ESNS 2024 zorgt voor muzikale gekte in Groningen. Met lange rijen, nerveuze supertalenten en spetterende muziek

Iedereen die woensdagavond op de eerste dag van ESNS 2024 voor het Grand Theatre uit de rij stapte en een kijkje nam bij de Pinguïn-vitrines in The Three Sisters, belandde in een bizarre wereld. Verspreid door het gebouw zijn er 9 podia waarop minimaal 5 acts tegelijkertijd spelen. Soms letterlijk met de ruggen naar elkaar toe, gescheiden door een dun muurtje.

Een waanzinnig muziekfestival, met 250 acts in drie dagen. Het is een van de vele gratis alternatieven voor degenen die geen polsbandje konden krijgen voor ESNS 2024 of geen geld hebben voor dure tickets. En het is illustratief voor de muzikale waanzin die het showcasefestival ieder jaar naar Groningen brengt. Ook was het leuk om lokale rockheld Lou Leeuw, ver in de zeventig, een kijkje te zien nemen. Muziek houdt hem jong.

Ruim 70 optredens op 16 podia

Het officiële festival begon woensdag met ruim 70 optredens op 16 podia in het centrum van Groningen. Dat zijn minder speeltuinen dan vorig jaar. De Akerk, het Praedinius Gymnasium, DOT, Vrijdag en het Werkman doen dit jaar niet mee. Dat is grotendeels een geldkwestie. Alles is duurder geworden en om de kosten te drukken zijn er op andere plekken meer acts op één avond gepland.

Of het nu hiermee te maken had of met de onverminderde populariteit van het grootste showcasefestival van Europa, op de eerste, doorgaans rustige avond, stonden er al indrukwekkende rijen bij Vera, de Grand, Huize Maas, de Lutherse Kerk en de Stadsschouwburg. En dat terwijl het merendeel van de congresgangers nog niet in Groningen was aangekomen.

Deze muziekprofessionals, waarvan er dit jaar weer zo’n 4.000 naar Groningen komen, zullen tijdens de conferentie in De Oosterpoort overdag zeer uiteenlopende onderwerpen bespreken. Alleen al op donderdag staan ​​tussen 10.00 en 19.00 uur ruim 70 activiteiten gepland, verspreid over ruim 20 locaties en variërend van paneldiscussies, interviews, lezingen, workshops en netwerkbijeenkomsten tot podcasts.

India als exportmarkt

De onderwerpen? Duurzaamheid, inclusiviteit en diversiteit in de popindustrie, datagebruik, betrokkenheid van fans, regelgeving, de streamingeconomie, veiligheid op festivals, wat nu na een showcase?, klimaatverandering en extreem weer, kunstmatige intelligentie, India als exportmarkt, de rol van vrijwilligers, zelfstandigen en de arbeidsmarkt, wat als de subsidies echt verdwijnen?, muziek en activisme, en nog veel meer.

En ‘s avonds trekken al die muziekprofessionals naar de stad op zoek naar talent. Zoals de Londenaar Sekou, een van de tien artiesten die door de BBC zijn uitgeroepen tot Sound of 2024. In de vroege avond is de jonge Brit in Forum. “Het is mijn eerste optreden in Europa”, vertelt hij het volgepakte publiek. In de eerste, vrij vlotte nummers is de nervositeit hoorbaar in zijn prachtige, diepe stem. En net als hij zich losmaakt, gaat de technologie kapot. Dat is ook Eurosonic.

Het lot van Sekou doet een ESNS-medewerker, die jarenlang artiesten begeleidde tijdens het festival, denken aan de tijd dat Hozier op ESNS optrad. Ook extreem zenuwachtig. Ze probeerde hem te kalmeren door in de kleedkamer een kopje thee met hem te drinken. Op zijn verzoek hielp ze hem zelfs het podium op. En nu is Hozier een wereldster. Zijn treffer Breng me naar de kerk is inmiddels ruim twee miljard keer beluisterd op Spotify. Dit is hoe het kan gaan.

Indrukwekkende wachtrij voor Cmat

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er dit jaar op Eurosonic geen namen zijn die op voorhand opvallen, artiesten die op voorhand overal rond zoemen. Tja, je hebt de Ierse Cmat en die andere Brit Elmiene, beiden ook verantwoordelijk voor de druk van het BBC-label Sound of 2024. De wachtrij voor de Stadsschouwburg bij Cmat was zo indrukwekkend dat Stefan van der Wielen, frontman van Orange Skyline, al snel opgaf net als onze verslaggever ter plaatse.

De andere verslaggever bevond zich op dat moment in het Der Aa Theater, waar hij getuige was van een eerste hoogtepunt: jazztrio Immortal Onion en tenorsaxofonist Michał Jan uit focusland Polen. Geen zenuwen hier, maar een indrukwekkende set moderne jazz van vier topmuzikanten. Met slim gebruik van elektronica combineerden ze melancholische klankvelden en saxofoonmelodieën, met experimentele uitbarstingen en citaten uit andere genres. Een spannend muzikaal avontuur.

De kern van Eurosonic is het stimuleren van Europees talent. De bands hopen aandacht te krijgen voor optredens elders in Europa. Overal lopen boekers, managers, artiesten en andere mensen uit de popindustrie rond. En dan kun je bij Brintex Collective zomaar de managers van Kensington en Di-rect tegenkomen. Emotioneel moment tijdens dat optreden toen een van de bandleden vertelde dat zijn moeder onlangs was overleden.

Music Moves Europe-prijzen

Bij al dat Europese talent horen ook prijzen, zoals de Music Moves Europe Awards, die donderdagavond in de Stadsschouwburg worden uitgereikt. Eerder ontvingen Adele, Stromae, Rosalía en Dua Lipa zo’n onderscheiding. Dit keer is onder meer Tramhaus genomineerd. De Rotterdammers hebben al een prijs gewonnen, want het vijftal was de eerste Nederlandse band die de jaarlijkse Vera-poll won. Vereeuwigd op de muur.

Donderdag begint ook het gratis ESNS Air-programma in de tent – ​​met plaats voor 3.000 personen – op de Grote Markt met een optreden van Groningse trots The Vices in de winterkou. Vrijdag is het de beurt aan de Friese held Joost. Dat belooft wat, gezien zijn legendarische show tijdens Lowlands.

Een onverwacht geschenk

“Daag je eigen verwachtingen uit”, zei frontvrouw Alicja Sobstyl van Artificialice uit focusland Polen tegen het publiek. Haar eigen, ongerichte en bombastische optreden was zo’n uitdaging en er zullen er nog vele volgen op zo’n festival met onbekende namen van opkomend Europees talent. Zoals het lieve optreden van de Belgische vrouwen van Bluai. En hoe zit het met de gehypte Chalk of de Zwitserse punkrockband Annie Taylor?

Maar andersom werkt het ook op Eurosonic. Dan plof je, zonder enige verwachting vooraf, op zoek naar rust, na middernacht met je vermoeide lichaam neer op een stoel in de bovenzaal van het Grand Theatre en ben je plotseling getuige van een grote Spaanse violist en percussionist. Ze heten Los Sara Fontán en zorgen met even dromerige als strakke experimentele muziek voor een onverwacht muzikaal geschenk. Dat is de charme van Eurosonic.