technisch directeur Marc Overmars in 2022 vanwege ongewenst gedrag richting een aantal vrouwelijke medewerkers.

“Ik denk dat wat er met Overmars is gebeurd, veel medewerkers nieuwe inzichten heeft gegeven. Omdat bepaalde zaken zichtbaar en bespreekbaar zijn geworden, ook dankzij het culturele onderzoek na zijn vertrek. De beslissing om mannen en vrouwen in dat nieuwe gebouw te huisvesten, is niet direct te herleiden tot wat er met Overmars is gebeurd, maar zijn vertrek speelde er wel een rol in. Uiteindelijk het gaat om bewustwording. De maatschappij verandert razendsnel en Ajax kan niet achterblijven.”

Dit jaar is het bestuur van Ajax vernieuwd met Alex Kroes en Marijn Beuker. Bieden zij voldoende ondersteuning bij het behalen van uw doelen?

“Ik ervaar de relatie met Alex, waar ik officieel onder val, als heel prettig. We streven naar een gezamenlijk doel. Hij redeneert meer vanuit het mannenperspectief, ik vanuit het vrouwenperspectief. Zo vullen we elkaar goed aan. Ik vind onze gesprekken leerzaam en verrijkend en ik denk dat dat voor hem niet anders is.”

Klopt het dat uw naam ook genoemd is als mogelijk nieuw bestuurslid?

“Dat hoor ik ook wel eens.”

Spreekt het u aan?

“Voor mij is het managen geen doel op zich, maar ik vind het wel belangrijk dat voetbalclubs met een vrouwenafdeling iemand aan de bestuurstafel hebben die direct hun belangen behartigt. Of Ajax mij of iemand anders aan die tafel zet, maakt mij niet uit.”

Alex Kroes redeneert meer vanuit het mannenperspectief, ik vanuit het vrouwenperspectief. Zo vullen we elkaar goed aan.

Je kreeg veel kritiek op je beslissing om niet door te gaan met coach Suzanne Bakker, die het erg goed deed in de sport. Hoe kijk je terug op de coachwissel?

“Ik sta nog steeds achter mijn beslissing. De druk van buitenaf was groot en dan is het de kunst om daar niet aan toe te geven. Een trainer wordt verantwoordelijk gehouden voor het resultaat. Maar de weg die we als club zijn ingeslagen, is misschien nog wel belangrijker. Daar liggen de lessen – en dus de kansen. Die kansen vragen wat mij betreft om andere leiderschapskwaliteiten, hoe goed Suzanne het ook heeft gedaan, want de context is veranderd. Haar opvolgster Hesterine de Reus heeft andere competenties, net als Dolf Roks, de onlangs aangestelde technisch manager bij Ajax Vrouwen. Niet alleen de speelsters, maar ook andere trainers hebben veel profijt van hun kennis en ervaring.”

Je zit nu zeven jaar in deze functie. Denk je wel eens: tijd voor iets anders?

“Mijn hart ligt bij Ajax, maar ik kan niet ontkennen dat ik mezelf soms afvraag of ik nog wel de juiste persoon ben voor deze functie. Benut ik mijn eigen potentieel als trainer van de Ajax-vrouwen wel voldoende in de snel veranderende voetbalwereld?”

Beantwoord die vraag eens.

“Laat ik het zo zeggen: ook I “Als manager moet je intrinsiek gemotiveerd en gelukkig blijven.”

Krijg je wel eens aanbiedingen?

“Ja.”

Maar?

“Iemand zei laatst tegen mij: je bent een doorzetter en als je eenmaal beet hebt, laat je niet meer los – tot het voorbij is. Als voetballer had ik mezelf aan het einde van mijn carrière een doel gesteld: eerst het kampioenschap en de beker winnen en dan is het voorbij. Maar in deze baan is het onduidelijk waar de finish ligt en dat zorgt voor een zekere mate van uitzichtloosheid. Ik blijf het spelletje spelen tot het voorbij is. Wanneer dat zal zijn, weet ik nog niet.”

Delen





Stuur een e-mail naar de redactie