Claimstichting dagvaardt staat om strengere huurregels

Moeten particuliere verhuurders verantwoordelijk zijn voor de sociale woningbouw in de Amsterdamse grachtengordel of de binnenstad van Utrecht?

Vastgoedbelegger Toon Mans denkt van niet. Met zijn claimstichting Fair Huur voor Verhuurders heeft Mans vorige week de Nederlandse staat gedagvaard. Hij wil de regelgeving voor woningverhuur aanvechten. De regel waar Mans en zijn stichting vooral tegen strijden is het verleggen van de rekengrens met de Woz-waarde van woningen. Sinds 1 mei vorig jaar mag deze waarde nog maar voor 33 procent meetellen bij het bepalen van het puntenaantal: het zogenaamde WOZ-plafond. Als gevolg hiervan zullen huurwoningen minder snel in de particuliere sector vallen, maar blijven ze sociale huurwoningen – met een huurprijslimiet voor de verhuurder.

Woningbeleggers lobbyden tevergeefs tegen de invoering van deze regel en zien het als de zoveelste maatregel die hen raakt. Demissionair minister Hugo de Jonge (Volkshuisvesting, CDA) werkt aan een pakket nieuwe regels dat de huur verder gaat reguleren. Ook komen er fiscale regels die het huren onaantrekkelijker maken.

Het doel van de Woz-regel is om meer sociale huurwoningen te creëren in wijken waar vrijwel uitsluitend vrije sector huurwoningen te vinden zijn. Bij de introductie vielen sommige huurwoningen uit de particuliere sector terug in de sociale huursector, waardoor verhuurders hun rendement zagen dalen.

De stichting Fair Rent for Verhuurrs is in 2010 onder een ander bestuur opgericht met als doel een Europese zaak aan te spannen – ook over eigendomsrechten. De zaak werd gewonnen en de stichting ging op de waakvlam verder. Vier jaar geleden zei Mans dat hij dacht voorzitter te worden van een ‘slaapclub’, maar dagvaardt hij nu de Nederlandse staat. De stichting heeft een donatieformulier geopend, waarvan de voorzitter zelf bijna de helft van 10.000 euro doneerde.

Lees ook
Meer sociale huurwoningen in de vrije sector door stijging WOZ-waarde

Wie zit er eigenlijk achter deze massaclaim?

“Er zijn zo’n vierhonderd sympathisanten die onze stichting steunen. Wij vertegenwoordigen particulieren met één of enkele panden tot een beheerkantoor met 2.500 woningen. Eén van de mensen die ik vertegenwoordig is een vrouw van in de zeventig. Ze verhuurt een paar woningen in Amsterdam als pensioenvoorziening en ziet door deze regeling ineens haar pensioen verdwijnen. Persoonlijk merk ik relatief weinig van de regelwijziging, maar ik doe er wel mee om principiële redenen en zonder winstoogmerk. Deze regel is belachelijk.”

Wat is volgens jou het probleem?

“Wij vinden dat het WOZ-plafond inbreuk maakt op eigendomsrechten. Woningcorporaties hebben jarenlang sociale woningen op dure plekken verkocht en daar veel geld aan verdiend. Nu staan ​​die woningen er niet meer, en de politiek wil ze terugkrijgen door de woningen van particuliere verhuurders onder de sociale huurgrens te duwen. Ik denk niet dat dat gepast is. Ik zou zeggen: geef meer subsidies aan woningcorporaties en laat ze die woningen terugkopen, zodat ze die sociaal kunnen verhuren.”

Dus van de particuliere verhuurders?

“Bijvoorbeeld. Kijk, ik begrijp heel goed dat er in bepaalde buurten behoefte is aan meer sociale huurwoningen. Maar in een sociaal land als Nederland geven we daar allemaal samen invulling aan. Dus dan vraag je die paar particuliere verhuurders niet om Maak het mogelijk voor iemand die het eigenlijk niet kan betalen om op een dure plek te wonen. Dat moet je als samenleving doen.”

Particuliere verhuurders zijn de boeman op de huizenmarkt

Er zullen mensen zijn die zeggen: waar zeuren die huizenbeleggers over? Hebben ze de afgelopen jaren niet behoorlijk goede rendementen behaald?

“De afgelopen jaren is er een golf van negatieve beelden over ons heen gekomen. Je hoort van alles over particuliere verhuurders die de boeman op de huizenmarkt zijn, die huizen stelen en verhuren voor krankzinnige huurprijzen. We willen geen populariteitsprijs winnen, we zijn er om onze rechten te bemachtigen.”

Lees ook
Amsterdam verandert door de verkoop van sociale huurwoningen. ‘Alle armen worden uit de stad verdreven’

Je kiest voor sterke woorden. Is dat niet olie op het vuur gooien als de publieke opinie al tegen je is?

“We gaan deze zaak niet winnen in de pers, maar hopelijk wel in de rechtbank. Vrouwe Justitia is onpartijdig.”

Komt die perceptie niet ook voort uit het feit dat de vastgoedprijzen de afgelopen jaren sterk zijn gestegen?

“Dat is zeker zo, en dat is heel fijn voor wie in 2015 vastgoed heeft gekocht. Ik zit er al in sinds 1996, en toen de prijzen tussen 2008 en 2014 met 40 procent kelderden, was er niemand voor mij. Mag het een keer goed gaan?”

Er bestaat toch geen goddelijk recht op een bepaalde terugkeer? Bestaat er niet zoiets als ondernemersrisico?

“Natuurlijk is dat zo. Maar dit treft een zeer kleine groep mensen. Er is geen prijs waarop de overheid zoveel ingrijpt als bij huur. Waarom zou er moeten worden ingegrepen in de huurprijs van woningen waar kennelijk marktkrachten zijn die de prijs van die woning bepalen? En wat is het resultaat: dat de huurwoningen er niet meer zijn – omdat particuliere verhuurders ze niet meer kunnen verhuren en ze te koop zetten.”

Het ging zelfs zo goed dat jarenlang massaal gebouwen in de stadscentra werden opgekocht en vervolgens verhuurd.

“Dit wordt door gemeenten aangepakt met aankoopbescherming. Wij zijn daar principieel niet tegen. Als het gaat om de uitbreiding van de sociale woningvoorraad pleiten wij voor een grotere rol voor woningcorporaties. Ze moeten woningen in populaire wijken terugkopen en, omdat ze hun taak niet kunnen vervullen, behoorlijk gesubsidieerd worden. Wat ons betreft is dat de meest voor de hand liggende route.”