Fans kolkhalzen van absurd circus van Till Lindemann in Ahoy: ‘Ik krijg die ranzige visgeur er nooit meer uit’ | Show

Iedereen die Rammstein ooit aan het werk heeft gezien, weet dat deze band de controverse niet schuwt. In hun liedjes fantaseren ze hardop over macht, sadisme, verkrachting en anale seks met dieren. Geen kinderachtige thema’s. Tijdens hun concerten gaan ze nog een stap verder door hun eigen bandleden in brand te steken of door het publiek te besproeien met schuim uit een opblaasbare penis. Gewoon en plat, maar Rammstein is een kunstvorm. Satire op zijn best. Bedoeld om zoveel mogelijk te shockeren.

En dat mocht allemaal wel wat heftiger, moet Lindemann gedacht hebben. Voor zijn eerste soloshow in Nederland overschrijdt hij werkelijk alle grenzen. Samen met zijn vijf bandleden – die net als Lindemann compleet in het rood zijn uitgedost, inclusief hun instrumenten – creëert hij anderhalf uur lang een absurd en vulgair circus vol geweld, erotiek en ordinairheid. Kinderen zijn onder geen beding welkom in Ahoy en dat wordt al na één minuut duidelijk. Een video waarin Lindemann zijn lippen dichtgenaaid heeft, zet meteen de toon. Vervelend? Ja, maar de fans van Lindemann slikken het als zoete taart. Ze applaudisseren, juichen en willen meer.

Lindemann geeft ze onmiddellijk Dhr met absurde beelden van extreem dikke vrouwen die geil zijn van hun eigen vetrolletjes. ‘Je doorhangende lul. Een drassige grot. Ik stopte mijn onderdelen erin en liet ze weken”, zingt de Duitser, niet erg subtiel. Het is zoals we Lindemann al jaren kennen: vulgair, plat en effectief. Nauwelijks bekomen van de vulgaire beelden stuurt Lindemann zijn rondborstige vrouwelijke collega’s naar voren om een ​​tiental taarten in het publiek te gooien. Een echte hit bij sommige fans. “Ik proef kersen”, zegt een oudere vrouw met een grote grijns op haar gezicht. “Gerda, je bent een stuk op je schouder vergeten. Dat betekent dat je moet douchen als je thuiskomt”, lacht haar vriendin.

Lindemann heeft zelf een idee om dat vuil weg te spoelen. Hij pleit voor een ‘golden shower’, oftewel op iemands gezicht plassen. Het is – vreemd genoeg – een van de betere nummers uit zijn solorepertoire, waarbij de klank dicht bij die van Rammstein ligt. Ook hier laat Lindemann weinig aan de verbeelding over met video’s van gouden stralen die over een vrouwelijk lichaam lopen. Om dan op een hele chique manier af te sluiten met een dansende vagina. Mijn hemel, het is allemaal zo plat en vulgair. Schokken om het schokken, waardoor Lindemann soms echt zijn doel mist.

Je zou het bijna vergeten, maar naast het schrikeffect brengt Lindemann ook muziek. Op de plaat is het nog steeds best genieten, maar de meeste klinken live tanzmetaalcijfers enigszins kunstmatig. Alsof de instrumenten uit een soort trechter lijken te komen. De nieuwe Sport gratis is een knuppel op de plaat, met op hol geslagen elektronica en onhandige gitaarriffs, maar in Ahoy gaat het geheel dood. Bovendien ontbreekt het vuur in Lindemanns stem, en dat is niet verwonderlijk. De beste man van Rotterdam houdt zich meer bezig met de absurditeit van de show dan met zijn eigen band.

Toch voelt Lindemann zich een koning in Ahoy en laat hij zich ook zo behandelen. Tijdens de Dag Platz Eins hij neemt als een soort carnavalsprins plaats in een draagstoel die door de hele zaal wordt gedragen. Na die ereronde van een minuut keert Lindemann terug naar het podium en richt zijn blik opnieuw op het publiek. Deze keer niet bewapend met taarten, maar met dode vissen. Sommige nog intact, de meeste onthoofd. Lindemann en zijn vrouw schieten met een soort luchtdrukkanon de rotte dieren de kamer in. De stank is ondraaglijk, sommige fans negeren het zelfs. “Die ranzige vislucht krijg ik nooit meer weg”, zegt fan Niels de Mooij na afloop buiten met een gevangen vis in zijn handen. “Maar ik vond het geweldig.”

Lindemanns solodebuut in Ahoy is er één die de bezoeker waarschijnlijk niet snel zal vergeten. Een orgie van absurditeit, drama, dans, geweld, seks en meer, maar dat heeft weinig met muziek of een echte pure concertervaring te maken. Zonder zijn Rammstein-kameraden is Lindemann vooral iemand die zich baseert op controverse en provocatie. Als je die twee wegneemt, blijft er heel weinig over.