Gebroederlijke ‘Waterpoortderby’ tussen LSC 1890 en ONS Sneek met harde tackles en een aai over de bol: ‘Wij staan samen om vier uur in de club’

Jocelyn Haaima (20) en Mounir Loolofs (20) lopen zaterdag allebei naar het sportpark aan de Leeuwarderweg. “Ik wil niet met mijn fiets tegen een auto aanrijden”, grapt Loolofs. “Er zal gedronken worden.” Het is ook zeker dat het laat zal worden. Haaima: “We gaan zeker samen uit. Om vier uur staan ​​we samen op de club, daar kun je op rekenen!”

De echte Snekers kennen elkaar al jaren, “slechts een dag of tien” uit elkaar en doorliepen vrijwel alle LSC-jeugdteams samen, totdat Loolofs naar SC Cambuur vertrok. Na dat avontuur vestigde Loolofs zich bij ONS, Haaima bleef de hele tijd bij LSC. “Maar we zijn al heel lang goede vrienden, al speelt hij natuurlijk voor de verkeerde club”, plaagt Haaima.

Deze zaterdagavond staan ​​ze tegenover elkaar. Dat kan soms lastig zijn, maar daarna is de sfeer gemoedelijk en broederlijk. Nooit eerder ontmoetten beide clubs elkaar in een competitie. “Het was dus zeker niet vijandig, maar wel leuk. Iedereen kent elkaar”, zegt Loolofs.

Waarom was het mogelijk om ondanks de sneeuw te voetballen?

LSC trainde donderdag niet vanwege sneeuwval, ONS verhuisde naar CVVO in Lemmer. Trainer Arnoud Koster wilde tegen zijn stadsgenoten niets aan het toeval overlaten. Zijn collega Marcel Valk, ooit speler en tevens trainer van ONS, liet het vanwege het winterweer voor wat het was.

Waarom kan er wel in Sneek gevoetbald worden en niet op andere velden in de omgeving? Een lach gaat door de bestuurskamer.

Om de Piet-training voor de pupillen door te kunnen laten gaan, hebben ze woensdagmiddag bij LSC besloten om met sneeuwploegen de koude, witte toplaag van het kunstgrasveld te verwijderen. Een foto van het tafereel verscheen donderdagochtend op de voorpagina van deze krant. “Wat later kregen alle clubs in Súdwest-Fryslân een mail van de gemeente”, zegt ONS-voorzitter Joan van der Veen. De boodschap? ‘Geen sneeuw scheppen op de kunstgrasvelden!’

Bij LSC kwamen ze er meteen achter waarom dat niet de bedoeling was: de kunstgraskorrels lagen in stapels langs het veld. “Maar het dames 30-plusteam speelde vrijdagavond thuis, ze deelden de granen opnieuw uit en we vroegen of het veld oké was om op te spelen”, zegt LSC-bestuurslid Niels Engelmoer. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid zorgt ervoor dat er zaterdagavond alsnog gevoetbald kan worden.

Hoofdpersonen deelden ooit een sportpark

Dat zullen ze weten: de zijlijn staat vol toeschouwers, waaronder volop voetballers die hun voetballoze zaterdag willen opfleuren met deze ‘Waterpoortderby’. Engelmoer schat dat er zo’n duizend toeschouwers op het historische sportpark aan de Leeuwarderweg afkwamen.

Een sportpark dat de hoofdrolspelers van zaterdag vroeger deelden. Toen het krap werd, verhuisde ONS naar het Zuidersportpark. Lycurgus Sparta Combinatie en Oranje Nassau Sneek leefden jarenlang in harmonie: de een op zaterdag en de ander op zondag. Tot zaterdag 2 december.

Vooraf is het een David versus Goliath-wedstrijd. “’De grote club uit Sneek’, zoals ONS het noemt”, zegt Haaima. De ploeg die kampioen wil en misschien wel moet worden en de ploeg die onderaan staat en moet vechten voor het overleven in de zware eerste divisie I. Haaima: “We zijn kampioen geworden in de zondagse tweede divisie en zitten nu in een soort zaterdag eerste divisie. divisie gingen we niet één, maar twee niveaus omhoog.”

