[ad_1]
“Hoe gaat het?”, smst mijn vrouw halverwege de middag. ‘Prima,’ antwoord ik, ‘dit is het leukste stembureau van Fryslân.’ Het is woensdag 22 november en voor het eerst in mijn leven zit ik in een stembureau.
Dat is geen geringe prestatie. Eerst moet je een cursus op de computer volgen en daarna online een examen afleggen. In korte tijd maakte ik kennis met de wereld van stemkaarten, kieskaarten, volmachten en kiesgeheim. Hoe controleer je een identiteitsbewijs? Wat zijn de rechten van een kiezer? Wat maakt een stembiljet ongeldig? De democratie in Nederland is zorgvuldig geregeld.
Mijn vader was altijd aanwezig bij het stembureau. Hierdoor bleef de stembus GEM HUIS 49 over. Onze zoon gebruikt hem nu als salontafel. Op de vergeelde inventarislijst aan de binnenkant las ik dat er ook twee asbakken in zaten.
Sindsdien is er veel veranderd, ook op het gebied van de politieke partijen. Mijn vader was van de duidelijke verzuiling: socialisten en liberalen, katholieken, gereformeerden, gereformeerden en af en toe een communist. En jij hebt gestemd zoals je ouders hebben gestemd. Democratie ging over groepsbelangen. Nu zweven de kiezers heen en weer. Van links naar rechts en van matig tot extreem. Ook in de politiek viert het individualisme hoogtij. Democratie gaat nu over eigenbelang.
Er heerst een ontspannen sfeer in het stembureau. De grappen over het moeilijk te vouwen megastembiljet zijn veelgehoord onder de wachtenden voor de stemhokjes. “Je kunt zien dat je nooit naar de kleuterschool bent gegaan.” En: “Schiet op man, ben jij vliegtuigen aan het vouwen?” Ik wist niet dat democratie zo leuk kon zijn.
‘s Avonds tijdens het tellen verandert mijn humeur. Eén op de vier vriendelijke kiezers die langskwamen, stemde op een partij waar ik bang voor ben. Ik ben bang dat het land de onafhankelijke pers en rechterlijke macht, en de rechten van vluchtelingen, wil ondermijnen.
Net als alle stembureauleden teken ik vanuit ons kantoor de verkiezingsuitslag. Dit is ook democratie. Buurman heeft het volste recht om te stemmen zoals hij wil. Maar ik begrijp het niet. Wat maakt dat zovelen om mij heen zo verschillend stemmen?
Nu, een week later, begin ik te begrijpen wat er aan de hand is. Medeburgers hebben het gevoel dat ze hun vertrouwde omgeving kwijtraken. Dat hun eigen belangen achteraan in de rij komen te staan.
‘Wie zal er voor ons zorgen?’ Dat is de vraag van de meerderheid die in deze verkiezingsresultaten naar voren komt. Hier zullen we de komende tijd samen een goed antwoord op moeten vinden. Dit is waar onze democratie het nu over heeft. Maar ook het hart van mijn pastoor spreekt: in de partij waarvoor het eigenbelang van ons volk telt, staan onze christelijke wortels voorop. Ik hoop dat ook de belangen van anderen zwaar zullen wegen. Een basisregel van onze christelijke wortels is immers: heb je naaste lief als jezelf.
Opmerking? Mail naar wimbeekman56@gmail.com
[ad_2]
