[ad_1]
Twee grootouders die niets liever willen dan opa en oma zijn van hun kleinkinderen: Petra en Tsjipke de Vries vertelden eind 2022 uitgebreid hun verhaal in de krant. Nu, ruim een jaar later, is er tot hun verdriet nog steeds nauwelijks contact met de twee kinderen. “Hier gaan we allemaal kapot van.”
Het gaat om de kinderen (nu 3 en 4 jaar) van hun zoon en ex-schoondochter. Vanaf het begin was er sprake van een problematische relatie en verliep de opvoeding volgens de grootouders niet goed. Door diverse problemen met de ouders speelden Petra en Tsjipke vanaf het begin een rol in de opvoeding. De kinderen werden onder toezicht van een voogd van het Managementcentrum geplaatst, maar bleven na de scheiding bij de moeder wonen. De vader kreeg bezoekrecht.
Nadat het in september 2022 – tijdelijk – werd stopgezet na een incident, zagen Petra en Tsjipke hun kleinkinderen niet meer, tot hun verdriet en frustratie. Pogingen om contact op te nemen met het Fier Controlecentrum en het behandelcentrum, waar de moeder en de kinderen verblijven, mislukten.
In het artikel zeggen ze te begrijpen dat grootouders een andere positie hebben dan ouders. “Maar we begrijpen niet dat we helemaal niet gehoord worden. Terwijl wij drie jaar lang deels voor onze kleinkinderen zorgden, met liefde, eten, kleding, verzorging. Ze waren bijna wekelijks bij opa en oma, we boden ze rust en structuur en zagen ze opbloeien. We hebben zoveel voor ze gedaan, zouden we niet ook een stem moeten hebben?”, zegt Petra de Vries.
Altijd onder toezicht van voogden
De dag na publicatie hadden de twee voor het eerst in drie jaar een gesprek met een manager van het Controlecentrum. De bewakers werden vervangen. “De deur staat op een kier, we hopen dat het contact kan worden hervat”, zei Petra de Vries hoopvol in de krant op 8 november 2022. Leeuwarder Courant .
Na een jaar is er echter weinig veranderd. In het begin was er inderdaad af en toe contact met de kleinkinderen, maar altijd onder toezicht van de voogden. “De kinderen vertonen dan heel ander gedrag dan hoe wij ze kennen.”
De laatste keer was begin juli. Petra: “Het was verschrikkelijk. Normaal gesproken zijn ze heel blij als ze ons zien. Nu reageerden ze nauwelijks, alleen maar kijkend naar de bewakers. Wij waren verbaasd. Wij hebben ons best gedaan om het de kinderen naar de zin te maken. Op een gegeven moment ging ik met ze mee naar boven naar de kamers waar ze voorheen logeerden. Toen vroegen ze opeens: ‘Mogen we hier blijven, hier slapen, bij opa en oma?’ Dan breekt je hart. Ik zei: ‘weet je wat? We gaan het aan de voogd vragen, die het dan aan moeder vraagt.’ Toen gingen we naar beneden en het was alsof ze weer in een rol zaten, geprogrammeerd, zo verschrikkelijk.”
Wetsvoorstel over bezoek aan grootouders in de maak
Momenteel bestaan er geen wettelijke omgangsrechten voor grootouders. Als ze hun kleinkind willen zien, kunnen ze naar de rechter stappen. Opa’s en oma’s moeten nu kunnen aantonen dat zij in het verleden intensief contact hebben gehad met hun kleinkind. Er is echter een wet in de maak die dit niet langer nodig maakt.
Dit maakt het juridisch makkelijker voor grootouders om te vragen om hun kleinkind te mogen zien als de ouders niet meewerken. Na een positief advies van de Raad van State stuurde demissionair minister Franc Weerwind voor Rechtsbescherming vorig jaar een wetsvoorstel over het contact tussen grootouders en hun kleinkinderen naar de Tweede Kamer.
“Zowel kleinkinderen als grootouders zijn grote verliezers als er geen contact met elkaar is waar ze geen invloed op hebben. Het leidt tot veel verdrietige situaties en kan schadelijk zijn voor de ontwikkeling van een kind. Het is daarom belangrijk om de wet daarop aan te passen”, zegt Weerwind. Het wetsvoorstel moet nog door de Tweede Kamer worden besproken.
Familie analyse
Het echtpaar vroeg of ze de kinderen voortaan alleen mochten zien, zonder toezicht. “Dan kunnen we ze meenemen naar de kinderboerderij en gaan fietsen. Maar dat mocht niet.” Sindsdien hebben de grootouders hun grootouders niet meer gezien. “Want wij wilden niet meewerken aan een soort familieanalyse waar wij het nut niet van inzagen.”
