[ad_1]
Je kunt het ook overdrijven door bijvoorbeeld een stervende boom te laten mailen naar fans, maar wat meer aandacht voor het verlies van gekapte bomen zou wel fijn zijn.
Blijkbaar heeft in Amsterdam – waar anders – een begrafenis plaatsgevonden van een dode boom. Speciaal gecomponeerd pianorequiem, poëzievoordracht, alles erop en eraan.
De 130 jaar oude rode beuk werd ongeneeslijk getroffen door een schimmel. Zijn tuinman kende hem goed, zo bleek. Hij vertelde de lokale radio dat de boom vrede heeft met euthanasie. “Hij doet er niet heel dramatisch over. Hij ziet het als onderdeel van de natuur.”
Nu kende ik die boom niet persoonlijk, maar de bomen die ik wel ken vinden de kettingzaagdood een onnatuurlijke ervaring. In het bomenland lijkt Magere Hein op een breedgeschouderde gemeenteambtenaar met een oranje hesje, een veiligheidshelm en een kettingzaag.
De Amsterdamse rode beuk behield aan het einde van zijn leven zijn eigen e-mailadres. Daar konden sympathisanten hem hartelijk steunen. De beuk bleef aandachtig tot het einde: hij beantwoordde elke e-mail persoonlijk.
Vorige week was het zover dat het vonnis moest worden uitgevoerd. ‘Ik heb op mijn eigen manier afscheid genomen’, rouwde de tuinman. “Hij weet dat het goed is.”
Staat van rouw
Stel dat we in Fryslân zo bewust met het leven van bomen zouden omgaan. We zouden in een voortdurende staat van rouw verkeren. Nu gaat de gemeente Leeuwarden nog eens 48 bomen kappen om plaats te maken voor een ‘fietsstraat’. In Heerenveen moeten acht monumentale eiken plaats maken voor stalen palen met daaraan verkeerslichten. Langs een iepenlaan in Waadhoeke worden zeventien bomen gekapt omdat ze volgens het gemeentebestuur niet op hun plaats lijken tussen de iepen. In Bolsward zijn zeventig bomen gekapt omdat de gemeentelijke buitendienst van Súdwest-Fryslân precies op die plek moet worden gevestigd.
Voor al die bomen bestaat geen digitaal condoleanceregister en geen kerkelijke plechtigheid. Wij in Fryslân zijn niet zo antropomorf. Als we het over één van de kippen thuis hebben, zeggen we ‘hij’. Ik hoor boeren ook vaak ‘hij’ zeggen tegen hun koeien, en imkers tegen bijenkoninginnen.
Dat is elders anders. Ik las over een paleontologische ontdekking in Canada. Uit de gevonden fossielen van een 350 miljoen jaar oude boom konden wetenschappers blijkbaar bepalen hoe deze er in volle glorie uit zou hebben gezien, doordat ze er een tekening van konden maken. Het was een sprookjesachtig fantasiewezen, een soort scheerkwast.
De boom zelf was drie meter hoog, en daar gingen we: de natuur ‘verkende’ de middelste hoogte van de vegetatie en ‘experimenteerde’ met het ‘concept’ van een dunne stam met een brede kroon.
Oh wee als je zegt dat de natuur geschapen is, maar wetenschappers er inmiddels allerlei bovennatuurlijke handelingen aan toeschrijven, zoals verkennen, experimenteren en een ontwerp bedenken. Het evolutionaire experiment mislukte volgens de paleontoloog, omdat er nooit iets is gevonden dat op zijn tekening van later datum leek.
Deze eeuwenoude boom stierf uit zonder menselijke tussenkomst. Deze is nu de schade aan het goedmaken. Gelukkig zijn er nog steeds hoveniers zoals die in Amsterdam. Hij praat misschien met zijn bomen, maar hij heeft naast de stronk een zaailing van de gesnoeide rode beuk geplant om voortaan te verzorgen.
Wybe Fraanje is journalist, opgegroeid in Den Haag en woont in Marsum
[ad_2]
