[ad_1]
Lees hier de belangrijkste boekrecensies uit het weekendmagazine Tijdgeest van deze week.
Toergenjev, Froukje Slofstra
De verhalen van ‘geestverwant’ Ivan Toergenjev, meester van het liefdesdrama. Vooral de zoete melancholie, die diepte geeft aan het leven, is blijvend.
Het werk van Toergenjev is opgenomen in de Russische Bibliotheek van Uitgeverij Van Oorschot. Toergenjevs romans verschenen in 2020 in een nieuwe vertaling, gemaakt door Froukje Slofstra. En nu heeft Slofstra de verhalen ook vertaald. Het verhaal is simpel: een man verlaat zijn grote liefde omdat hij wordt gevangengenomen door de tang van een vrouw. In plaats van een leven lang liefde krijgt hij een middag lustbevrediging in een boshut. Als lezer wil je tegen de hoofdpersoon schreeuwen: niet doen, blijf alsjeblieft bij lieve, goede en eerlijke Gemma. Maar hij doet het wel en is de rest van zijn leven ongelukkig.
Wat Toergenjevs Wat werk zo mooi maakt is volgens mij vooral het treurige levensgevoel dat het uitdrukt. Je vindt er de zoete melancholie die diepte geeft aan het leven Toergenjev. Het is een prachtige uitgave, deze verzameling jagersaantekeningen en Toergenjevs beste verhalen. Steeds opnieuw verteld Toergenjev vertelt ons dat je niet lichtvaardig moet handelen als het om liefde gaat. Als je eenmaal een grote liefde hebt gevonden, denk dan niet: er komt zeker nog een. Want er komt geen volgende. En voordat je het weet, heb je er de rest van je leven spijt van.
Lees hier de gehele recensie van Merijn de Boer
Parkeren in Hilversum, Detlev van Heest
Veertien jaar na Pleun verschijnt er een nieuwe roman Detlev van Heest over zijn werk als parkeerwachter in Hilversum. Geestig en genadeloos Van Heesthet meest naar zichzelf toe.
Van Heests nieuw boek, Parkeren in Hilversum, is het verslag van een moeilijke reis door verschillende beroepen en de nodige ongemakken. Hoewel familie, vrienden en kennissen er geen geheim van maken dat zij zijn nieuwe bestaan als beneden zijn waardigheid beschouwen, probeert hij Detlev om er het beste van te maken. Hij is er zelfs trots op dat hij elke dag een nieuw persoonlijk record nastreeft in het schrijven van kaartjes, waarbij hij nauwelijks last heeft van de beledigingen die naar hem toe worden geslingerd. Sterker nog: als hij eens een dag niet is uitgescholden, ervaart hij dat als een echte domper.
Van Heest zegt dit zeer gecultiveerde nihilisme te herkennen Maarten Koninghet zware en hyperkritische alter ego van JJ Voskuil. Parkeren in Hilversum speelt zich af in de jaren 2007 en 2008, de periode waarin Voskuil ernstig ziek werd en stierf. Om hem op te vrolijken stuurde Van Heest speelse briefjes en kaartjes die hij aan zijn kat Kootje toeschreef. Het zijn er zo veel dat ik er uiteindelijk een beetje oubollig van werd. Toch is dit boek mij door al het hartverwarmende gekreun heel dierbaar geworden.
Lees hier de gehele recensie van Jaap Goedegebuure
De kwetsbaren, Sigrid Nunez
Nunez schreef negen romans en won er in 2018 de National Book Award mee De vriend. Ze gebruikt dezelfde soevereine vertelstem als in Wat is er mis mee? en in De kwetsbaren: erudiet en geestig, gevoelig maar rationeel.
De vriend gaat over de band met de Duitse Dog die de verteller van haar beste vriendin erft Wat ze helpt een terminale vriendin haar leven te beëindigen. En in De kwetsbaren de verteller kijkt terug op de lente van 2020, wanneer ze tijdens de lockdown naar het chique appartement in New York van vrienden verhuist om voor hun papegaai te zorgen. Tot haar afschuw moet ze de ruimte delen met een bekende van de vrienden, een vegan fitboy. Vervelende jongen, maar erg knap.
Het doorzien van menselijke zwakheden is daar één van Nunez’ handelsmerken. Maar het besef dat de mensheid er werkelijk een puinhoop van heeft gemaakt, klonk in haar eerdere romans niet zo sterk door. Dat brengt de verteller terug bij haar worsteling: waarom zou je nog verhalen verzinnen met een liegende president aan het roer? Natuurlijk biedt The Vulnerable zelf het antwoord.
Met haar persoonlijke perspectief dat zweeft tussen autofictie, memoires en essayisme Nunez precies wat haar verteller wil van de literatuur: ervaren hoe het leven in de westerse wereld voelt in deze rampzalige tijden. Het enige dat altijd houvast biedt in het universum van Nunez is de relatie met andere levende wezens – vrienden, huisgenoten en een papegaai.
Lees hier de gehele recensie van Femke Essink
Hogere machten, Joost de Vries
Hogere machten is een wervelende roman die, zoals we van Joost de Vries gewend zijn, op ingenieuze wijze in elkaar zit. Maar deze keer gaat het over de liefde, en hij weet je ook te ontroeren.
In Hogere machten James Welmoed en Elizabeth van Elzenburg ontmoeten elkaar in Bandung in de jaren dertig. Hij werkt zich op als ambtenaar, zij is een licht rebelse achttienjarige. De koloniale overheersing loopt ten einde, maar de elite twijfelt er nauwelijks aan. James en Elizabeth hebben een korte affaire, die in de decennia die volgen weer oplaait. Het is onmogelijk en onvermijdelijk, zoals Tristan en Isolde, Abelard en Heloise, Bovary. Kortom: het is echte liefde.
Net als zijn eerdere romans Hogere machten slim in elkaar gezet, het is oogverblindend en onderhoudend. Joost de Vries heeft met deze roman ook een stap vooruit gezet: deze keer wist hij mij niet alleen te vermaken, maar ook te ontroeren.
Lees hier de gehele recensie van Gerwin van der Werf
Lava, Mireille Geus
Lava is een fris en gelaagd sprookje van Mireille Geus over verlies en vriendschap, vol humor en met een ontroerende wijsheid.
Een opvallende, maar zeer geslaagde wending in het realistische kinderboekenoeuvre van de Gouden Griffelwinnaar Mireille Geus: voor het eerst komt ze met een sprookjesavontuur. De hoofdpersoon is de roodharige prinses Lava – een knipoog naar de rode prinses van Biegel? – die vlak voor haar dertiende verjaardag in zeven dagen moet lopen naar het land waar ze koningin wordt.
Lava maakt haar reis samen met dierenfluisteraar Tippe (16) en de stervende hond Barrel, een aansprekend gezelschap waartussen dankzij het hachelijke avontuur uiteindelijk een bijzondere band ontstaat.
In Geus’ sterke, evenwichtige stijl is het een prachtig, fris en gelaagd sprookje geworden, vol humor en ontroerende wijsheden over verlies en vriendschap.
Lees hier de gehele recensie van Bas Maliepaard
[ad_2]
