[ad_1]
De jonge wolf, die al ruim een week regelmatig opduikt, lokt talloze toeristen naar Oude Willem. Sommige spotters boeken zelfs overnachtingen om hun kansen om het roofdier tegen te komen te vergroten.
“We zijn hier de hele dag geweest, maar tot nu toe zonder resultaat. Helaas.”
Martin van der Schalk tuurt samen met Phil Koken en Jelle Scharringa met een verrekijker over de velden. Maar waar ze vandaag de dag ook kijken, de wolf die ze zoeken is niet zichtbaar.
Van Schiedam en Utrecht tot de wolf in Drenthe
Van der Schalk reed helemaal vanuit Schiedam om het roofdier, dat al ruim een week veelvuldig langs de weg bij Oude Willem werd gezien, aan de rand van het Drents-Friese Wold te spotten. Koken en Scharringa komen beiden uit Utrecht. Vanavond moeten ze terug, maar Van der Schalk overnacht in de buurt.
“Ik was deze week vrij”, legt hij uit. “Ik was hier gisteren ook. Toen ik het net had opgegeven, werd de wolf nog steeds gezien. Het spijt me heel erg.”
De drie zijn fervente natuurfotografen en reizen door binnen- en buitenland op zoek naar zeldzame dieren. “Vooral vogels”, zegt Scharringa. “Ik ben hier eerder geweest. Voor de slangenarenden en de kraanvogels bijvoorbeeld iets verderop in het Fochteloërveen. Als de kans op een wolf zich voordoet, wil je toch kijken.”
Staatsbosbeheer: ‘Gedraag u alstublieft’
Staatsbosbeheer, provincie en gemeenten Westerveld en Ooststellingwerf zijn inmiddels druk bezig om alle drukte in goede banen te leiden. Volgens boswachter Lysander van Oossanen het is een lastige situatie.
“Nu de wolf zich een tijdje niet laat zien, verspreiden de kijkers zich. Maar als hij ineens weer opduikt, wordt het opeens druk op één plek en zit iedereen in een groepje. Hierdoor ontstaan gevaarlijke situaties. Voor het verkeer, maar ook omdat de wolf niet meer de mogelijkheid heeft om over te steken als hij dat wil.”
Volgens Van Oossanen is er voortdurend overleg tussen natuurbeheerders en overheden. Handhavers van al deze instanties komen voortdurend langs en ook de politie komt regelmatig kijken naar de situatie. “Een paar keer stonden we op het punt om in te grijpen. Maar toen was de wolf weer weg en werd het rustiger.”
Ondertussen ziet de boswachter met ontsteltenis dat sommige kijkers zich niet aan de regels houden, bijvoorbeeld door de wolf te lokken met eten of van de weg het natuurgebied in te gaan. “Als je absoluut moet komen, gedraag je dan alsjeblieft”, roept hij.
‘Dat is pech’
Van der Schalk, Koken en Scharringa begrijpen die oproep. “Je wilt niet tot last zijn, het moet voor iedereen leuk blijven. Ook voor de mensen die hier wonen”, zegt Van der Schalk. Koken knikt. “Tegelijkertijd merken we dat de lokale bevolking de wolf niet zo leuk vindt en ons graag ziet vertrekken. Soms rijden ze hier met 90 kilometer per uur al toeterend voorbij om ons en de wolf weg te jagen.”
Het mag de pret voor het drietal niet drukken. Zelfs na een dag voor niets door de verrekijker te hebben zitten staren zijn ze nog vrolijk. Al denkt Van der Schalk niet dat hij de wolf de komende dagen zal zien. “Op de Veluwe ben ik maar 35 keer gebeten. Ik heb dus vaak pech.” Koken lacht luid. ‘Pech, noemt hij dat. Die 35e keer had hij meteen zeven wolven tegelijk voor de lens. Ik heb het al twintig keer geprobeerd, maar nog steeds niets. Dat is pech.”
[ad_2]
