[ad_1]
Drie auto’s zijn legergroen geverfd en een grijze jeep zigzagt langs antitankbarrières en controleposten in Oost-Oekraïne. In Izjoem is de verwoesting al zichtbaar; in Kostjantynivka trilt de grond. Bij de eerste bestemming, een tankstation vol soldaten, stijgt een wolk zwarte rook op. ‘Bachmut, Soledar, Voehledar, Orichiv’, een van de chauffeurs, Ruslan Lehkyi, somt de frontlocaties op waar hij auto’s aflevert. “Het is slecht”, zegt hij. “Maar wij brengen de auto’s niet naar het personeel, maar naar soldaten aan het front.”
Bij het tankstation overhandigen zijn mannen plechtig de sleutel van de transportbus aan soldaten van de 93e Brigade van het Oekraïense leger, die naar Kostjantynivka zijn gekomen om de auto in ontvangst te nemen. “Dank aan DeLeeuwKyiv en Unbreakable Hearts. Glorie voor Oekraïne”, roept hun aanvoerder. “Glorie aan de helden!” reageren de mannen. Na de opname – een filmpje voor de sponsors – gaan ze naar de volgende brigade, iets verderop aan het front.
De voertuigen – een personenbus, een busje en een kleine jeep – komen uit Nederland. Dankzij Nederlandse donaties zijn ze aangekocht door DeLeeuwKyiv, een stichting opgericht door Nederlandse ondernemers in Oekraïne. De mannen van Ruslan Lehkyi, die samen de Oekraïense vrijwilligersorganisatie Unbreakable Hearts vormen, leveren de auto’s af bij de soldaten. Ze drijven het van de kazerne naar het front en van de militaire posities naar de loopgraven.
Sommige auto’s gaan niet lang mee. Onlangs stuurden soldaten Ruslan Lehkyi een foto van de smeulende overblijfselen van een auto die ze twee weken eerder hadden afgeleverd in Orichiv, een hotspot aan het zuidelijk front. Het voertuig werd verwoest door een vliegtuigbom. Andere auto’s spelen een heroïsche rol. Een door de Russen verspreide YouTube-video toont Oekraïense soldaten die met hoge snelheid over landwegen rijden, op de vlucht voor een kamikaze-drone. De auto was beschadigd, maar ze hebben het overleefd. “Als onze auto één leven redt, is ons werk al de moeite waard.”
‘Als ik terugkom, zal dit een rokende puinhoop zijn’
De ondernemers achter stichting DeLeeuwKyiv zijn actief in Oekraïne – als meubelfabrikant, boer, accountant en IT-ondernemer, en als handelsagent, zoals Arno Klijbroek, die al 25 jaar in Kiev woont. Toen hij op 24 februari vorig jaar wakker werd van het geluid van explosies, evacueerde hij eerst zijn gezin. “We startten de auto en keken nog eens naar ons huis. Ik dacht: als ik ooit terugkom, wordt dit een rokende puinhoop.” Hij herstelde in Nederland. Tussen maart en juni arriveerde er gemiddeld dagelijks een vrachtwagen vol humanitaire hulp namens DeLeeuwKyiv. “Dat was intensief, besef ik als ik erop terugkijk.”
Klijbroek kwam in die tijd ook in contact met Ruslan Lehkyi. Deze collega-ondernemer uit Irpin – een destijds belegerde buitenwijk van Kiev – wist een bestemming voor de Nederlandse vrachtwagen met voedsel en medicijnen: een kelder onder een school in Irpin, waar honderden mensen schuilden voor beschietingen. ‘Die bommen interesseren mij niet. Geef me een busje, had hij gezegd. Terwijl hij door de hoofdstraat reed, rukte een granaatinslag de deur van zijn auto open; een wiel brak. Toch slaagde hij erin de spullen te bezorgen. DeLeeuwKyiv verving de auto door een exemplaar geschonken door een bedrijf uit Noord-Holland.
Sindsdien werken ze nauw samen. Samen met zijn collega Guido van Engelen speurt Arno Klijbroek het internet af naar tweedehands auto’s, onderhoudt contacten met handelaars en zoekt naar bedrijven en particulieren die hun bestelwagen of terreinwagen willen doneren. Na een make-over in Oekraïne gaan de auto’s naar voren. Sinds vorig jaar hebben Nederlanders zo’n 150 voertuigen aan soldaten geleverd – waaronder zes koelwagens van een Nederlands cateringbedrijf, die nu worden gebruikt om de lichamen van gesneuvelde soldaten naar huis te brengen. “We leven allemaal de helft van ons leven in Oekraïne. Wij doen het voor ons eigen land”, zo verwoordt de ondernemer zijn motivatie.
Contacten met het leger kwamen tot stand via een vriend, Dima, die diende bij de 93e Brigade. Begin februari kwam hij om het leven. “Dat raakte mij hard”, zegt Arno Klijbroek. ‘Je beseft dat hij maar één van de honderdduizend is.’ Vorige week ontmoette hij Dima’s moeder. Ze legde uit hoe belangrijk de hulp uit Nederland voor Dima was geweest. ‘Het zijn de wapens die het moeten doen. Mentale steun voor de mensen die deze wapens in handen hebben, is net zo belangrijk.”
Ruslan Lehkyi is het daarmee eens. “Soldaten zijn mensen zoals wij: ondernemer, werknemer, manager. Ze beschermen ons.” Hij vertelt over een andere gevallen man, bij wie ze vaak logeerden tijdens uitstapjes naar het front. Terwijl hij op weg was naar Nederland om een auto op te halen, stuurde de man hem een bericht. ‘We zijn omsingeld. We proberen uit te breken, maar we weten niet of dat gaat lukken.” Kort daarna volgde zijn laatste sms-bericht. “Wij komen er niet doorheen. Dit was het.” Het incident motiveert Ruslan Lehkyi nog meer om zich te concentreren op het helpen van het leger. “Het heeft geen zin om burgers te helpen als er geen soldaten zijn om hen te beschermen.”
Arno Klijbroek reist ondertussen veelvuldig heen en weer tussen Nederland en Oekraïne. “We zien dat alle energie die we erin steken niet voor niets is geweest. Met een kleine groep mensen maken we een enorm verschil.” Zo runt DeLeeuwKyiv samen met een lokale partner een waterfilterproject, waarmee ongeveer dertigduizend waterfilters lokaal worden vervaardigd en gedistribueerd. Afgelopen winter bracht de stichting 1.200 generatoren naar Oekraïne, gedoneerd of gefinancierd door Nederlanders. Omdat de ondernemer er rekening mee houdt dat Rusland de stroomvoorziening opnieuw gaat bombarderen, staat de eerste batch al klaar voor transport. “De strijd wordt alleen maar grimmiger. Doorzetten is de enige optie.”
Lees ook:
In Kryvy Rih zijn er te veel doden om de namen op te schrijven
De jonge patriotten van Kryvy Rih vechten op drie fronten: tegen Rusland, tegen corruptie en tegen onverschilligheid. En dat doen ze al tien jaar.
[ad_2]