“Dit heeft ons enorm getroffen. Wij begrijpen dat de ouders onder toezicht staan, maar wij staan daar in principe buiten. Wij willen gewoon opa en oma zijn.” Om te laten weten dat ze aan hen denken, sturen de grootouders om de week een kaartje naar hun kleinkinderen via Fier, waar de moeder nog behandeld wordt. Ook hebben ze een tasje met cadeautjes meegenomen voor Sinterklaas .
“We hebben Fier gevraagd een foto te sturen, zodat we hun reactie konden zien bij het ontvangen van de cadeautjes.” Op vrijdag 8 december kregen ze echter per e-mail te horen dat de moeder de cadeaus niet wilde geven, omdat dit te veel onrust zou veroorzaken. zou geven. Om die reden zijn de kaarten ook nooit gegeven.
De gezondheid lijdt
Het maakte Petra en Tsjipke intens verdrietig. “Wij begrijpen dat Fier er vooral is voor de moeder, dat zij hulp en een veilige omgeving nodig heeft. Maar er zijn ook twee kinderen die een gezin hebben. Is het niet in hun belang dat zij alles achterhoudt?’’
Tsjipke: “Ook de begeleiders van het Regiecentrum zijn er voor de kinderen, om ze te helpen opgroeien in een liefdevolle en veilige omgeving.”
Ook hun zoon heeft zijn kinderen sinds juli niet meer gezien. Volgens zijn ouders is hij er slecht aan toe. Ook hun eigen gezondheid lijdt onder de situatie. Tsjipke (67) is inmiddels met pensioen, Petra (63) is afgewezen wegens langdurige covid. Petra: “Ik kreeg hartproblemen. De stress gaat ergens heen. We zijn op.”
Tot hun verbazing kreeg hun zoon deze maand de vraag of de kinderen af en toe naar een gastgezin konden. “Dat vindt de moeder prima. Maar dat wil hij niet, want wij staan dag en nacht klaar.”
Andere kleinkinderen vervreemden
Het enige dat ze willen, zeggen de twee, is grootouders zijn voor hun kleinkinderen. Petra: “In de zomer hebben we gevraagd of ze een paar dagen mee mochten met de karavaan. Dit najaar hadden we een familiedag, een weekend voor onze huwelijksverjaardag. Ze waren nergens. Dit vervreemdt onze andere kleinkinderen van hun nichtjes en neefjes “We hadden gehoopt dat we ze op eerste kerstdag een paar uur zouden kunnen zien, maar er gebeurt niets. Voor onze zoon was het de derde kerst zonder zijn kinderen.”
Tsjipke: “Het Regiecentrum Fier, we weten eigenlijk niet wie wie helpt. Er is zo weinig communicatie tussen hen. In augustus zou er een analyse gestart worden, maar dat moet nog gebeuren. Dit gaat ons allemaal de das om. ”
Petra: “Wat we ook vragen, e-mail of sms, er wordt niets met ons besproken of besproken. Wij willen de kinderen gewoon een veilige, liefdevolle omgeving bieden.”
Naschrift
Het echtpaar De Vries woont in een dorp in de gemeente Smallingerland. Uit privacyoverwegingen van alle betrokkenen in deze zaak is de exacte woonplaats weggelaten.
Reactie van Fier en Regiecentrum: het belang van het kind staat voorop
Zowel Fier als het Regiecentrum zijn gevraagd om een reactie op bovenstaand verhaal. Zij geven gezamenlijk het volgende antwoord.
‘Het spijt ons te moeten lezen dat er opnieuw is besloten om deze situatie eenzijdig in het artikel onder de aandacht te brengen. Omdat alleen het verhaal van de grootouders werd gehoord en niet met alle betrokken partijen werd gesproken, presenteert dit artikel een onvolledig verhaal dat geen recht doet aan de situatie.
Zowel het Controlecentrum als Fier kunnen vanwege de privacy van cliënten geen informatie op zaakniveau verstrekken. Fier is verantwoordelijk voor de behandeling en begeleiding van cliënten en doet dit met de grootst mogelijke zorgvuldigheid. Het Controlecentrum is verantwoordelijk voor de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen, waarbij de belangen van het kind altijd voorop staan. Bij het afwegen van alle – vaak tegenstrijdige – belangen weegt de veiligheid van het kind het zwaarst.’
[ad_2]