ONS hoe beter, maar LSC krijgt ook kansen

Het verschil is meteen duidelijk: het zou een zware wedstrijd worden voor LSC, maar gesterkt door het grote publiek en een flitsende vuurwerkshow (alweer een staaltje burgerlijke ongehoorzaamheid) voorafgaand aan de wedstrijd zette LSC meteen de druk op. Dat duurt niet lang, want onder die druk speelt ONS frivool voetbal, met kansen tot gevolg. Door een tactische omschakeling krijgt LSC de controle over de wedstrijd terug, maar krijgt de club alsnog een vroeg doelpunt tegen.

Een ongelukkige overtreding in eigen strafschopgebied levert ONS een strafschop en de voorsprong op. Kapitein Joran Swart pakt gretig zijn cadeautje uit – op de avond die velen zullen vieren als kerstavond. Maar de oranjehemden gaan niet door. Het levert LSC kansen op, waarvan de grootste voor aanvoerder Patrick Zijda. Ook hij mag een penalty nemen, maar zijn schot mist overtuiging en wordt gered.

Nu het weer stormachtiger wordt, zal de wedstrijd in de tweede helft dat ook doen. Harde overtredingen, gele kaarten en: nog een strafschop voor ONS. Dit keer mag Tim ten Voorde inschieten. Het schudt LSC wakker: nu of nooit. Vijf minuten later neemt invaller Daan Daniëls de bal zomaar over en scoort een prachtig doelpunt. Een minuut later stierf het gejuich weg, toen Loolofs een als voorzet bedoelde bal in het doel zag belanden. De wedstrijd is gespeeld en de eerste competitieve derby is beslist. 1-3 is de eindstand en LSC blijft teleurgesteld achter, want wat als dat laatste doelpunt niet was gescoord. Zou daar nog iets hebben gezeten?

‘Naai mij ook een kaart’

“Hij geeft een gelukskruisje”, zegt Haaima, wijzend naar Loolofs, die tegenover hem staat. “Maar de doelman duikt over de bal en die schoft scoort. En hij naaide ook een kaart voor mij!” Tijdens de wedstrijd is het hard tegen hard tussen de twee nummers veertien. “Ik heb hem zeker een paar keer geslagen en hij heeft mij ook geraakt”, aldus ONS-linksback Loolofs. Rechtsbuiten Haaima: “Maar dat vinden we allebei wel leuk, elkaar een beetje uitdagen.” Samen helpen ze elkaar keer op keer overeind en na een schouderklopje verdwijnt de kou weer.

Voor Loolofs is het een extra bijzondere wedstrijd. “Ik ken eigenlijk alle jongens en heb ze hier in het verleden ontmoet”, zegt hij. “Dat het lang spannend kan blijven, maakt het extra leuk.” Tijdens de wedstrijd moet het publiek – en met name een groep jongens achter het doel – hem regelmatig hebben. “Ze riepen soms iets. Maar dat vind ik grappig. De meeste ken ik wel, dus het is fijn dat het op deze manier kan.”

Samen zaalvoetballen in de winter

Terwijl veel voetballers in de winterperiode afwezig zijn, breekt voor de twee vrienden een prachtige tijd aan. Daarna gaan ze weer naar een aantal zaalvoetbaltoernooien. “Het is heel leuk om dat samen te doen”, zegt Loolofs. Verveling is er in die tijd zeker niet, maar daarna ligt de focus volledig op respectievelijk kampioen worden en behouden. “We hebben het moeilijk, maar we zien een stijgende lijn”, denkt Haaima. “Op basis van inzet en kracht hadden we vandaag misschien een punt verdiend, maar niet op basis van voetbal. Maar we hoeven zeker niet bij de onderste twee te eindigen.”

Beide vrienden hebben ook nog een andere datum vetgedrukt in hun agenda staan: 4 mei, de return op het Zuidersportpark. “Die twee wedstrijden stonden bij LSC al omcirkeld, dat zijn voor ons de mooie wedstrijden”, zegt Haaima. Bij ONS is het even anders, want in het team van Loolofs spelen niet zoveel ‘echte’ Snekers. “Het leeft zeker, maar nog meer natuurlijk bij de echte Snekers. Het is zeker vetgedrukt, maar we willen elke wedstrijd winnen.”